Świętych Filipa i Jakuba

Św. Filip, Apostoł, męczennik (+ I w). Pochodził z Betsaidy nad jeziorem Galilejskim. Uczeń Jana Chrzciciela.

Powołany przez Jezusa zostaje jednym z dwunastu Jego uczniów (J 1,43-46). Wspominają go Ewangelie: kiedy do Mistrza przyprowadza Natanaela (J 1,43-48), podczas rozmnożenia chleba i ryb (J 6,1-7), gdy Grecy pragną spotkać Jezusa (J 12,21-22) oraz na Ostatniej Wieczerzy (J 14,7-10).

Jego dalsze dzieje nie są zapisane. Tradycja podaje, że Filip głosił Ewangelię w krainie Partów Grecji, Scytii, Lidii, Frygii, Azocie. Tam został ukrzyżowany (ukamienowany?). Jest patronem Antwerpii oraz pilśniarzy i czapników.

W IKONOGRAFII św. Filip przedstawiany jest z krzyżem, z pastorałem, ze zwojem. Czasami trzyma w ręku kamienie - znak męczeństwa. Towarzyszy mu anioł.

Św. Jakub, Apostoł zwany Mniejszym lub Młodszym (+ 62). Był (Mk 15,40) synem Kleofasa i Marii, rodzonym bratem św. Judy Tadeusza, krewnym Jezusa. Pochodził z Nazaretu. Po opuszczeniu przez św. Piotra Jerozolimy pierwszy biskup w tym mieście.

Odgrywał poważną rolę jako gospodarz tzw. Soboru Apostolskiego. Poniósł śmierć męczeńską - strącony ze szczytu świątyni, a następnie ukamienowany. Pisze o tym w "Dawnych dziejach Izraela" Józef Flawiusz (XX, XI, 1 ). Św. Jakub jest patronem dekarzy.

W IKONOGRAFII św. Jakub przedstawiany jest w tunice i płaszczu, z mieczem oraz z księgą. Czasami jako biskup rytu wschodniego. Jego atrybutami są także: halabarda, kamienie, korona w rękach, torba podróżna, zwój.

Biogram zaczerpnięty - za zgodą właściciela - z serwisu Ewangelia na co dzień