Hala Stulecia na liście UNESCO

Kiedy Hala Stulecia powstawała, jej sklepienie zostało okrzyknięte największą żelbetonową kopułą na świecie, pokonując nawet kaliber rzymskiego Panteonu!

Przekazując darowiznę, pomagasz Aletei kontynuować jej misję. Dzięki Tobie możemy wspólnie budować przyszłość tego wyjątkowego projektu.

Wesprzyj nasPrzekaż darowiznę za pomocą zaledwie 3 kliknięć

Hala Stulecia to wyjątkowy obiekt na mapie Wrocławia, dlatego trafiła na listę UNESCO w 2006 roku. Zaskakuje pod względem architektonicznym i inżynierskim, ale w szczególności znana jest z pierścieniowej kopuły oraz żelbetonowej konstrukcji, która w początkach XX wieku była pionierskim rozwiązaniem w budownictwie.

Kiedy w 1912 roku zrealizowano projekt Maxa Berga, hala stanęła w miejscu niegdysiejszej osady Szczytniki i dawnego ogrodu książęcego. Co ciekawe, do 1907 roku na tym terenie można było również ekscytować się wyścigami konnymi.

Ta doceniona przez Komisję Dziedzictwa Narodowego budowla charakteryzuje się surową, modernistyczną architekturą w barwach szarości, potężną kopułą i żelbetonową konstrukcją żeber. W wyglądzie hali prawdopodobnie najbardziej w oczy rzucają się piętrowe pierścienie koliste, w które wstawiono imponującą liczbę 600 okien. Wnętrze hali oparte jest na symetrycznym krzyżu greckim, gdzie na odwiedzających czekają także przestronne kuluary.

Sklepienie hali w czasie powstania zostało okrzyknięte największą żelbetonową kopułą na świecie, pokonując nawet kaliber rzymskiego Panteonu. Jej wymiary sięgają 23 metrów wysokości i prawie 68 m średnicy. Dla porównania, cały obiekt mierzy 42 m wysokości i 95 m szerokości oraz jest w stanie pomieścić ok. 10 tys. osób.

Od Hali Ludowej do Hali Stulecia

Pomysł na powstanie hali zrodził się na początku XX wieku, kiedy Wrocław był jeszcze w rękach niemieckich. Hala więc miała stać się przestrzenią pod Wystawę Stulecia, upamiętniającą 100. rocznicę odezwy króla Prus, Fryderyka Wilhelma III, „An Mein Volk”. Wystawa prezentowała dorobek Śląska, a był za nią odpowiedzialny Karl Masner, dyrektor Muzeum Rzemiosła we Wrocławiu.

Ta wrocławska perła sztuki modernistycznej w latach 1945-2006 nazywana była Halą Ludową, dopiero potem przechrzczona została na Halę Stulecia. Sam jej budynek ma jednak charakter symboliczny, miał być niejako pomnikiem upamiętniającym początki zjednoczenia Niemiec oraz bitwę narodów pod Lipskiem z 1813 roku.

W Hali Stulecia organizowane są nie tylko wystawy, koncerty, targi czy wydarzenia sportowe, ale również wydarzenia historyczne, jak np. modlitwa ekumeniczna, której przewodniczył papież Jan Paweł II podczas Kongresu Eucharystycznego w 1997 roku.

Hala Stulecia na liście UNESCO

Sam obiekt trafił na listę UNESCO w 2006 roku, ale oprócz Hali Stulecia wyróżnione zostały również budynki znajdujące się w bliskim sąsiedztwie i tworzące kompleks z halą:
– Pawilon Czterech Kopuł z 1913 roku, zaprojektowany przez Hansa Poelziga, gdzie obecnie mieści się Muzeum Sztuki Współczesnej, część Muzeum Narodowego;
– Pergola, czyli promenada o długości 640 metrów, obok niej znajduje się Wrocławska Fontanna Multimedialna, największa taka w Polsce, o niecce zajmującej 1 ha; pergolę otacza urokliwy Ogród Japoński;
– stalowa Iglica o wysokości 90 metrów, której inżynierem był Stanisław Hempel, stanęła w 1948 roku z okazji Wystawy Ziem Odzyskanych; jej trzy podpory reprezentują inteligencję, robotników i chłopów.