Nowe małżeństwo w drodze na ołtarze. „Ponadczasowy ideał chrześcijański”

Czy kolejna para zostanie wkrótce wyniesiona na ołtarze? W kościele Saint – Malo (św. Maklowiusza) w Dinan w diecezji Saint-Brieuc, we wschodniej części Bretanii, rozpoczął się proces beatyfikacyjny kolejnego małżeństwa. 

„Jeszcze do niedawna nie do pomyślenia było wyobrażenie sobie beatyfikacji osób świeckich, a tym bardziej małżeństwa, które nie poniosło śmierci męczeńskiej, nie przejawiało życia mistycznego, ani nie przyczyniło się do wyjątkowych wydarzeń” – wyjaśnia brat Jean-Marie Gueullette (OP), przewodniczący komisji historycznej procesu beatyfikacyjnego. 

Przypomnijmy, że pierwszą beatyfikowaną parą małżeńską było małżeństwo Marii i Alojzego Beltrame Quattrocchich. Doniosłej uroczystości dokonał 21 października 2001 r. papież Jan Paweł II i to dokładnie w 20.rocznicę ogłoszenia adhortacji apostolskiej „Familiaris consortio”, traktującej o roli rodziny w życiu chrześcijańskim. W mszy św. uczestniczyło troje ich dzieci: ks. Tarcisio liczył wtedy 95 lat, o. Paolino – 92 lata, a Enrichetta – 87 lat; s. Maria Cecylia zmarła w 1993 r. Wspólnie wyniesienie na ołtarze dotyczyło jeszcze Ludwika i Zelii Martinów (ogłoszeni błogosławionymi w 2008 r., a świętymi w 2015 r.) oraz Józefa i Wiktorii Ulmów (ogłoszeni błogosławionymi wraz ze swoimi dziećmi w 2023 r.). 

Pamięć o państwu de La Garaye pozostała żywa w ich rodzinnej Bretanii przez ponad 250 lat. Podczas swojej wizyty w Sainte-Anne-d'Auray w 1996 r. papież Jan Paweł II podkreślił ich działalność społeczną i charytatywną. Ojciec Święty nazwał ich „miłosiernymi małżonkami”. 

Para niemal przez 50 lat zajmowała się opieką nad najbardziej potrzebującymi. Zamek w Taden, w którym zamieszkiwali, przekształcili w szpital, a w przebudowanych stajniach zorganizowali 60 łóżek dla chorych. 

Na te decyzje miały wpływ dwa smutne wydarzenia w ich życiu. Pewnego dnia, podczas polowania, Marguerite spadła z konia. Po wypadku nastąpiły poważne komplikacje zdrowotne, które uniemożliwiły kobiecie posiadanie dzieci. Siedem lat później małżonków dotknęła przedwczesna śmierć szwagra – Józefa de Pontbrianda. Claude i jego żona zdecydowali się porzucić wystawne życie i rozpoczęli służbę ubogim. Sami opiekowali się podopiecznymi. 

Hrabina nauczyła się opatrywać rany i specjalizowała się w chorobach oczu. Małżonkowie kształcili się w dziedzinie medycyny, a także zatrudniali doświadczonych medyków, mających bardzo dobrą reputację w regionie. 

Państwo de La Garaye przekształcili jeden z budynków gospodarczych na laboratorium chemiczne, w którym tworzono leki. Do pomocy zatrudnili czterech chirurgów. Każdego roku, kilkunastu lekarzy, przyjeżdżało tu na szkolenia. 

W 1733 r. powstała również przybudówka do szpitala w Dinan, w której znajdowały się dwadzieścia cztery łóżka przeznaczone dla nieuleczalnie chorych, opuszczonych przez lekarzy i ich bliskich. Jeden z chirurgów, Sieur Le Bigot de Carvilli, zanotował w swoim dzienniku z tamtych czasów, że szpital hrabiego i hrabiny de La Garaye uzyskał zdumiewające przypadki uzdrowień za pomocą „niezbędnych soli”, „bez użycia maści i plastrów”. 

Claude i Marguerite do końca życia nieśli pomoc innym, poświęcając cały swój majątek. Hrabia zmarł 2 lipca 1755 r. w osiemdziesiątym roku życia. Jego żona dołączyła do niego 20 czerwca 1757 r. 

Podczas uroczystego rozpoczęcia procesu, 22 września, wskazano na cztery cnoty, którymi wyróżniali się państwo de La Garaye: wiarę (małżonkowie służyli Bogu w ubogich, widząc w nich braci w Chrystusie), miłość miłosierną (przejawiała się w konkretnym działaniu o charakterze wręcz heroicznym na rzecz najuboższych), mądrość (radykalny Claude był tonowany przez Marguerite, co przyczyniło się do bardziej sprawiedliwej i trwałej hojności), a także na sprawiedliwość (Claude wypłacał odszkodowania tym, którzy ponieśli szkodę, wykazując się w ten sposób silnym poczuciem sprawiedliwości). 

„Uosabiają oni ponadczasowy ideał chrześcijański” – podkreślił bp Denis Moutel, podczas wszczęcia procesu beatyfikacyjnego. 

Źródła: montfortian.info; fr.aleteia.org; saint-brieuc-treguier-catholigue.fr; tribunechretienne.com; serwiskai.pl, brewiarz.pl.