Tajemnica szczęścia: modlitwa, która wprowadza w więź ze Zbawicielem

Piętnaście modlitw, nazywanych „Tajemnicą szczęścia”, od dziesiątek lat pociąga chrześcijan do codziennego bycia z Jezusem podczas Jego Męki.

Przekazując darowiznę, pomagasz Aletei kontynuować jej misję. Dzięki Tobie możemy wspólnie budować przyszłość tego wyjątkowego projektu.

Wesprzyj nasPrzekaż darowiznę za pomocą zaledwie 3 kliknięć

Liczne obietnice związane z tą modlitwą, a także fakt, że modlitwa była przypisywana (niesłusznie) św. Brygidzie sprawiły, że rozszerzyła się na cały świat. Jednak największą wartością tej modlitwy jest wprowadzenie nas w intymną więź ze Zbawicielem w chwilach Jego największego cierpienia.

Tytuł „Tajemnica szczęścia” może wydawać się nietypowy dla piętnastu modlitw otwierających nas na Mękę Zbawiciela. Każda z nich mówi o niewyobrażalnym cierpieniu, jakiego doświadczył Jezus. Odruchowo chcielibyśmy odwrócić wzrok, przeczytać szeptem fragment o „grubych stępionych gwoździach”… Jednak ta modlitwa zaprasza nas do tego, aby zostać i próbować wyrazić słowami cały ogrom cierpienia Chrystusa.

Dlatego wiązano z tą modlitwą objawienie, które mówi o 5480 ciosach. Miała to być całkowita liczba ran, które otrzymał Jezus. A my, odmawiając tę modlitwę każdego dnia przez cały rok, czcimy każdą z ran.

Ta modlitwa otwiera również nasze zranienia i pozwala je zobaczyć w świetle miłości Jezusa. W szóstej modlitwie zapraszamy Jezusa w sam środek naszego cierpienia: „Błagam Cię, o mój Zbawicielu (…) współczuj ze mną we wszystkich utrapieniach i doświadczeniach”. Odkrywamy jedność Jego i naszych zranień. Kiedy w siódmej modlitwie wspominamy Jezusowe „Pragnę!” z krzyża, za chwilę dopowiadamy: uzdrów moje pragnienia. Gdy w dziewiątej i trzynastej modlitwie wracamy do słów „Boże mój, Boże, czemuś Mnie opuścił?” oraz „Wykonało się!”, chwile życia Jezusa przeplatają się z momentami naszego życia.

Czytaj także:„Tajemnica szczęścia”. Czy Pan Jezus przekazał św. Brygidzie specjalne obietnice?

„Tajemnica szczęścia” wydaje się dosyć paradoksalnym tytułem. Spodziewalibyśmy się raczej „tajemnicy Męki” czy „tajemnicy boleści”. A jednak ten tytuł doskonale uchwycił istotę tej modlitwy. Zaprasza nas do głębokiej i intymnej więzi z Jezusem.

W modlitwie jedenastej prosimy: „Ukryj nas w głębi tych ran”. Tytułowe szczęście nie przychodzi ze spełnienia naszych fantazji, pożądań czy ambicji, ale z zupełnie innego źródła. „Bo kto chce zachować swoje życie, straci je, a kto straci swe życie z Mego powodu, ten je zachowa” (Łk 9,24). Dlatego w jednej z końcowych modlitw prosimy, byśmy umarli dla świata i żyli tylko dla Boga. W ten sposób przechodząc przez grozę stępionych gwoździ, opuszczenia i bólu dochodzimy do najgłębszego szczęścia – bycia z Bogiem.

Piętnaście modlitw nazywamy „tajemnicą szczęścia” ze względu na miłość. Każda z tych modlitw przeprowadza nas przez cierpienie i pokazuje, jak bardzo jesteśmy kochani. Odkrywamy w nich Jezusa współczującego i miłosiernego. Dotykając ran Chrystusa, dotykamy zarazem Jego nieskończonej miłości. Jednocześnie uczymy się, jak nie przestawać kochać, pomimo naszego bólu i zranień.

Czytaj także:Przeżywasz troski i niepokoje? Odmawiaj modlitwę za wstawiennictwem św. Brygidy z Kildare

Każda z modlitw jest połączona z modlitwą „Ojcze nasz” i „Zdrowaś Maryjo”. Po nich odmawiamy „Jezu, Miłości moja, bądź uwielbiony i zmiłuj się nade mną”. Możemy piętnaście modlitw odmawiać jako całość, możemy też podzielić je na mniejsze części.

Ważne jest, aby w ciągu dnia odmówić wszystkie piętnaście modlitw. Do „Tajemnicy szczęścia” dołączonych jest 21 wielkich obietnic odnoszących się do Bożej opieki dla osoby, która odmówi te modlitwy. Choć obietnice są imponujące, nie one są najważniejsze, ale nasze bezinteresowne bycie z Jezusem Ukrzyżowanym.

