Dlaczego Święty Mikołaj udał się do Narnii?

"Lew, czarownica i stara szafa" autorstwa C.S. Lewisa to jedna z najbardziej lubianych i najlepiej sprzedających się książek dla dzieci wszech czasów. Kiedy Łucja trafia do Narnii przez magiczną szafę, zanurza się w świecie śniegu i lodu i odkrywa, że Narnia jest pod panowaniem złej Białej Czarownicy, która sprawiła, że zawsze jest zima, a nigdy Boże Narodzenie.

Pierwszym znakiem, że zaklęcie czarownicy zaczyna się łamać, jest nagłe przybycie Świętego Mikołaja.

„Chodźcie!” woła Pan Bóbr, niemal tańcząc z zachwytu i zachęcając dzieci, by poszły za nim. „Chodźcie i zobaczcie! To paskudny cios dla Czarownicy! Wygląda na to, że jej moc się kruszy”.

Nie wiedząc, co tak podekscytowało pana Bobra, dzieci wdrapują się za nim na strome wzgórze.

„Czy nie mówiłem wam, że ona sprawiła, że zawsze jest zima, a nigdy Boże Narodzenie? A nie mówiłem? No to chodźcie i zobaczcie!”

Gdy dzieci docierają na szczyt wzgórza, widzą sanie i renifery z dzwoneczkami na uprzęży. Na saniach siedzi ktoś, „kogo wszyscy poznali, gdy tylko go zobaczyli”, ogromny mężczyzna ubrany w szatę tak jaskrawoczerwoną jak jagody ostrokrzewu, z czerwonym kapturem podszytym futrem „i wielką białą brodą, która opadała jak spieniony wodospad na jego klatkę piersiową”.

„W końcu przybyłem”, ogłasza Święty Mikołaj. „Trzymała mnie z daleka przez długi czas, ale w końcu wszedłem. Aslan jest w drodze. Magia czarownicy słabnie”.

Łucja poczuła „głęboki dreszcz radości” słysząc słowa Świętego Mikołaja, zwłaszcza te o tym, że Aslan jest w drodze.

Święty Mikołaj wręcza prezenty każdemu z dzieci, aby pomóc im w walce ze złą mocą czarownicy. Jest gotowy do odejścia. „Wesołych Świąt Bożego Narodzenia!” krzyczy, trzaskając batem. „Niech żyje prawdziwy król!”

Przybycie Świętego Mikołaja w środku niekończącej się ponurej zimy jest znakiem, że moc wiedźmy zaczyna słabnąć i że Aslan rzeczywiście jest „w drodze”. Staje się to oczywiste dla czarownicy, gdy śnieg zaczyna topnieć. „To nie jest odwilż”, mówi jeden z niewolników wiedźmy. „To jest wiosna. Co mamy robić? Twoja zima została zniszczona! To sprawka Aslana”.

Aslan, postać uosabiająca w tej historii Chrystusa, jest antytezą wiedźmy i antidotum na jej truciznę. Ona przynosi zimę, w której nigdy nie ma Bożego Narodzenia; on przynosi Boże Narodzenie i powrót wiosny. Ona przynosi chłód śmierci w nieobecności i wygnaniu świętości; on przynosi ciepło życia w obecności sacrum.

Wcześniej w opowieści, kiedy pan Bóbr również zapewniał, że „Aslan jest w drodze”, Piotr, Zuzanna i Łucja odczuli poruszenie serca, które wydawało się sugerować obecność Boskiej łaski: „To dziwne uczucie - jakby pierwsze oznaki wiosny, jak powiew dobrych wieści”. Dzieci doświadczają zmartwychwstania życia, które przychodzi wraz z wiosną; a co więcej, „dobrej nowiny” samej Ewangelii.

Wpływ „dobrej nowiny” w każdej dobrej historii został podkreślony przez J.R.R. Tolkiena w dyspucie na temat eukatastrofy, nagłego radosnego zwrotu w historii, w jego słynnym eseju „O baśniach”:

Przybycie Świętego Mikołaja i wiadomość, że Aslan jest „w ruchu” oznaczają „nagłą i cudowną łaskę”, dar „ulotnego przebłysku radości”, który jest samą boską obecnością w opowieści; Dobra Nowina; evangelium. Jest to Dobra Nowina samego Bożego Narodzenia.