Św. Antoniego Marii Clareta

Urodził się w roku 1807. Pochodził spod Barcelony. W młodości uczył się tkactwa. Po studiach teologicznych przyjął święcenia kapłańskie (1835).

Jako kapłan pracował w duszpasterstwie parafialnym, a później jako misjonarz w Katalonii i na Wyspach Kanaryjskich. W 1849 roku założył zgromadzenie Misjonarzy Synów Niepokalanego Serca NMP – klaretynów. Wkrótce potem mianowano go arcybiskupem w Santiago na Kubie.

Okazał się gorliwym i przedsiębiorczym pasterzem. Utworzył 53 parafie. Popierał żeńskie zgromadzenie – Instytut Apostolski Maryi Niepokalanej. W 1857 roku został odwołany do Hiszpanii, aby podjąć posługę spowiednika królowej Izabeli II i wychowawcy dzieci królewskich.

Założył Akademię św. Michała skupiającą artystów. Po wybuchu rewolucji w Hiszpanii towarzyszył królowej na wygnaniu w Pau i Paryżu. W latach 1869-1870 uczestniczył w Soborze Watykańskim I. Zmarł w roku 1870. Beatyfikował go Pius XI (1934), kanonizował Pius XII (1950).

W ikonografii św. Antoni Maria Claret przedstawiany jest w stroju biskupa z regułą zakonu klaretynów w ręku. Jego atrybutem jest medalion na szyi, krzyż na kufrze podróżnym.

Biogram zaczerpnięty – za zgodą właściciela – z serwisu Ewangelia na co dzień