Ma 104 lata, od 10 nie wychodziła z domu… I właśnie uciekła przed wojną!

Pani Zofia do Polski miała przyjechać już dawno. Ma tutaj rodzinę – córkę, zięcia, wnuki, prawnuki... A że jest już w słusznym wieku, to jej córka, pani Luiza, chciała zabrać mamę do siebie. W zeszłym roku 104-latka wyrobiła sobie nawet na tę okoliczność paszport! Wtedy po raz pierwszy trafiła do ukraińskich mediów, które zastanawiały się, po co kobiecie w tym wieku taki dokument. Rodzina złożyła też wniosek o nadanie pani Zosi polskiego obywatelstwa – jej pochodzenie ją do tego predestynowało. Jej rodzice byli Polakami.

Seniorka od 10 lat nie wychodziła ze swojego mieszkania, nie mówiąc już o jakimkolwiek podróżowaniu! Ma kłopoty z chodzeniem, z biodrem, właściwie nie porusza się już o własnych siłach, a jej mieszkanie znajduje się na trzecim piętrze, więc o samodzielnych eskapadach, choćby po chleb i mleko, nie było mowy.

Gdy wybuchła wojna, rodzina zdecydowała o natychmiastowej ewakuacji. 5 marca z samego rana, tuż po godzinie policyjnej, pani Zofia rozpoczęła podróż do Polski... Nie obyło się bez komplikacji. W drodze towarzyszyli jej młodsza córka i wnuk. Pierwszy etap to podróż samochodem do autobusu, który zawiózł ją z Odessy do Mołdawii.

Dzięki pomocy odeskiej organizacji "Polska Nuta" i żydowskiej "Hesed" udało się zorganizować transport i opiekę medyczną. A ta okazała się w tej podróży niezbędna, bo podczas niewłaściwego przenoszenia pani Zosi uszkodzono jej bark! A to oznaczało trzydniowy, przymusowy pobyt w szpitalu.

Ale ostatecznie – udało się! Dotarła do Warszawy samolotem, a z lotniska trafiła już prosto w ramiona ukochanej córki. To ona opowiada o swojej mamie, bo pani Zosia już nie bardzo pamięta, co się działo.

Pamięta za to wszystko, kiedy córka pyta ją o młode lata i o polskie kościoły. I to jedno zdanie w naszym języku: "Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus"!

To kobieta, która swoje zawodowe życie spędziła patrząc na cud narodzin. Była położną. Kiedyś, kiedy odbierała poród bliźniąt, ich matka prosiła ją, by jedno z nich zabiła... Jako osoba głęboko wierząca zdecydowanie odmówiła.

Pamięta jeszcze poprzednią wojnę... Płonące domy, zabitych ludzi, wyzwolenie Odessy w 1944 roku. Czy wie, co teraz dzieje się w Ukrainie? Trudno powiedzieć, czy zdaje sobie z tego sprawę. Jednak gdy pozuje do zdjęć, pokazuje palcami V, Victorię, znak zwycięstwa...

Źródło: wp.pl