„Nigdy nie zbuntuję się przeciwko Kościołowi, ponieważ wiele razy w tygodniu potrzebuję wybaczenia grzechów, a nie wiedziałbym, do kogo udać się, by o to prosić, gdybym opuścił Kościół” – pisał ks. Lorenzo Milani.
Przekazując darowiznę, pomagasz Aletei kontynuować jej misję. Dzięki Tobie możemy wspólnie budować przyszłość tego wyjątkowego projektu.
Głośnym echem odbiło się we włoskich mediach wideoorędzie, jakie Franciszek wystosował do uczestników niedzielnej prezentacji wydania pism księdza Lorenzo Milaniego na targach książki w Mediolanie.
Papież – uważany już wcześniej za sympatyka tej legendarnej postaci najnowszych dziejów włoskiego Kościoła – stwierdził: „Chciałbym, żebyśmy pamiętali go przede wszystkim jako wierzącego, rozmiłowanego w Kościele, chociaż zranionego, kierującego się wizją szkoły, która jak mi się wydaje odpowiadała potrzebie serca oraz inteligencji naszych dzieci i młodzieży”.
Ks. Milani przyszedł na świat w 1923 roku we Florencji w rodzinie ateistów. W wieku dwudziestu lat nawrócił się, po czym wstąpił do seminarium duchownego. Był duchem niespokojnym, dlatego po święceniach wysłany został przez przełożonych na niewielką parafię do przysiółka Barbiana w okolicy miejscowości Mugello w Toskanii.
Założył tam i prowadził szkołę ludową. Z tego powodu miał wiele nieprzyjemności ze strony władz kościelnych i cywilnych. Jego działalność postrzegana była przez wiele środowisk jako wywrotowa. Ks. Milani zmarł 1967 roku.
W swoim przesłaniu Franciszek powiedział, że był „rozmiłowany w Kościele, chociaż zraniony”. Zacytował deklarację włoskiego kapłana, który pisał: „Nigdy nie zbuntuję się przeciwko Kościołowi, ponieważ wiele razy w tygodniu potrzebuję wybaczenia grzechów, a nie wiedziałbym, do kogo udać się, by o to prosić, gdybym opuścił Kościół”.
Wyznanie to papież Bergoglio nazwał „aktem zdania się na miłosierdzie Boże i macierzyństwo Kościoła” i z tej perspektywy poradził odczytywać życie, dzieła i kapłaństwo księdza Lorenzo Milaniego”.
Franciszek podkreślił, że zna jego pisma i ze szczególnym wzruszeniem przypomniał znany „List do nauczycielki”, który włoski kapłan napisał razem ze swymi uczniami. Po czym stwierdził: „Jako wychowawca i nauczyciel niewątpliwie poruszał się po drogach oryginalnych, a czasem może nazbyt postępowych, a zatem trudnych do natychmiastowego zrozumienia i przyjęcia. Jego rodzinne wychowanie – rodzice jego byli niewierzący i antyklerykałowie – przyzwyczaiło go do intelektualnej dialektyki i do szczerości, które częstokroć mogły wydać się szorstkie, jeśli nie wręcz buntownicze”.
„Zrozumiałe – mówił dalej papież Franciszek – że spowodowało to pewne tarcia i iskrzenie, jak również niezrozumienie ze strony struktur kościelnych i cywilnych z powodu jego propozycji wychowawczych, jego opcji na rzecz ubogich oraz obrony klauzuli sumienia w dziedzinie służby wojskowej”.
Czytaj także:
Ksiądz w masce. Bił się w ringu, by pomóc dzieciom
KAI/ks
