Samuel ma 38 lat, Florent 35. Obaj pasjonują się piłką nożną, ale trzeba było trochę czasu, by Florent przedstawił swojego brata kolegom…
Przekazując darowiznę, pomagasz Aletei kontynuować jej misję. Dzięki Tobie możemy wspólnie budować przyszłość tego wyjątkowego projektu.
Jest ich troje: Samuel, Florent i Helena. Samuel jest autystyczny. Należy do paryskiej wspólnoty Arka, pracuje jako bibliotekarz i ta „zwykła” praca jest dla niego bardzo ważna. „Mieć pracę to dla mnie powód do dumy – mówi. – Nie zarabiam wiele, ale służę innym”.
Co lubi w życiu? „Świętować, grać w piłkę nożną, bawić się z przyjaciółmi i jeszcze lubię muzykę”. Jest wielkim fanem Johnny’ego Hollidaya. Ma wszystkie jego płyty, bo „jak się kocha, to się nie liczy pieniędzy” – mówi entuzjastycznie. To zaraźliwa pasja, którą dzieli z bratem. Wyjaśnia: „Muzyka mnie uspokaja, poprawia nastrój”. Ulubione piosenki: Tenessee, Que je t’aime, L’Envie, Quoi ma gueule… „Kiedy się ze mnie śmieją, przypominam je sobie. Dla mnie Johnny to ktoś bliski ludziom. Odważny, jak ja”. Obaj z Florent byli na pogrzebie swojego idola.
Florent wiele lat pracował jako animator w szkole podstawowej. Mówi, że „dzieci potrafią każdy dzień uczynić wyjątkowym”. Od pięciu lat angażuje się w działania organizacji charytatywnej, która wspomaga osoby niepełnosprawne.
“Przyjaciele Flo to moi przyjaciele “
Bracia są sobie bliscy od dzieciństwa. Obaj pasjonują się piłką nożną, ale trzeba było trochę czasu, by Florent przedstawił swojego brata kolegom. „Miałem przyjaciół, którzy go nie znali. To niełatwe mówić znajomym o tym, co się dzieje w rodzinie. To intymne, temat tabu. Ale kiedy można się tym podzielić, czuje się wielką ulgę”.
Samuel mówi: „Dla mnie to zwycięstwo, że przyjaciele Florenta zostali moimi przyjaciółmi. To bardzo ważne, że zaakceptowali mnie takim, jakim jestem”. I dodaje:
Im więcej ludzi spotykam, tym jestem szczęśliwszy.
Opowiadają swoją historię. Ich mama ma niedosłuch w 80%, ale „jest niesamowicie energiczna i doskonale sobie radzi” – mówi Samuel. Dalsza rodzina, zwłaszcza rodzice chrzestni chłopaka bardzo przyczynili się do tego, by mógł odnaleźć swoje miejsce w życiu, są dla niego prawdziwymi „aniołami stróżami”.
„Dorastanie z niepełnosprawnym bratem otwiera na inność i uczy być wobec innych bardziej uważnym” – mówi Florent. Ze słabości czerpać siłę.
To wszystko nie znaczy, że między braćmi nie ma drobnych utarczek, dokuczania. „Lubię, jak mnie łaskoczesz” – rzuca Samuel do Florenta. – „Dokuczam mu, bo go kocham”.
Florent pyta brata: „Jakie masz dziś marzenie, Sam?”. „Być jaki jestem” – odpowiada brat.
Czytaj także:
Ta dziewczynka dostała słabe oceny. Tata wręczył jej… osobny dzienniczek
Czytaj także:
Miał nigdy nie nauczyć się czytać. Na studia poszedł w wieku 10 lat
Czytaj także:
„Jestem dziwny, jestem inny”. Przeczytaj wiersz chłopca z autyzmem
