Czy Niedziela Radości ma jeszcze jakiś sens we współczesnym świecie?

Współczesny Adwent często trudno odróżnić od okresu Bożego Narodzenia. Świat jest już w pełnym trybie „imprezowym”. Odbywają się wigilijne spotkania, wszędzie słychać kolędy i świąteczne piosenki, światła i choinki przykuwają nasz wzrok już od listopada.

To prawie śmieszne, żeby myśleć dziś o Adwencie jako o okresie pokuty i postu.

Jednak przez większość historii chrześcijaństwa Adwent był właśnie czasem pokuty, bardzo podobnym do Wielkiego Postu, choć nigdy tak ścisłym. Składał się z okresowych postów i wyrzeczenia się wielu przysmaków. To duży kontrast do tego, czym delektujemy się dziś przez cały grudzień.

Oto dlaczego Niedziela Gaudete, trzecia niedziela Adwentu, może wprawiać nas w zakłopotanie. Jednym z pierwotnych powodów ustanowienia Niedzieli Radości było rozluźnienie pokuty, w którą wszyscy wchodzili w tym czasie.

W wydaniu „American Ecclesiastical Review” z 1902 r. autor zauważa ten aspekt Niedzieli Gaudete:

Chociaż może być dla nas trudno odzyskać pierwotnego ducha Adwentu, możemy świadomie zdecydować się na wstrzymanie się ze zjedzeniem świątecznych ciasteczek do Wigilii.

Jednocześnie możemy również uczynić Niedzielę Gaudete bardziej radosną, dzieląc się z innymi tym, co mamy: czasem, dobrym słowem, czy wspomnianym ciasteczkiem. 

Cokolwiek robimy, pamiętajmy, jak nasi przodkowie obchodzili ten święty okres i uczmy się od nich, że czasami trzeba się świadomie umartwić, żeby poczuć prawdziwą radość.

Artykuł ukazał się w amerykańskiej edycji Aletei. Tłumaczenie – Aleteia.