Trzy hebrajskie słowa, które powinien znać każdy chrześcijanin

Najprawdopodobniej językiem ojczystym Jezusa był aramejski, język powszechnie używany w regionie Palestyny w I wieku. Ten język semicki, blisko spokrewniony z hebrajskim, jest nadal używany przez społeczności chrześcijańskie i żydowskie w Iraku, Syrii, Iranie, Turcji, Armenii, Azerbejdżanie, a nawet w Rosji. Ponieważ aramejski był używany w codziennych rozmowach, handlu i interakcjach społecznych w czasach Jezusa, historycy zakładają, że dorastał On mówiąc tym właśnie językiem w swojej rodzinie i społeczności.

Jest jednak również prawdopodobne, że Jezus znał język hebrajski. Hebrajski był językiem tekstów religijnych i obrzędów, a Jezus, wychowany w pobożnej żydowskiej rodzinie, znał hebrajskie Pisma i uczestniczył w hebrajskich praktykach religijnych.

Ponadto, ze względu na rzymską okupację regionu, prawdopodobne jest, że Jezus miał kontakt z językiem greckim. Greka była lingua franca wschodniego obszaru Morza Śródziemnego, wykorzystywanym w handlu i administracji. Wpływ kultury i języka greckiego w tamtych czasach oznacza, że Jezus i jego uczniowie spotykali osoby mówiące po grecku i możemy zakładać, że sami umieli porozumiewać się w tym języku. Wszystkie Ewangelie zostały napisane w języku greckim.

Chociaż aramejski był prawdopodobnie głównym językiem Pana Jezusa, jego znajomość hebrajskiego i potencjalnie greckiego zapewniły mu szerszy kontekst językowy, umożliwiając kontakt z wieloma osobami i społecznościami podczas ziemskiej posługi. Jest to jeden z powodów, dla których znajomość niektórych terminów hebrajskich może przynieść chrześcijanom wiele korzyści. Pozwala na pogłębione zrozumienie genezy i kontekstu kulturowego tekstów będących fundamentem naszej wiary. Hebrajski jest językiem, w którym napisano znaczną część Starego Testamentu. Zawarte w nim unikalne niuanse językowe i spojrzenie teologiczne niekiedy giną w tłumaczeniu. Zapoznając się z (przynajmniej niektórymi) hebrajskimi słowami i pojęciami, chrześcijanie mogą zyskać pełniejsze zrozumienie biblijnych narracji, tematów teologicznych i kontekstu historycznego, które kształtują ich wiarę. Oto trzy ważne słowa z języka hebrajskiego, które winien znać każdy chrześcijanin:

W Biblii hebrajskie słowo Elohim często tłumaczone jest jako „Bóg” (lub „Bogowie”). Do pewnego stopnia jest to poprawne. Słowo to jest liczbą mnogą rzeczownika Eloah. Niekiedy w Biblii Elohim odnosi się do konkretnych bóstw innych narodów lub do wielu bóstw w ogólności. W innych miejscach jest ono jednym z głównych imion Boga i w tym właśnie znaczeniu jest najczęściej używane w Biblii hebrajskiej. Nazywanie Boga Elohim ukazuje Jego najwyższy autorytet, moc i wszechwładzę.

Hebrajskie wyrażenie Ruach HaKodesh tłumaczy się jako Duch Święty. Tak w Biblii hebrajskiej, jak i w Nowym Testamencie, Ruach HaKodesh nieodmiennie odnosi się do Ducha Bożego. Pojęcie to oznacza Bożą obecność i moc w świecie i w życiu wiernych poprzez Boską inspirację, objawienie, kierownictwo, przemienienie, i umocnienie do służby duchowej.

Hebrajski termin odnoszący się do pojęcia pojednania. Jom Kippur, czyli Dzień Pojednania, jest dla Żydów najświętszym dniem roku. Jest to czas postu, modlitwy i pokuty, w którym ludzie szukają przebaczenia za swoje grzechy i chcą pojednać się z Bogiem. Chociaż niektórzy autorzy rozumieją przebaczenie i pokutę jako pojęcia radykalnie odmienne, prawdą jest, że oba podkreślają ludzką (i boską) zdolność ofiar i wierzycieli do darowania przestępcom i dłużnikom wszelkich moralnych i finansowych przewin. Takie rozumienie darowania długów znajdziemy w 15. rozdziale Księgi Powtórzonego Prawa (słynne Remissionis Domini, Szmita, czy jubileusz). Znajduje ono swoje odzwierciedlenie w greckim sformułowaniu znajdującym się w oryginale Modlitwy Pańskiej („daruj nam nasze długi”, czyli kae aphes hēmin ta opheilēmata hēmōn) oraz w pierwszym kazaniu Pana Jezusa, zapisanym w Ewangelii wg św. Łukasza. W kazaniu tym Jezus rozwija w szabat w synagodze zwój księgi proroka Izajasza i zapowiada, że przyszedł ogłosić „rok łaski od Pana”, czyli rok jubileuszowy.

Znając powyższe hebrajskie wyrażenia i ich znaczenie, chrześcijanie pogłębiają znajomość Pisma Świętego i natury Boga, a także poznają historyczny i kulturowy kontekst wiary. Odkrywanie tych niuansów językowych otwiera drogę do bardziej wszechstronnego studiowania Biblii i umożliwia głębsze odniesienie się do treści, które słowa te wyrażają.