Św. Jana od Krzyża

Św. Jan od Krzyża, zakonnik, kapłan, doktor Kościoła (1542-1591) – Jan de Yepes urodził się w Fontiveros koło Avili. Po śmierci ojca pracował zarobkowo jako krawiec, tkacz, pielęgniarz. Mając 21 lat wstąpił do karmelitów.

Podczas studiów w Salamance otrzymał święcenia kapłańskie (1566). Pokochawszy krzyż Chrystusa, nigdy nie przestał cierpieć. Był głównym pomocnikiem św. Teresy z Avila w reformie zakonu. Spowiednik, mistrz nowicjatu, wystąpił z próbą zreformowania zakonu.

W 1578 roku został aresztowany przez oponentów i osadzony na 9 miesięcy w więzieniu klasztornym. Traktowany jako buntownik dostępował wielu mistycznych łask. Poematy które wtedy powstały: „Pieśń duchowa”, „Noce ciemności”, należą do szczytów mistyki.

Jan od Krzyża głosił konieczność całkowitego ogołocenia wewnętrznego, aby dojść do pełni zjednoczenia z Bogiem. Po ucieczce z zakonnego więzienia podjął dalszą reformę klasztorów.

Umarł w Ubeda z 13 na 14 grudnia mając 49 lat.

Pozostawił po sobie pisma prozą i wierszem, ukazujące jego duchowe doświadczenia oraz rozumienie mistyki od strony teologicznej. Jego relikwie znajdują się w kościele karmelitów w Segovii.

Beatyfikowany w 1591 roku, kanonizowany w 1726. Pius XI ogłosił go doktorem Kościoła (1926). Jest patronem karmelitów bosych.

W ikonografii św. Jan od Krzyża przedstawiany jest w habicie karmelitańskim.
Jego atrybutami są: otwarta księga, krucyfiks, lilia, orzeł u jego stóp.

Biogram zaczerpnięty – za zgodą właściciela – z serwisu Ewangelia na co dzień