Katolik wierzy w Boga – wiadomo. A w Kościół też musi wierzyć?

„Wierzę w jeden, święty, powszechny i apostolski Kościół” – mówimy podczas niedzielnej mszy świętej. Ale właściwie, dlaczego mamy wierzyć w Kościół?

Wiara w Kościół jest logiczną konsekwencją wiary w Jezusa Chrystusa i Ducha Świętego. Czy aby na pewno jest to aż tak jasne i oczywiste? Oto osiem powodów, dla których wierzę w Kościół.

Czytaj także:
Każdy chrześcijanin powinien znać podstawy nauki o Trójcy Świętej. Sprawdź się! QUIZ

Dlaczego wierzę w Kościół?

1. Wierzę w Kościół, bo wierzę w Syna Bożego Jezusa Chrystusa i w Ducha Świętego, którego obiecał uczniom, jako „gwaranta” i sprawcę swojej obecności wśród nas „po wszystkie dni, aż do skończenia świata” (Mt 28,20).
2. Wierzę w Kościół, bo wierzę, że Syn Boży naprawdę stał się człowiekiem – chciał mieć i ma ciało. Taki jest jego sposób działania i bycia z nami i dla nas. I nie wygląda na to, by coś się zmieniło w tym Jego sposobie postępowania. Bóg chce mieć ciało, aby być w nim wśród ludzi i dla ludzi. Po wniebowstąpieniu także – tym Jego Ciałem jest właśnie Kościół składający się z do bólu konkretnych, dotykalnych ludzi, z którymi Pan się utożsamia: „Cokolwiek uczyniliście jednemu z tych najmniejszych, mnie uczyniliście” (Mt 25,40). A Szaweł usłyszał: „Dlaczego m n i e prześladujesz” (Dz 9,4), choć przecież samego Jezusa nie tknął palcem.
3. Wierzę w Kościół, bo Kościół jest wspólnotą. A Bóg od samego początku – od Adama i Ewy – zbawia człowieka we wspólnocie, a nie pojedynczo. „Gdyby chciał samotnego śpiewu, poprzestałby na Adamie”.
4. Wierzę w Kościół, bo Jezus chciał Kościoła. Bo powołał Dwunastu – tych, których sam chciał. W Pierwszym Przymierzu było dwanaście pokoleń Narodu Wybranego, a On stworzył – Nowy Lud Boży. Powołał nas nie jako samotników, ale jako Lud. I pragnął, abyśmy byli jednością (to ostatnia, najgorętsza modlitwa, jaką zanosił do Ojca tuż przed męką – J 17,11). Kiedy zabrakło Judasza, Apostołowie od razu (jeszcze przed Zesłaniem Ducha) wiedzieli, że muszą uzupełnić swoje grono – bo Dwunastu to nie tylko okrągła liczba, ale pragnienie samego Jezusa (Dz 2,15-25).
5. Wierzę w Kościół, który jest wspólnotą, bo tylko we wspólnocie mogę wierzyć. Sam mogę mieć poglądy, światopogląd – nawet bardzo słuszne. Ale wiarę mogę mieć tylko we wspólnocie, bo wiara jest czymś, co się otrzymuje od innych. Dlatego Paweł, zaraz po spotkaniu Jezusa pod Damaszkiem, zostaje przez Niego odesłany do wspólnoty – idź do miasta, tam powiedzą ci, co masz czynić. Wierzę w Kościół, bo nie wierzyłbym w Boga, gdyby ktoś mi o nim nie powiedział, nie pokazał, że można mieć z Nim relację. Nie umiałbym się modlić i kontaktować z Bogiem, gdyby ktoś nie uklęknął ze mną kiedyś w kościele i nie pokazał mi tabernakulum. Dlatego Paweł przypomina biskupowi (!) Tymoteuszowi wiarę jego babki Lois i matki Eunice – od nich nauczył się wierzyć sam Tymoteusz (2Tm 1,5).
6. Wierzę w Kościół, bo tylko w tej wspólnocie mogę rzeczywiście spotkać Zmartwychwstałego Pana, o czym zgodnie świadczą wszystkie Ewangelie o zmartwychwstaniu. Każde – najbardziej nawet osobiste spotkanie z Żywym Jezusem (jak to Marii Magdaleny – J 20,17)) kończy się odesłaniem do wspólnoty uczniów: Idź, powiedz moim braciom! Tomasz musi przyjść do wieczernika, by móc dotknąć Jezusa (J 20,24-29).
7. Wierzę w Kościół, bo nawet dogłębne przestudiowanie Biblii i Katechizmu jest w stanie dać mi jedynie gruntowną wiedzę o Bogu. A ja nie chcę jedynie wiedzy – chcę wiary, a „wiara rodzi się z tego co się słyszy” (Rz 10,17) od tych, którzy usłyszeli wcześniej.
8. Wierzę w Kościół, bo bez niego nie miałbym w ogóle w co wierzyć. Co najwyżej miałbym jakąś mniej lub bardziej sensowną opinię na temat tego, kim wydaje się być Bóg i kim był Jezus Chrystus. A ja chcę wiedzieć kim On j e s t. Tego mogę dowiedzieć się tylko od tych, którzy dowiedzieli się od tych, co byli przed nimi, a którzy dowiedzieli się tego od tych, którzy „z Nim jedli i pili po Jego zmartwychwstaniu” (Dz 10,39-41).

Osiem powodów, dla których wierzę w Kościół. Taka jest moja wiara, której wyznawanie jest moją chlubą i radością w Jezusie. Moją? Naszą!

Czytaj także:
Tajemnica odpustów. Jak uniknąć kary za grzechy?