Cudowna figurka Matki Bożej Bardzkiej i sanktuarium, które warto odwiedzić

Polska jest piękna w wielu wymiarach, a jej skarby można odkrywać w nieskończoność. Jedną z naszych „specjalności” jest duchowa przestrzeń bogata w przeróżne świętości. Niektóre z tych polskich pereł pozostają dla wielu z nas niejako ukryte, nadal nieznane, a przecież tak naprawdę są na wyciągnięcie ręki.

Kliknij, żeby przejść do galerii

W te letnie dni proponujemy wam wakacyjną pielgrzymkę po świętościach polskiej ziemi. Zajrzymy do miejsc mniej znanych lub znanych, lecz nie do końca odkrytych czy też niezbyt docenionych. Niech będą one dla was zachętą, by wyruszyć w duchową podróż w poszukiwaniu ojczystych pereł.

Wakacyjna podróż po duchowych perełkach Polski zawita tym razem do zachodniej części kraju. Położone w województwie dolnośląskim i Górach Bardzkich nad Nysą Kłodzką miasto Bardo znane jest głównie mieszkańcom Wrocławia. Być może mijaliśmy je jadąc z nadodrzańskiej metropolii w stronę Karkonoszy lub granicy polsko-czeskiej i Pragi.

Z pewnością to urocze miejsce, które warto poznać – już w średniowieczu znajdował się tu polski gród graniczny. Sama jego nazwa, pochodząca od słowa „brdo” – „wzgórze”, sugeruje korzenie południowo- i zachodniosłowiańskie. Bardo często zmieniało przynależność państwową, pozostając w orbicie Polski, Czech, Niemiec i Austrii.

Dzisiaj słynie z sanktuarium Matki Bożej Strażniczki Wiary, którego gospodarzem są redemptoryści. Znajduje się ono w miejscowym kościele Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny, któremu papież Benedykt XVI nadał tytuł bazyliki mniejszej.

Podobnie jak ziemia bardzka, również miejscowa świątynia zmieniała swoich właścicieli. Pierwotnie była w tym miejscu kaplica zamkowa, gdzie w XII w. znalazła się słynąca cudami figura Matki Bożej. Później Czesi i Polacy wybudowali tam wspólnie kościół, który za jakiś czas objął zakon joannitów, a następnie augustianów. Jego gospodarzami zdążyli być również cystersi, którzy pozostali w Bardzie aż do kasaty zakonu w Prusach na początku XIX w.

W pierwszym okresie działalności najbardziej znanym i zapisanym w kronikach cudem było uzdrowienie czeskiego rycerza w 1270 roku.

Cudowna figurka Matki Bożej Bardzkiej jest najstarszym drewnianym zabytkiem romańskim na Dolnym Śląsku i w Polsce. Wykonano ją z drzewa lipowego, a jej wysokość sięga 43 cm. Charakterystyczny jest w niej uśmiech Maryi i małego Jezusa, stąd niekiedy potocznie nazywa się figurę Madonną Uśmiechniętą.

W niespokojnych czasach figurka wielokrotnie zmieniała miejsce przebywania, chroniona przed zniszczeniem lub zrabowaniem przez przetaczające się po Dolnym Śląsku armie. Od XVIII w. jest już stale w Bardzie, a koronował ją, za zgodą papieża Pawła VI, zasłużony arcybiskup i metropolita wrocławski Bolesław Kominek.

Sanktuarium lubili nawiedzać kard. Stefan Wyszyński i Jan Paweł II. W samej bazylice warto zobaczyć w ołtarzu głównym obraz Nawiedzenia NMP pędzla „śląskiego Rembrandta”, Michaela Willmanna oraz majestatyczne, barokowe organy z połowy XVIII w.

Nieopodal sanktuarium możemy nawiedzić kaplicę górską na Górze Bardzkiej-Kalwarii, gdzie w XV w. miały miejsce objawienia maryjne, w których okolicznej ludności objawiła się Matka Boża Płacząca, ostrzegająca przed nadchodzącą wojną i wzywająca do modlitwy oraz nawrócenia. Na szlaku do kaplicy trafimy na Studzienkę Maryi z górską wodą źródlaną, uznawaną za cudowną i uzdrawiającą, głównie przy dolegliwościach oczu i bólach głowy.

Msze święte w bazylice sprawowane są w niedziele o 7.30, 9.30, 11.00 (suma) i 18.00, a w dni powszednie o 7.00 i 18.00.