Proponowano mu eutanazję. Dziś trwa proces beatyfikacyjny „Bożego Atlety”

2 lutego 2025 r. Dykasteria Spraw Kanonizacyjnych potwierdziła prawomocność diecezjalnego dochodzenia w procesie beatyfikacyjnym sługi Bożego Antonina Baglieriego, znanego jako „Boży Atleta”. Gromadzenie danych o życiu i działalności kandydata na ołtarze trwało dziesięć lat. Ks. Pierluigi Cameroni, postulator generalny Rodziny Salezjańskiej nazwał zakończenie tego etapu „wielkim osiągnięciem”. Duchowny wyraził również uznanie dla pracy trybunału diecezjalnego i wszystkich tych, którzy wnieśli wkład w ten proces beatyfikacyjny. Odtąd relator, czyli pracownik kongregacji, który przejmuje odpowiedzialność za proces, będzie pomagał w przygotowaniu dokumentu „positio super virtutibus” – dekretu o heroiczności cnót. 

Jak czytamy w komunikacie watykańskim podpisanym przez kard. Marcello Semeraro, prefekta dykasterii, dochodzenie diecezjalne zostało przeprowadzone w kurii diecezji Noto we Włoszech w okresie od 2014 r. do 2024 r. 

Urodził się 1 maja 1951 r. w Modica, na południu Sycylii. Po ukończeniu szkoły podstawowej pracował jako murarz. Mając 17 lat spadł z rusztowania z wysokości 17 m i został całkowicie sparaliżowany. Był rehabilitowany, przebywał w różnych szpitalach, ale mimo tego, sprawność nie wróciła. Lekarze proponowali rodzinie eutanazję. Matka Antonina sprzeciwiła się tej propozycji i zadeklarowała, że będzie zajmowała się synem. 

Mężczyzna mógł poruszać jedynie głową. Antonino przestał wychodzić z domu, żył w wielkiej rozpaczy i samotności. Nie mógł pogodzić się cierpieniem. 

Pewnego dnia grupa Odnowy w Duchu Świętym zaproponowała, że się za niego pomodli. W dzienniku wspominał tę niezwykłą chwilę: 

Po modlitwie wstawienniczej jego życie zaczęło się zmieniać. Antonino powiedział Bogu „tak” i przyjął z pokorą swoją niepełnosprawność. 

Czytał Pismo Świętego, rozważał je i w ten sposób pogłębiał wiarę. Sens życia odnalazł w pomaganiu dzieciom. Otoczył ich wsparciem w nauce i odrabianiu prac domowych. Przy pomocy ust pisał listy do innych osób na świecie. Dzięki specjalnemu prętowi dzwonił do tych, którzy byli w trudnej sytuacji i potrzebowali pomocy. 

W 1988 r. Baglieri wstąpił do Rodziny Salezjańskiej jako współpracownik. 31 sierpnia 2014 r. złożył śluby wieczyste, jako Ochotnik św. ks. Jana Bosko. 

19 stycznia 2017 r. w Rzymie Antonino uczestniczył w Dniach Duchowości Rodziny Salezjańskiej, gdzie podzielił się publicznie swoim świadectwem wiary i życia dla Boga i bliźnich oraz zgodzenia się z wolą Bożą, nawet kiedy po ludzku jest ona trudna do przyjęcia. 

Po latach tak opisywał wypadek, któremu uległ: 

Baglieri włączał się w różne dzieła salezjańskie, brał udział w spotkaniach z młodzieżą. W Loreto mówił do młodych ludzi: „Jeśli ktoś z was jest w grzechu śmiertelnym, jest w znacznie gorszej sytuacji niż ja!”: jest to świadomość, całkowicie salezjańska, że lepiej jest „umrzeć, niż zgrzeszyć” i że prawdziwymi przyjaciółmi muszą być Jezus i Maryja, od których nigdy nie można się oddzielić. 

2 marca 2007 r., po wielu latach cierpień, Antonino narodził się do Nieba. Na swoją prośbę został ubrany w kombinezon roboczy i trampki, by, jak mówił, szybciej dobiec na spotkanie z Bogiem. 

Podczas pogrzebu kardynał Angelo Comastri, wikariusz generalny Ojca Świętego w Watykanie, powiedział o nim: „Nino był niestrudzonym apostołem dobroci, który wielu młodych przyciągnął do Boga”.

3 marca 2014 r. w katedrze św. Mikołaja w Noto rozpoczął się proces beatyfikacyjny Antonino Baglieriego. Ks. Pascual Chávez Villanueva przedstawił swoje świadectwo o „Bożym Atlecie”. 

Duchowny odniósł się do zapisków mężczyzny, w których wysławiał dary Boga. 

Hierarcha podkreślił, że „najlepszym świadectwem mówiącym o wierności Bogu, które dał, było po prostu ukochanie życia”. 

Źródła: ninobaglieri.blogspot.com; gosc.pl; Nino Baglieri/YouTube; infoans.org; cmw.osw.pl; amcnews24.com; catholicnewsagency.com; donbosco.press; pila-old.salezjanie.pl.