„Świadectwa o Ulmach były na wskroś pozytywne”. Fragment książki o Wiktorii Ulma

Nowa codzienność w miarę szybko stała się może nie rutyną, co dobrze rozplanowanym i wykorzystanym czasem, aby zrobić wszystko w domu i wokół niego jak najlepiej. Bliscy często przychodzili w odwiedziny do Wiktorii i Józefa, trochę z tęsknoty, a bardziej chyba z ciekawości, by zobaczyć, jak młodzi gospodarują na swoim. W dłuższe popołudnia pracowali razem, zwłaszcza gdy Józef potrzebował pomocy przy szkółce. 

Zanim nadeszła kalendarzowa zima Wiktoria oznajmiła mężowi, iż jest przy nadziei, czyli w błogosławionym stanie –  jak to się dawniej mówiło. Dla obojga była to radość nie do opisania! Oto z wyroku Boga i sił natury stali się przekazicielami życia! Dany im został obojgu udział w  ojcostwie i macierzyństwie! Dziecko zjawi się na świecie jako owoc ich rodzicielskiej miłości, pierworodny owoc. Radosna wieść niemal lotem błyskawicy obiegła znajomych i  całą rodzinę. Każdego dnia odbierali gratulacje, życzenia i dobre słowa, a nawet rzeczy potrzebne dla malucha, z których wyrosły już starsze dzieci w rodzinie i u znajomych. 

Wiktoria wszystko starannie układała w szafie – kaftaniki, śpiochy, czapeczki, te codzienne, zwykłe i te świąteczne, haftowane. Rozkładała je po wielekroć, gdyż nie mogła się nadziwić, jak miniaturowe są pierwsze ubranka dla dziecka. Wprawdzie zetknęła się już z noworodkami u starszego rodzeństwa, ale czym innym jest cudze dziecko, a czym innym własne. Józef po swojemu przeżywał czas oczekiwania. Przede wszystkim postarał się o łóżeczko dla niemowlęcia. Pomógł mu w tym szwagier Michał Kluz, stolarz, który pięknie wystrugał deski i dorobił bieguny do niewielkich drewnianych nóżek. […] 

Kiedy rano 18 lipca 1936 roku zjawiła się ponownie, nic nie wskazywało, że to już dzisiaj nastąpi rozwiązanie. Upłynęło kilka godzin, podczas których pani przygotowała wszystko, co było potrzebne... i niebawem, bez większych komplikacji, rok i jedenaście dni od ślubu, na świecie pojawiła się Stasia, pierworodna córka Wiktorii i Józefa. Było to pierwsze zdumienie nad cudem życia uradowanych i szczęśliwych rodziców. (…)  Ojcem chrzestnym został brat Wiktorii –  Józef Niemczak, a matką chrzestną – siostra Józefa, Maria Cwynar. Pozostali członkowie rodziny byli świadkami wydarzenia. Stanisława Ulma została ochrzczona w parafii w święto Matki Bożej Anielskiej 2 sierpnia 1936 roku. 

Jedna mała kruszynka przewróciła dom do góry nogami, cały czas i porządek czynności skupiła na sobie. Dla Wiktorii i Józefa była ona niczym wiosenny kwiat, nowy, piękny, niewinny i  kochany jak nic dotąd. (...) Józef na pamiątkę narodzin pierwszej córki posadził przy domu wyjątkową gruszę o dużych, smacznych owocach. (…) 

Dla obojga małżonków wraz z przyjściem na świat Stasi dom i świat stanęły do góry nogami. Bo nawet jeśli w rodzinach sióstr i braci były już dzieci, oni je znali, bawili i kochali, to jednak narodziny własnego dziecka sprawiły, że inaczej działało serce, oczy, ramiona mamy i  taty. Biorąc w  objęcia swoją kruszynkę, próbowali odkryć i dostrzec ślad podobieństwa do któregoś z nich. Raz widzieli w niej podobieństwo do taty, a innym razem rysy mamy.

Ogarnięcie fizyczne i duchowe domu i życia rodzinnego wymagało od Wiktorii dużo pracy i nieustannej cierpliwości. Spokój, z jakim pokonywała wyzwania związane z codzienną egzystencją, zasługuje na szczególne podkreślenie. Dom prowadzony w takim stanie ducha staje się oazą. Ich dom prowadzony w takim stanie ducha staje się oazą pokoju, przystanią bezpieczeństwa i radością domowników.

Z  tego to powodu świadectwa o Ulmach, rodzicach i dzieciach, składane na potrzeby procesu beatyfikacyjnego były na wskroś pozytywne, a  opinia o ich pracowitości powielała się niemal w każdym zeznaniu. Zdumiewało i nadal zdumiewa ich życie na pozór proste, a jednak kryjące głębię, którą da się pojąć jedynie w odniesieniu do źródła mądrości ewangelicznej. 

Fragment książki Marii Elżbiety Szulikowskiej „Wiktoria Ulma. Opowieść o miłości”; wyd. Rafael.

Tytuł, lead, śródtytuły i podkreślenia pochodzą od redakcji Aleteia Polska.