Czy odmawianie różańca z maluchami ma sens? Oni podjęli to wyzwanie

W Liście apostolskim Rosarium Virginis Mariae Jan Paweł II wzywa rodziny do wspólnego odmawiania różańca. Jak podkreśla za papieżem Rada ds. Spraw Rodziny Episkopatu Polski: „Modlitwa ta umacnia wewnętrzną jedność rodzin i stanowi przeciwwagę dla wielu współczesnych czynników kulturowych, powodujących rozbicie wspólnot i izolację jednostki”.

Może warto, byśmy w październiku - wspólnie z naszymi maluchami, odmawiali różaniec? Gdy w naszych głowach zaczęła kiełkować ta myśl, stwierdziliśmy, że to duże wyzwanie. Mieliśmy sporo wątpliwości:

Mamy w domu coś na wzór ołtarzyka, który powstał spontanicznie, jednak nie było tam wizerunku Matki Bożej. We wrześniu trafiła do nas - jakby przypadkowo - figura Maryi. Postawiliśmy ją w najbardziej widocznym miejscu i dekorowaliśmy - wspólnie z chłopcami kwiatami i świecami.

Pod koniec września usiedliśmy wszyscy razem przy stole i spisaliśmy intencje na nasz różańcowy październik. Chłopcy też dostali swoje kartki, na których pisali literki, przyklejali obrazki – mieli tu pełną wolność w swojej artystycznej ekspresji. Wcześniej wytłumaczyliśmy im jednak, że jest to coś na kształt listów do Matki Bożej. Po spisaniu włożyliśmy wszystko do koperty, zamknęliśmy i postawiliśmy obok figury Maryi.

Chłopcy od dawna mieli swoje różańce, jednak nigdy nie tłumaczyliśmy im, jak się na nich modlić. Zebraliśmy wszystkie w jednym miejscu.

Mój mąż ma dar tłumaczenia dzieciom duchowych prawd. Spisał się na medal również tym razem! Wyjaśnił dzieciom, jak modlimy się na różańcu. Jak się to odbywało? Chłopcy biegali wokół niego, a on spokojnie i możliwie jak najprościej - opowiadał. Za mało wierzymy jako rodzice w podzielność uwagi dzieci ;) Od kilku dni wspominaliśmy też, że jak będzie już październik, to zaczniemy modlić się razem na różańcu. Do domu wkradł się duch oczekiwania: „Mamo, to już dziś?”.

Nie wiedzieliśmy, jak modlitwa będzie wyglądała, nie tworzyliśmy sobie surrealistycznych wizji naszej rodziny - przez pół godziny - nieruchomo wpatrującej się w figurę Matki Bożej. Jak się potem okazało – na całe szczęście!

Pierwsze dni październikowej modlitwy były spokojne. W pierwszej dziesiątce maluchy brały udział, a w czasie kolejnych słuchały. Odpowiadałam też w tym czasie na wiele pytań, słuchałam smutków i radości, jakie przytrafiły się Franiowi czy Maćkowi w ciągu dnia.

W tle słychać było "Zdrowaś Maryjo" mówione przez Łukasza. Zyskaliśmy wyjątkowy czas razem. Codziennie chłopcy gasili świece, a czekanie na ten moment, w którym będą mogli to zrobić, okazało się być dla nich prawdziwą szkołą cierpliwości.

Zyskaliśmy wspólny czas razem – inny jednak, bardziej spokojny i nastawiony na rodzinę i Boga. I jak się potem okazało, wiele naszych intencji zostało wysłuchanych! „Dużo się zmieniło” – powiedział któregoś wieczora mój mąż. – „Matka Boża wysłuchuje naszych próśb”.

Św. Jan Paweł II napisał: "Rodzina, która modli się zjednoczona, zjednoczona pozostaje. Różaniec święty zgodnie z dawną tradycją jest modlitwą, która szczególnie sprzyja gromadzeniu się rodziny. Kierując wzrok na Jezusa, poszczególni jej członkowie odzyskują na nowo również zdolność patrzenia sobie w oczy, by porozumiewać się, okazywać solidarność, wzajemnie sobie przebaczać, by żyć z przymierzem miłości odnowionym przez Ducha Bożego". Doświadczyliśmy tego po podjęciu naszego rodzinnego wyzwania na październik. Na pewno podejmiemy się go także za rok.