Jak przywitać się z osobą bez ręki? Czy osobie niewidomej wypada powiedzieć „do widzenia”? Jak wyjaśniać dzieciom, dlaczego ktoś porusza się na wózku? Na wszystkie te pytania odpowiada broszura wydana przez Stowarzyszenie Przyjaciół Integracji.
Przekazując darowiznę, pomagasz Aletei kontynuować jej misję. Dzięki Tobie możemy wspólnie budować przyszłość tego wyjątkowego projektu.
„Savoir-vivre wobec osób z niepełnosprawnością” to publikacja wydana przy okazji Euro 2012, jednak kolorowe grafiki swój prawdziwy renesans przeżywają w internecie.
Komiksowo rozrysowane sytuacje z niepełnosprawnymi w roli głównej otwierają nam oczy. Warto zwrócić na nie uwagę, ponieważ może się znaleźć w nich każdy z nas, każdego dnia, na każdej szerokości geograficznej.
Jak powinniśmy się zachować, by nie urazić osoby niepełnosprawnej? Jak pomóc im, nie wprawiając ich w zakłopotanie czy nie narażając ich na ból?
Ówczesny prezes Stowarzyszenia Przyjaciół Integracji śp. Piotr Pawłowski we wstępie do komiksowego poradnika pisał:
Oddaję w Wasze ręce publikację, która niesie przesłanie zintegrowania dwóch światów. Do jej stworzenia zaprosiłem kilku przyjaciół z różnymi niepełnosprawnościami, którzy na co dzień mają do czynienia z różnego rodzaju komunikacyjnymi wpadkami czy faux pas. Świat ludzi sprawnych często nie rozumie, ale też nie wie, na jakie pułapki może trafić w świecie ludzi niepełnosprawnych. Podpowiadamy zatem, jak możecie prosto i łatwo nawiązać aktywny kontakt, a nawet zrobić więcej. Współistnieć lub współdziałać w różnego rodzaju życiowych sytuacjach.
Piotr Pawłowski przez 30 lata sam poruszał się na wózku inwalidzkim. Przyznał, że w ciągu tego czasu wielokrotnie zauważał, jak jego niepełnosprawność wywołuje konsternację i utrudnia komunikację.
Przywołuje dwie historie – jedną przykrą:
od razu przypomina mi się sytuacja z mojego życia, kiedy to okulistka po przebadaniu moich oczu na supersprzęcie komputerowym zwróciła się do mojej żony słowami: „Niech pani mu powie, żeby tyle czasu nie pracował przed komputerem”.
…drugą zabawną i pozytywną:
świat się jednak zmienia. Kiedy byłem niedawno w centrum handlowym, podjechał do mnie na rowerku chłopczyk. Przez chwilę oglądał mój wózek i… po chwili spytał: „Dasz pojeździć?”. Zadał to pytanie bez jakichkolwiek zahamowań i uprzedzeń. I takiego postępowania i zachowania życzę wszystkim, którzy się z nami kontaktują. Wolno pytać. Rozmawiać. Komunikować się. Żartować…
Z pewnością ilustracje nie wyczerpują wszystkich sytuacji, jakie mogą się nam przytrafić.
Autorzy publikacji zachęcają: jeśli kiedykolwiek mamy wątpliwości, co zrobić, by zachować się odpowiednio, jest na to uniwersalna rada: wystarczy zapytać!
Czytaj także:
“Najważniejsze w życiu to kochać”. Vega pokazał fragment filmu o “Bronkach”
Czytaj także:
Przeszedł camino… na jednej nodze!
Czytaj także:
Jestem kaleką. Dlaczego nie miałbym się narodzić?
