Kluby Trumienne – nowy pomysł na oswojenie śmierci?

Pierwszy Klub Trumienny (Kiwi Coffin Club) założyła w mieście Rotorua w Nowej Zelandii w 2010 r. emerytowana pielęgniarka opieki paliatywnej Katie Williams. Często bywała na pogrzebach i zauważyła, że podczas tych ceremonii rzadko można zauważyć, jak wiele szczęścia doświadczyli ci zmarli za życia. Zaprosiła więc osoby w starszym wieku do własnego garażu na luźne rozmowy o śmierci przy herbacie i m.in. na warsztaty własnoręcznego budowania trumien.

Pomysł szybko wzbudził zainteresowanie w kraju, a następnie za granicą, m.in. w Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych.

Kate Tym i Kate Dyer, założycielki pierwszego Klubu Trumiennego w Wielkiej Brytanii, który powstał w 2017 r. w Hastings, powiedziały gazecie „London Evening Standard”, że ich w klubie można porozmawiać z innymi osobami o swoich radościach i troskach, o śmierci czy życzeniach dotyczących pochówku. Chodzi o oswojenie się z niełatwym tematem umierania, ale też zamianę pogrzebu z ponurej ceremonii w „kolorową celebrację życia”. Można również się dowiedzieć, jak przygotować spersonalizowany pogrzeb i obniżyć jego koszty, np. wykonując na warsztatach własną trumnę, ozdobioną w dowolny sposób. Nie bez znaczenia jest fakt, że w Wielkiej Brytanii koszty pogrzebu wzrosły w ostatnich kilkunastu latach o ponad 100 proc., więc wiele osób martwi się o to, jak będzie wyglądało ich ostatnie pożegnanie.

Gdy w 2019 r. powstawał pierwszy Klub Trumienny w Londynie, w Anglii istniało już - jak skrupulatnie policzył „London Evening Standard” - osiem takich klubów, a kolejne szykowały się do otwarcia.

Czy to nowe oblicze ars moriendi, czyli sztuki umierania, wysoko cenionej w średniowieczu i późniejszych wiekach? Popularne były wówczas utwory literackie, a nawet podręczniki, z radami dotyczącymi tego, jak dobrze przeżyć przejście do wieczności i jak się na nie wcześniej przygotować.

W Kościele katolickim do dzisiaj istnieją bractwa, ruchy i zakony, których charyzmatem jest przygotowywanie się ich członków do własnej śmierci i pomoc innym w dobrym przejściu do wieczności. W Polsce najbardziej znane wspólnoty to Apostolstwo Dobrej Śmierci i Arcybractwo Dobrej Śmierci.