Czy przyjemność to grzech? [Katecheza 18+]

Biblia ukazuje przyjemność jako element Bożego stworzenia. W Księdze Rodzaju czytamy, że Bóg stworzył świat i uznał go za „bardzo dobry” (Rdz 1,31). To stwierdzenie sugeruje, że przyjemność, która płynie z doświadczenia stworzenia, jest częścią Bożego planu. W Nowym Testamencie, w 1 Liście do Tymoteusza, Paweł Apostoł pisze, że Bóg „wszystko stworzył, aby było dobre i niczego nie należy odrzucać, co się przyjmuje z dziękczynieniem” (1 Tm 4,4). To wskazuje na to, że przyjemność, która jest zgodna z Bożym zamysłem, nie jest grzechem.

Jednakże Biblia również ostrzega przed nadużywaniem przyjemności. W Księdze Przysłów znajdujemy wiele wskazówek dotyczących umiaru i mądrości w korzystaniu z dóbr materialnych oraz przyjemności. Przykładowo, „Niech twoje serce nie zazdrości grzesznikom, lecz bądź zawsze w bojaźni Pana” (Prz 23,17). To przypomnienie, że przyjemność nie powinna prowadzić do grzechu ani do oddalenia się od Boga.

Kiedy mówimy o przyjemnościach, często pojawia się też temat seksualności. Jak w takim kontekście Kościół patrzy na to, co przyjemne?

Kościół katolicki naucza, że przyjemność sama w sobie nie jest grzechem. W Katechizmie Kościoła Katolickiego (KKK) stwierdza się, że „czyny małżeńskie, przez które ma miejsce intymne i czyste zjednoczenie małżonków, są szlachetne i godne” (KKK 2362). To oznacza, że przyjemność, która towarzyszy miłości małżeńskiej, jest zgodna z Bożym zamysłem i nie jest grzeszna, o ile jest przeżywana w kontekście miłości i wzajemnego szacunku.

Jednakże Kościół również podkreśla, że przyjemność może stać się grzechem, gdy jest poszukiwana w sposób nieuporządkowany. W KKK czytamy, że „pożądliwość jest nieuporządkowanym pragnieniem przyjemności” (KKK 2351). Oznacza to, że gdy przyjemność jest oddzielona od jej naturalnych celów, takich jak miłość i prokreacja, może prowadzić do grzechu. Warto zatem dążyć do umiaru i mądrości w korzystaniu z przyjemności, aby nie stały się one źródłem grzechu.

Hedonizm, jako filozofia, która stawia przyjemność w centrum życia, może prowadzić do moralnych dylematów. Kościół katolicki ostrzega przed hedonizmem, który redukuje życie do poszukiwania przyjemności za wszelką cenę. W encyklice „Mater et Magistra” papież Jan XXIII zauważa, że „duch hedonizmu, który wdziera się w życie ludzi, prowadzi do katastrofalnych skutków” (Mater et Magistra, 235). To wskazuje na niebezpieczeństwo, jakie niesie ze sobą nadmierne dążenie do przyjemności.

Z drugiej strony, Kościół naucza, że prawdziwa radość i szczęście nie polegają jedynie na chwilowych przyjemnościach, ale na głębszym zjednoczeniu z Bogiem i innymi ludźmi. W encyklice „Amoris Laetitia” papież Franciszek podkreśla, że „Bóg stworzył seksualność jako wspaniały dar” (Amoris Laetitia, 150). To oznacza, że przyjemność, która jest przeżywana w kontekście miłości i relacji, ma wartość i nie jest grzechem.

W kontekście przyjemności kluczowe jest pojęcie umiaru. Kościół katolicki naucza, że umiar jest cnotą, która pozwala na właściwe korzystanie z dóbr i przyjemności. W Katechizmie Kościoła Katolickiego stwierdza się, że „umiarkowanie jest cnotą, która reguluje pragnienia” (KKK 1809). Oznacza to, że umiejętność korzystania z przyjemności w sposób odpowiedzialny i zrównoważony jest istotna dla życia moralnego.

Przyjemność, która jest przeżywana w kontekście miłości, szacunku i odpowiedzialności, nie jest grzechem. Warto jednak pamiętać, że nadmierne dążenie do przyjemności, które prowadzi do grzechu, może zniszczyć relacje z Bogiem i innymi ludźmi. Dlatego Kościół zachęca do refleksji nad własnymi pragnieniami i do dążenia do harmonii w życiu.