Narodowy deser Portugalii wynaleźli… mnisi. Znasz historię pastéis de nata, betlejemskiej tarty?

Mnisi są bardzo zaradni! Warzą piwo, destylują likiery. Budują zachwycające opactwa, rewolucjonizują sztukę i naukę, a nawet wymyślają perfumy. Zdarza im się również robić wspaniałe słodkie przysmaki, takie jak kultowe portugalskie tarty – pastéis de Belem, czyli dosłownie tarty betlejemskie (choć w Polsce bardziej popularne są jako pastéis de nata). Wynalezienie tego wypełnionego kremem pysznego ciasteczka jest związane z bogatą historią Mosteiro dos Jerónimos, czyli klasztoru Hieronimitów w Lizbonie, w dzielnicy Belém (stąd nazwa ciastka).

Rok 1837, Portugalia (podobnie jak większość Europy) przeżywa okres zawirowań politycznych i religijnych. Zamykanych jest wiele klasztorów, zakony rozwiązywane. Mnisi mieszkający w klasztorze Jerónimos stają przed poważnymi wyzwaniami. Ich środki finansowe kurczą się, są więc w niepewnej sytuacji. I wtedy uciekają się do… swojej kulinarnej wiedzy!

Opierając się na tradycyjnych klasztornych technikach i przepisach przekazywanych z pokolenia na pokolenie mnisi stworzyli nowy przysmak – pastel de nata. Niewielkie tarty z kruchego ciastem, wypełnione kremowym nadzieniem, natychmiast stały się hitem, zarówno wśród mieszkańców, jak i turystów.

Sekretny przepis na pastel de nata był pilnie strzeżony w murach klasztoru przez wiele lat. Jednak mnisi szybko zdali sobie sprawę, że ich przepis ma potencjał na podbój szerszej publiczności. Mając to na uwadze, założyli słynną piekarnię Pastéis de Belém, która – uwaga! – istnieje do dziś. Piekarnia stała się kustoszem receptury mnichów, zapewniając jej zachowanie i utrwalenie.

Sukces piekarni, wraz z rosnącą popularnością pastel de nata, przekształcił ten niewielkich rozmiarów deser w skarb narodowy, a nawet symbol kuchni portugalskiej. Jest także, swoistego rodzaju, słodkim „testamentem” pomysłowości mnichów z klasztoru Jerónimos. Gdy będziesz delektować się pastel de nata, pamiętaj o mnichach, których zachwycający wynalazek jest świadectwem wytrwałości, innowacji, a jednocześnie dbałości o zachowanie tradycji.