W czasie mszy świętej na ołtarzu złożono karty z imionami zmarłych dzieci. Dziecko utracone nie powinno pozostać anonimowe: ważne by rodzeństwo także miało świadomość, że miało mieć brata/siostrę.
Przekazując darowiznę, pomagasz Aletei kontynuować jej misję. Dzięki Tobie możemy wspólnie budować przyszłość tego wyjątkowego projektu.
Cierpienie po stracie dziecka, niezależnie od przyczyn, jest wielkim problemem, który był jeszcze do niedawna traktowany jako temat tabu. W Krakowie, Gdyni, Warszawie i Szczecinie istnieją pomniki dzieci utraconych. W marcu – z okazji Dnia Życia i w październiku – z okazji Dnia Dziecka Utraconego organizowane są pochówki dzieci utraconych.
Do tej pory były to jednak bardziej lokalne inicjatywy. Od tego roku organizowana jest ogólnopolska inicjatywa dla całych rodzin dzieci utraconych.
Rekolekcje i zawierzenie
Dla rodziców przeżywających żałobę po stracie dziecka zorganizowano w dniach 1-3 maja w Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowie-Łagiewnikach pielgrzymkę pod hasłem „Tobie, Panie, zaufałem”. Rekolekcje poprowadził ks. Janusz Kościelniak, opiekun Duszpasterstwa Rodziców po Stracie Dziecka przy Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w krakowskich Łagiewnikach. Posługę ojca duchownego i spowiednika pełnił ks. Paweł Gałuszka – dyrektor Wydziału Rodzin krakowskiej kurii Metropolitalnej, a warsztaty psychologiczne poprowadziła mgr Alicja Furmanik.
Rekolekcje rozpoczęły się Koronką do Bożego Miłosierdzia. Podczas Eucharystii sprawowanej w pierwszym dniu rekolekcji, przebiegającym pod hasłem „A sercami waszymi niech rządzi pokój Chrystusowy”, ojcowie zostali zawierzeni Opiekunowi Świętej Rodziny.
Drugi dzień z przewodnim przesłaniem „Lecz kto wytrwa do końca, ten będzie zbawiony” był bogaty w nabożeństwa, konferencje i rozważania, a także rozmowy z psychologiem. Dzień zamykała adoracja Najświętszego Sakramentu i różaniec z akatystem ku czci Bogurodzicy.
Rodzice modlili się o umocnienie w żałobie, a matki zawierzono NMP Matce Miłosierdzia. W ostatnim dniu rekolekcji zmarłe dzieci zawierzono Miłosierdziu Bożemu, a rodzice mieli możliwość przyjęcia szkaplerza św. Dominika Savio, szczególnego opiekuna matek i niemowląt, zwanego „świętym od kołysek”.
Nie tylko poronienie
Modlitewne spotkanie w Łagiewnikach sprawiło, iż postanowiono, by nadchodząca pielgrzymka miała charakter ogólnopolski. W skali kraju tak naprawdę jedynie diecezje opolska i gdańska ustanowiły konkretnych kapłanów posługujących jako duszpasterze rodziców dzieci utraconych, a pielgrzymki do lokalnych sanktuariów organizowane są jedynie w diecezji opolskiej i archidiecezji lubelskiej.
Rekolekcje były także okazją do uwypuklenia, że w stwierdzeniu utraty dziecka nie można zamykać się jedynie do niepowodzeń położniczych. Inne sytuacje utraty dziecka to między innymi dzieci urodzone z przypadkami chorób terminalnych, te zmarłe w hospicjach czy z powodu samobójstw. Pojęcie „utraty” może więc zawierać w sobie różne przyczyny, ale ból po utracie dziecka pozostaje ten sam.
Swoistego rodzaju kontynuacją rekolekcji stała się I Ogólnopolska Pielgrzymka Rodzin Dziecka Utraconego do krakowskich Łagiewnik w dniu 9 czerwca. Będzie ona już od tej pory organizowana co roku w tym miejscu – zawsze w drugą sobotę czerwca.
Tegoroczne spotkanie rozpoczęło się w samo południe modlitwą Anioł Pański. Po niej celebrowano Eucharystię pod przewodnictwem bp. Jana Zająca, który w czasie homilii przekonywał, że pogodzenie się z Bogiem, drugim człowiekiem i sobą samym staje się źródłem prawdziwego pokoju serca i przebaczenia, które potrzebne jest zarówno zmarłemu dziecku, jak i jego rodzicom, którzy mogą żyć z poczuciem pustki i opuszczenia. Przebaczenie w procesie żałoby jest bardzo ważne.
Czytaj także:
Batalia o wydanie szczątków własnego dziecka. Ta rozmowa z siostrą wiele wyjaśnia
W czasie mszy świętej na ołtarzu złożono karty z imionami zmarłych dzieci pielgrzymów, które zostaną wpisane do Księgi Dzieci Utraconych prowadzonej w sanktuarium. Odmówiono Koronkę do Bożego Miłosierdzia i akt zawierzenia zmarłego dziecka Jezusowi Miłosiernemu. Pielgrzymi otrzymali także Modlitewnik Rodzin Dzieci Utraconych „Usta Twych dzieci głoszą Tobie chwałę”.
Jak zaznaczył współorganizator pielgrzymki Piotr Guzdek z Polskiego Stowarzyszenia Obrońców Życia Człowieka, spotkanie to wpisało się w obchody 50. rocznicy ogłoszenia przez papieża Pawła VI encykliki “Humanae vitae” oraz 10. rocznicy wydania dokumentu Międzynarodowej Komisji Teologicznej “Nadzieja zbawienia dla dzieci zmarłych bez chrztu”.
Integracja środowiska rodziców po stracie dziecka
W rodzinie, w której utracono dziecko – w różnoraki sposób – priorytetem jest pozytywne ułożenie relacji rodziny ze zmarłym dzieckiem. Nie chodzi tu tylko o relacje rodziców jako tych, którzy wydają się nam „być na pierwszym froncie” i z tego względu najbardziej przeżywać stratę dziecka. Nie można jednak zapominać, że ta sytuacja promieniuje także na całą rodzinę.
Warto więc mieć świadomość, że dziecko utracone nie powinno zostać wykreślone z pamięci. Nie powinno pozostać anonimowe: ważne by rodzeństwo także miało świadomość, że miało mieć brata/siostrę. Zdarza się, że któreś z dzieci w rodzinie odczuwa w sobie jakiś niepokój czy brak, którego nie może określić – bo przecież mu nic nie brakuje: uczy się dobrze, ma kochającą się rodzinę, ale coś jest nie tak. I często jest to spowodowane właśnie anonimowością utraconego rodzeństwa.
W integracji środowiska ważne jest także poznanie się rodzin dzieci utraconych między sobą, co pozwala na dzielenie się między sobą doświadczeniami. Rodziny, które już dłuższy czas temu utraciły dziecko, mogą pomóc tym rodzinom, które dopiero co utraciły dziecko.
Takie wsparcie może być najcenniejsze. Żałoba po stracie dziecka nie może trwać wiecznie, a czasami bez takiego duchowego pożegnania dziecka i bez zawierzenia rodziców oraz dziecka Bożemu miłosierdziu żałoba może stać się uzależnieniem.
Takie okazje do wspólnego spotkania się i podzielenia bólem są bardzo ważne. Zostaje zatem rzec: do zobaczenia więc za rok w krakowskich Łagiewnikach na rekolekcjach!
Czytaj także:
Gdzie szukać pomocy po stracie dziecka?
