Choć NASA z całych sił starała się odrzeć to wydarzenie ze wszelkiej symboliki religijnej, pierwszym spożytym na ziemskim satelicie posiłkiem pozostaje... komunia święta.
Mały kęs dla człowieka, ale wielki dla ludzkości? 53 lata temu ludzkość, w osobie Neila Armstronga, po raz pierwszy postawiła stopę na Księżycu (równolegle z Amerykanami rozgaszczali się tam oczywiście jezuici 😉 )
Czytaj także:
Nie mogłam przystąpić do Komunii. Żebrak zrobił to za mnie
Wkrótce przed zaplanowanym do spożycia już po lądowaniu posiłkiem, jeden z należących do misji Apollo 11 astronautów, Buzz Aldrin (skądinąd prawdopodobnie wolnomularz) poprosił bazę w Houston o chwilę ciszy, w trakcie której przyjął komunię pod postacią chleba i wina.
W osobistym zestawie miał bowiem kawałek pobłogosławionego chleba, wino w buteleczce oraz niewielki srebrny kielich podarowany mu przez znajomego pastora, Deana Woodruffa. Woodruff tego dnia zaniechał nawet pobłogosławienia wiernych w trakcie nabożeństwa, prosząc ich, by poczekali, aż komunię przyjmie ich oddalony akurat o ok. 380 tys. km parafianin.
Czytaj także:
Komunia Święta „na wynos”. Kto może dotykać Ciała Chrystusa?
„Mówi Psalmista: Gdy patrzę na Twe niebo, dzieło Twych palców, księżyc i gwiazdy, któreś Ty utwierdził: czym jest człowiek, że o nim pamiętasz, i czym – syn człowieczy, że się nim zajmujesz?” (Ps 8,4-5) – odczytał tego dnia zamknięty w lądowniku Aldrin.
I choć komunia przyjęta w prezbiteriańskim obrządku nie była z katolickiego punktu widzenia ważna, nie była realnym Ciałem i Krwią Pańską, fakt iż podbój kosmosu przez człowieka rozpoczęty został modlitwą, pozostaje krzepiący.
Czytaj także:
Kiedy astronauta zabiera w kosmos Najświętszy Sakrament…
Dziś świętujemy...
