Przekazując darowiznę, pomagasz Aletei kontynuować jej misję. Dzięki Tobie możemy wspólnie budować przyszłość tego wyjątkowego projektu.
Latem, kiedy szukamy odpoczynku, warto zajrzeć do wirydarza (z łac. gaj), czyli klasztornego ogrodu, kojarzonego ze szczęśliwością i modlitwą. Historycy podkreślają też drugą interpretację, nakreślonych cierpieniem wielkopiątkowych ogrodów oliwnych.
Wirydarze powstawały na planie kwadratu i prostokąta. Ideę kwadratu doceniał już św. Augustyn, widząc w nim symbol prawości. Przestrzeń wirydarza dzieliły na cztery kwatery krzyżujące się ścieżki. Miały symbolizować cztery cnoty kardynalne: sprawiedliwość, wstrzemięźliwość, męstwo i roztropność.
Klasztorne ogrody
Nieodłącznym elementem wirydarza jest centralna studnia lub fontanna (a czasami drzewo), skąd czerpano wodę – źródło życia. Wykorzystywana do nawadniania roślin, oznaczała też rzekę, która wypływa z biblijnego raju.
Roślinność klasztornych ogrodów ma również wiele znaczeń. Zielony bukszpan i bluszcz oznaczały życie wieczne, fiołek symbolizował pokorę, a lilia – niepokalane poczęcie Matki Boskiej. Krużganki wyrażały granicę między światem cielesnym i duchowym.
O znaczeniu klasztornych ogrodów świadczyły zapisy średniowiecznych zakonów. Reguły zakonne benedyktynów czy cystersów przewidują tworzenie wirydarzy na znak rajskiego żywota. Z czasem ogrody te rozpowszechniły się również przy dworach i pałacach.
Kliknij w galerię zdjęć, by poznać najpiękniejsze klasztorne ogrody w Polsce.
*Źródło: Krystyna Pudelska i Anna Mirosław, „Współczesne przestrzenie dziedzińców klasztornych i ich innowacyjne rozwiązania”