Malował na klęczkach, modlił się przed pracą… Poznaj 10 ciekawostek o Fra Angelico!

Fra Angelico, a właściwie Guido di Pietro, malarz i dominikanin, urodził się w Vicchio nieopodal Florencji w 1395 roku.

Zaczynał od zdobienia manuskryptów z tekstami religijnymi, m.in. mszałów. Szybko nabył ogromnej biegłości w sztuce iluminacji, a umiejętność tworzenia miniatur okazała się bardzo przydatna w jego dalszej drodze.

W 1423 r. wstąpił do zakonu dominikanów i zamieszkał w klasztorze w Fiesole. I tak Guido di Pietro stał się bratem Janem z Fiesole – fra’ Giovanni da Fiesole.

Później zasłynął jako Beato Angelico (w Polsce Fra Angelico). Przydomek ten nadał mu historyk sztuki Giorgio Vasari, który uważał go za „anielskiego” ze względu na głęboką duchowość jego dzieł, a także cnotliwość i pokorę.

Ponoć przed przystąpieniem do pracy artysta modlił się i nigdy nie wprowadzał do swoich dzieł żadnych poprawek. Był przekonany, że każde pociągnięcie pędzla pochodzi od Boga.

W jego obrazach widoczny jest wpływ stylu gotyckiego. Fra Angelico wprowadził perspektywę architektoniczną, by nadać scenom objętość i głębię.

Łączył elementy estetyki gotyku z estetyką renesansu, wykorzystując przy tym sztukę do głoszenia Ewangelii.

Jego twórczość jest świadectwem głęboko chrześcijańskiego życia.

Malował wiele motywów religijnych: zwiastowanie, sceny Męki Pańskiej, Matkę Bożą na tronie i świętych.

Pracował przede wszystkim we Florencji, ale również w Orvieto, Perugii i Rzymie, dokąd zaprosili go papieże Eugeniusz IV i Mikołaj V. Ten ostatni zlecił mu ozdobienie freskami swojej słynnej kaplicy.

Wiele dzieł  Fra Angelico można dziś oglądać w madryckim Muzeum Prado.

W klasztorze św. Marka we Florencji Fra Angelico, z pomocą ucznia Benozzo Gozzoliego, namalował 50 fresków, które miały nastrajać zakonników do medytacji.

Fra Angelico najczęściej malował, klęcząc. Malowanie było dla niego aktem pobożności. Powtarzał: „Aby malować Chrystusa, trzeba żyć z Chrystusem”. 

Jego malarstwo wywarło silny wpływ na najwybitniejszego florenckiego malarza przełomu XV i XVI w., Sandro Boticellego, a także na takich artystów jak Domenico Veneziano i Piero della Francesca, a nawet – ze względu na nowatorskie podejście do pejzażu i kompozycji – na Leonarda da Vinci.

Fra Angelico zmarł w 1455 r. w Rzymie. Mieszkał wówczas w domu generalnym dominikanów, nieopodal kościoła Santa Maria sopra Minerva, gdzie dziś znajduje się jego grób.

Choć z racji świątobliwego życia już w XV w. Fra Angelico nosił przydomek „beato”, na ołtarze został wyniesiony dopiero 3 października 1982 r. przez św. Jana Pawła II.