Czytaj także:Matka 8 dzieci, wielbiona i wyśmiewana, okryta sławą i oblewana pomyjami – św. Brygida Szwedzka

Te piętnaście modlitw może być dla nas prawdziwymi rocznymi rekolekcjami, których głównym tematem jest szczęście. Droga do niego prowadzi nie tylko przez bycie blisko ran Jezusa, ale również przez dotknięcie naszych zranień i traum.

W kolejnych „Ojcze nasz…” i „Zdrowaś, Maryjo…”, dodawanych do każdej z modlitw, dajemy Bogu szansę, aby w naszych ukrytych wewnętrznych mrokach zapalił światło. „Aby – jak mówi ostatnia modlitwa – me serce otworzyło dla Ciebie stałe mieszkanie (…), a koniec życia był uwieńczony nadzieją spotkania się z Tobą w raju, gdzie mogłabym Cię chwalić i błogosławić na wieki wraz ze wszystkimi świętymi. Amen”. Czy to nie jest prawdziwa tajemnica szczęścia?

W imię Ojca, i Syna, i Ducha Świętego. Amen.

O Jezu Chryste! Słodkości odwieczna wszystkich obejmujących Cię miłością. Radości przewyższająca wszelkie szczęście i oczekiwanie, prawdziwe Zbawienie i Nadziejo każdego grzesznika. Ty, który objawiłeś, że największym Twoim zadowoleniem jest być między ludźmi, tak że z miłości dla nich po upływie zapowiedzianych czasów przyjąłeś naturę ludzką, wspomnij sobie, o Jezu, wszystkie cierpienia zniesione od chwili poczęcia, a zwłaszcza w czasie swojej świętej Męki, jak to przewidziała odwieczna myśl Boża i jak zdecydowała wola Najwyższego.

Wspomnij sobie, Panie, że urządzając Wieczerzę Eucharystyczną wraz z uczniami, po umyciu im nóg, dałeś swoje Najświętsze Ciało i drogocenną Krew, a udzielając pociechy z właściwą sobie dobrocią przepowiedziałeś bliską swoją Mękę. Wspomnij na smutek i gorycz, które w udręczonej Duszy odczułeś, wyznając wobec najbliższego otoczenia: "Smutna jest dusza moja aż do śmierci".

Wspomnij wszystkie obawy, niepokoje i boleści, które Twoje delikatne Ciało zniosło przed ukrzyżowaniem, kiedy po odprawieniu po raz trzeci modlitwy, oblewając się krwawym potem, zostałeś zdradzony przez swojego ucznia Judasza, aresztowany przez wybrany naród, oskarżony przez fałszywych świadków, niesprawiedliwie sądzony przez trzech sędziów, tuż przed uroczystym świętem Wielkanocy, czyli Paschy. Wspomnij, że przywiązano Cię do słupa i rozdarto Ciało biczami, że byłeś obnażony z własnych szat i odziany w inny strój na pośmiewisko, że Cię ukoronowano cierniami, do ręki włożono trzcinę, zasłonięto oczy i twarz, że Cię policzkowano i obrzucono obelgami.

Na pamiątkę tych wszystkich zniewag i boleści, które wycierpiałeś w okresie poprzedzającym Mękę Krzyża, daj mi przed nadejściem śmierci przeżyć prawdziwą skruchę serca, szczerą i całkowitą spowiedź, odprawić godne zadośćuczynienie i otrzymać odpuszczenie wszystkich grzechów. Amen.

Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje; przyjdź królestwo Twoje, bądź wola Twoja jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom i nie wódź nas na pokuszenie, ale nas zbaw ode złego.

Zdrowaś, Maryjo, łaski pełna, Pan z Tobą, błogosławionaś Ty między niewiastami i błogosławiony owoc żywota Twojego, Jezus. Święta Maryjo, Matko Boża, módl się za nami grzesznymi teraz i w godzinę śmierci naszej. Amen.

Westchnienie: Jezu, Miłości moja, bądź uwielbiony i zmiłuj się nade mną!

O Jezu! Prawdziwa wolności Aniołów, Raju niezmąconego szczęścia, wspomnij sobie na odrazę i smutek, które odczuwałeś, kiedy nieprzyjaciele otoczyli Cię jak wściekłe lwy i tysiącami zniewag, policzkowaniem, kaleczeniem i innymi wymyślnymi udrękami prześcigali się w zadawaniu cierpień. Ze względu na te tortury i na stek obelżywości, błagam Cię, boski Zbawicielu, wyzwól mnie z więzów wszystkich nieprzyjaciół widzialnych i niewidzialnych, a roztaczając błogosławioną opiekę, prowadź drogą doskonałości do zbawienia wiecznego. Amen.