To, co moja mała córka powiedziała o Jezusie, kompletnie mnie zamurowało

Jedną z wielu pięknych rzeczy, których nauczyłam się na szkoleniu w ramach Katechezy Dobrego Pasterza, jest to, że małe dzieci mogą mieć bardzo głębokie doświadczenie wiary. Jakimś sposobem dzieci widzą rzeczy ostrzej, z wyraźnym poczuciem tego, co jest naprawdę ważne, a co nieistotne. Jest to zdolność, którą wielu z nas, dorosłych, z czasem zatraciło lub stępiło.

Dzieci często wchodzą z Bogiem w głębokie i autentyczne relacje, naznaczone żarliwością i prostotą, którą dorośli mogliby tylko mieć nadzieję osiągnąć. I sądzę, że właśnie z tych i wielu innych powodów Chrystus powiedział nam, abyśmy „stali się jak dzieci” (Mt 18,3).

Niedawno moja 6-letnia córka powiedziała coś, co sprawiło, że zaczęłam inaczej myśleć o własnej relacji z Jezusem. Chciałam się tym z wami podzielić, mając nadzieję, że sprawi wam to taką samą frajdę, jaką sprawiło mnie.

Po mszy w ostatnią niedzielę moja córka wzięła swoją roczną siostrę za rękę i wyprowadziła ją na przed dom, by pobawiła się na zamkniętym podwórku, podczas gdy ja z mężem mogliśmy porozmawiać z przyjaciółmi. Podwórko ma nieco nierówne podłoże i jest tam dość wysoki krawężnik, więc sześciolatka trzymała się bardzo blisko swojej malutkiej siostrzyczki, trzymając ją za rękę i nie opuszczając jej boku.

Po kilku minutach pomyślałam, że moja starsza córka może zechcieć bawić się sama, nie zwracając uwagi na młodszą siostrę, więc zawołałam ją i powiedziałam, że może zostawić siostrzyczkę ze mną.

„O nie, wszystko w porządku, mamo” – powiedziała. „Lubię mieć ją przy sobie”.

„Dziękuję, że tak dobrze się nią opiekujesz” – powiedziałam.

„Jestem pasterzem, a ona jest moją małą owieczką” – powiedziała z uśmiechem.

Ja też się uśmiechnęłam, wiedząc, że nawiązuje do przypowieści o Dobrym Pasterzu, którą kiedyś dobrze poznała. Potem córka powiedziała: „Uwielbiam ją obserwować. To dla mnie frajda. Tak samo Jezus kocha obserwować mnie”.

Gdy dziewczynki odbiegły bawić się dalej, stałam przez chwilę, zachwycając się tym, co właśnie usłyszałam: Jezus uwielbia mnie obserwować! Chyba nigdy nie myślałam o tym w ten sposób. Oczywiście, wiele razy słyszałam, jak my wszyscy: „Jezus cię kocha”. Ale że Jezus lubi przebywać ze mną? Jezus kocha czuwać nade mną? Jezus... ośmielę się powiedzieć... uważa, że przebywanie ze mną jest „frajdą” (czyli jest szczęściem i radością)?

Co to oznacza, jeśli naprawdę wierzę, że Jezus cieszy się i lubi mnie? Jak to zmienia mój sposób postępowania, myślenia, modlitwy? Jakże pięknie moja córka pojęła miłość Jezusa do siebie, a poznała ją jeszcze głębiej dzięki własnej troskliwej i czułej miłości do swojej młodszej siostry. Jakiż to piękny prezent otrzymałam od niej w tym prostym przesłaniu, że Jezus cieszy się i zachwyca mną. 

Zachwyca się również tobą!