Gdybym spotkał Boga twarzą w twarz, powiedziałbym Mu… Odpowiedzi naszych czytelników [galeria]

Zanim to zrobiłam, zastanawiałam się przez chwilę, jak na nie zareagujecie. Czy nie jest ono zbyt osobiste? Wasze odpowiedzi przekonały mnie jednak, że warto było je zadać.

Benedykt XVI powiedział kiedyś, że ile serc, tyle dróg do Pana Boga. I choć pod wieloma względami tak bardzo się różnimy (także w przeżywaniu naszej wiary), pewne kwestie, o których pisaliście, były BARDZO podobne.

Moja refleksja po przeczytaniu komentarzy zaś jest taka, że przed Bogiem Ojcem wszyscy jesteśmy dziećmi – jak to w rodzinie – tak bardzo różnymi (mam trójkę rodzeństwa, wiem coś o tym 😉 ), a jednocześnie mającymi podobne pragnienia, pytania, niezgody, żale, wątpliwości…

Wyobraźmy sobie tę sytuację: w pracy, w domu, autobusie spotykasz Boga. Przychodzi tylko do ciebie. Co się mówi w takich sytuacjach? „Szczęść Boże”?… 😕 Raczej nie. Wydaje mi się – a wasze odpowiedzi to potwierdzają – że najlepiej do głosu dopuścić serce. To trochę tak jak w kontakcie z mamą czy tatą, gdzie rozmawiamy bez patosu. Po prostu – prosto.

Jakie odpowiedzi więc się pojawiły? Wielu z was chciałoby powiedzieć Panu „dziękuję” i "kocham Cię".

Równie często pojawiało się słowo „przepraszam”.

To, co mnie absolutnie rozłożyło, to pragnienie, aby się do Boga przytulić…

W waszych odpowiedziach nie uciekaliście również od trudnych pytań:

To oczywiście nie wszystko. Nie jestem w stanie przekleić tutaj całego bogactwa, jakie zostawiliście pod tamtym postem. W poniższej galerii zamieszczam jeszcze kilka odpowiedzi, które mnie osobiście poruszyły 👇

I odsyłam was na Facebooka, gdzie możecie przeczytać więcej 👇

Na koniec chcę wam jeszcze podziękować za to, że podzieliliście się z nami kawałkiem waszego serca. I modlę się, by Pan odpowiedział na wasze pragnienia, pytania i wątpliwości, o których nam napisaliście.