Nie, to nie mężczyźni wynaleźli te genialne rzeczy!

Wesprzyj nas

 Gdybyśmy chcieli streścić pięć poniższych opowieści w jednym zdaniu, brzmiałoby ono tak: kobieta dokonuje odkrycia, mężczyzna zbiera wszystkie pochwały. Niesprawiedliwe? Nauka jak życie. Poczytajcie…

James Watson i Francis Crick zrewolucjonizowali świat nauki, publikując artykuł na temat odkryć dotyczących podwójnej helisy DNA, ale zapomnieli, niestety, napomknąć o pomocy, jakiej udzieliła im ich koleżanka, Rosalind Franklin.

Ona właśnie jako pierwsza uzyskała obraz DNA dzięki dyfrakcji promieni rentgenowskich, ale to Maurice Wilkins, naukowiec, z którym wiele dyskutowała w przeszłości, przedstawił to odkrycie Watsonowi i Crickowi, żeby móc prowadzić wspólnie z nimi własne badania. We trzech podzielili się nagrodą Nobla z medycyny w 1962 roku; i choć Watson twierdził, że Rosalind Franklin powinna była dostać Nobla w dziedzinie chemii razem z Wilkinsem, nigdy się tak nie stało. Rosalind Franklin poświęciła się później kierowaniu ważnymi badaniami struktury molekularnej wirusów.

Nie jest to może wynalazek szczególnie skomplikowany technologicznie, ale pomyślmy, ile kanapek, bułek i chlebów sprzedaje się właśnie w takich opakowaniach. Autorka wynalazku, Margaret Knight, bez wytchnienia walczyła o uznanie swoich zasług.

Wymyśliła najpierw drewnianą maszynę do produkcji torebek, ale poproszono ją o wykonanie wersji metalowej, tak by można ją było opatentować. Zaniosła swoje rysunki do fabryki, a tam niejaki Charles Annan ukradł je jej i złożył wniosek patentowy na własne nazwisko. Dlaczego? Według niego kobieta nie mogła wynaleźć takiej maszyny. Margaret Knight nie wahała się oddać sprawy do sądu. Choć proces trwał trzy lata, wygrała. Założyła własne przedsiębiorstwo i odzyskała wszystkie należności.

Czytaj także:
Czy twoja córka ma szansę na Nobla z fizyki?

Matka Ady Lovelace zachęcała córkę do nauki matematyki, nie mając pojęcia, że pewnego dnia stanie się ona pionierką informatyki. W wieku 20 lata Ada rozpoczęła współpracę z wynalazcą Charlesem Babbage’em, i wspólnie wpadli na pomysł stworzenia „maszyny analitycznej”. W notatkach Ady Lovelace można znaleźć coś, co dziś uważane jest za pierwszy algorytm przeznaczony do przetworzenia przez maszynę, jak również serię instrukcji, jak krok po kroku rozwiązać pojawiające się problemy. Niektórzy twierdzą, że to właśnie ona otworzyła drzwi do świata komputerów, jakie znamy dziś, ale i tak większość uważa, że to Charles Babbage był prawdziwym wynalazcą…

Elizabeth Magie (po zamążpójściu podpisywała się jako Lizzie J. Philips) chciała stworzyć grę towarzyską pod nazwą „The Landlord’s Game”, czyli „Gra posiadaczy”, żeby pokazać niebezpieczeństwo, jakie niesie ze sobą komasowanie gruntów w rękach jednego posiadacza. Opatentowana w roku 1904 gra odniosła natychmiastowy sukces.

Kilka lat później na rynku pojawiło się wiele replik tej gry w rozmaitych wariantach, ale najbardziej na tych modyfikacjach skorzystał przedsiębiorca Charles Darrow. Zmienił wygląd planszy, nie biorąc pod uwagę wkładu Elizabeth Magie, i opatentował grę pod nazwą „Monopoly”. Sprzedał ją wielkiej amerykańskiej firmie zabawkarskiej i został milionerem. Następnie inne przedsiębiorstwo wypuściło grę pod nazwą „Antymonopol” i zostało przez Darrowa pozwane do sądu. Jednak oskarżona firma wykazała, że powód także nie był szczególnie kreatywny i w końcu zasługi Elizabeth Magie doczekały się uznania – nawet jeśli oryginalny sens gry po drodze zaginął. Dla przypomnienia: w „Monopoly” zwycięzcą jest ten, kto zgromadzi najwięcej posiadłości.

Czytaj także:
Relacja córki z ojcem – jak wpływa na życie?

Sara „Tabitha” Babbitt była tkaczką, należącą do wspólnoty szejkersów (to protestancka grupa religijna, odłam kwakrów) w miasteczku Harvard w stanie Massachusetts. Kobiety należące do tej wspólnoty miały niewiele praw. Około roku 1810 Sara przyglądała się dwóm mężczyznom, piłującym drewno tradycyjną piłą. Uświadomiła sobie nagle, ile czasu i energii marnują – cięli przecież drewno tylko podczas ruchu piły w przód, w tył już nie.

Trzy lata później Sara zaprojektowała model piły tarczowej, za którą cała wspólnota była jej wdzięczna, bo nowe narzędzie znakomicie ułatwiało pracę. Sara jednak nie chciała opatentować urządzenia ze względu na surowe reguły wewnątrz wspólnoty. Niestety, po pewnym czasie trzej mężczyźni dowiedzieli się o jej wynalazku i złożyli wniosek patentowy we własnym imieniu.