Niech wszystko przeniknie radość zmartwychwstania! Czyli jak świętować Wielkanoc w rodzinie

Nasza duchowość osadzona jest w cielesności, modlitwa zatem nie może być oddzielona od codzienności. W Bogu odnajdujemy się jako osoby w całej pełni, ponieważ On kocha nas w każdym momencie, we wszystkich drobiazgach, z których utkane jest nasze życie.

Dlatego świętowanie Wielkanocy nie powinno ograniczać się do uczestnictwa w liturgii: wszystkie wymiary naszego człowieczeństwa, również te najbardziej prozaiczne, mogą rozbłysnąć radością zmartwychwstania.

Wielkanoc zaczyna się w Wielką Sobotę po zachodzie słońca. Z powodu naszych najmłodszych dzieci nie zawsze mamy możliwość uczestnictwa w liturgii Wigilii Paschalnej, gdyż jest ona stosunkowo długa. W takiej sytuacji możemy podkreślić wyjątkowy charakter „tej najświętszej nocy, w której nasz Pan, Jezus Chrystus przeszedł ze śmierci do życia” (z obrzędu Liturgii Światła Wigilii Paschalnej) celebracją w gronie rodzinnym.

Możne być ona bardzo prosta i wykorzystywać wybrane elementy obecne w liturgii kościelnej, takie jak: duża świeca, od której każdy odpali swoją świeczkę, naczynie z wodą święconą, w którym każdy zanurzy rękę przed wykonaniem znaku krzyża na pamiątkę chrztu; lektura fragmentu Ewangelii o zmartwychwstaniu; śpiew radosnych pieśni, w tym obowiązkowego Alleluja. Tak jak odbywa się to w kościele, możemy zacząć w ciemnym pomieszczeniu, a następnie zapalić wszystkie światła.

Jeżeli mamy starsze dzieci, jak najbardziej wybierzmy się na Liturgię Wigilii Paschalnej (jeśli – ze względu na pandemię – to możliwe). Aby pomóc im się skupić podczas czytań, które często są dla nich wymagające, możemy je wyposażyć w kartki czy mszaliki z tekstami czytanymi podczas liturgii słowa tak, aby mogły śledzić je wzrokiem.

Dla młodszych pociech, które jeszcze nie potrafią czytać, warto zabrać Biblię obrazkową, aby kolejno wskazywać w niej treści, do jakich nawiązują czytania: stworzenie świata, ofiara Abrahama etc. Nawet jeżeli trudno będzie im uważać i wytrwać w skupieniu przez całą uroczystość, bądźmy pewni, że dzieci zazwyczaj bardzo przeżywają wyjątkowy nastrój nocy paschalnej.

Po powrocie z kościoła (lub obejrzeniu liturgii) można wspólnie coś przekąsić, na przykład jakieś pyszne świąteczne ciasto albo inny przysmak. Większość dzieci przywiązuje dużą wagę do spożywanych potraw. Choć nie one jedne! Oczywiście, jest to drugorzędna kwestia, ale nie bez znaczenia.

Wykwintny posiłek, odświętne stroje, dom wypełniony kwiatami i światłem, drobne upominki – wszystkie te elementy odgrywają istotną rolę i składają się na niezapomniane wspomnienia, jakie dzieci zachowają o tym wielkim i pięknym święcie.

Tak jak w przypadku Bożego Narodzenia, możemy w rodzinie kultywować szereg tradycji wielkanocnych. Jedną z nich jest malowanie pisanek w Wielką Sobotę (które potem można też podarować w prezencie bliskim czy sąsiadom). Inni pieką mazurki, które goszczą na naszych stołach tylko z okazji Wielkanocy. Wymyślcie swoją własną rodzinną, wielkanocną tradycję!

Dekoracja domu, odświętna aranżacja kącika modlitwy, pieśni i muzyka, uroczyste śniadanie wielkanocne, kartki z życzeniami wysyłane krewnym i przyjaciołom – bez tej jakże ważnej oprawy Wielkanoc niewątpliwie straciłaby swój niepowtarzalny charakter.

Rozszerza się on na cały okres wielkanocny, o czym przypomina płonący w naszych świątyniach paschał, który zapalamy na czas liturgii aż do Uroczystości Zesłania Ducha Świętego. Warto podkreślić tę symbolikę również w domu, szczególnie w wystroju kącika modlitwy.

Możemy w tym celu zapalać co wieczór świece na siedmioramiennym świeczniku, który symbolizuje siedem tygodni wielkanocnych. W przeciwieństwie do wieńca adwentowego nie zapalamy świec kolejno, tylko wszystkie jednocześnie. Przecież już od paschalnej nocy mamy w całej pełni doświadczać tej niezwykłej radości płynącej ze zmartwychwstania!

Christine Ponsard