Przekazując darowiznę, pomagasz Aletei kontynuować jej misję. Dzięki Tobie możemy wspólnie budować przyszłość tego wyjątkowego projektu.
Miara wyłączenia lub kary ma być stosowna do rodzaju winy, a ocena wielkości przewinienia należy do sądu opata. Jeśli znajdzie się brat winny lżejszych przekroczeń, niech będzie pozbawiony uczestnictwa we wspólnym posiłku. Kara wykluczenia od wspólnego stołu na tym polega: nie wolno mu intonować w kościele psalmu ani antyfony ani czytać lekcji, dopóki nie wykona zadośćuczynienia. Posiłek otrzyma sam, po posiłku braci; jeśli na przykład bracia jadają o godzinie szóstej, to ów brat o dziewiątej, jeśli bracia o dziewiątej, to on wieczorem, dopóki nie otrzyma przebaczenia po stosownym zadośćuczynieniu.
Rozdział 24. Jaka ma być miara wyłączenia 1-7
Mnisi kodeks karny cd
Oczywiście winę i odpowiadający jej wymiar kary orzeka jednoosobowo opat. Nie ma w klasztorze innego podmiotu władzy, także sądowniczej i karnej. Jednak Reguła zostawia sprawę nie swobodnej woli opata, ale jego osądowi. Wymaga więc zawsze powiązania ciężaru przestępstwa i ciężaru kary.
Ekskomunika – najcięższa poza wydaleniem z klasztoru kara przewidziana w Regule – nie zawsze przyjmuje ten sam rozmiar. W przypadku „lżejszych win” Reguła wskazuje pozbawienie wspólnego posiłku – co w praktyce oznacza, że tak ekskomunikowany ma jeść osobno, w samotności, później niż wspólnota. Z odłączeniem „od stołu” złączona jest też kara dotycząca udziału w oficjum. Wygląda na to, że mnich może nadal stawać w chórze i uczestniczyć w służbie Bożej z innymi, lecz jest oczywiste, że nie wypełnia żadnej funkcji indywidualnej. W Regule nie czytamy nic o tym, lecz późniejsze zwyczaje mnisze odmawiały ekskomunikowanemu „od stołu” również uczestnictwa w składaniu darów we Mszy i w udzielaniu pokoju.
* Fragment "Reguły" św. Benedykta w tłumaczeniu o. Bernarda Turowicza OSB opublikowany w serii Źródła Monastyczne pt. "Reguła Mistrza. Reguła św. Benedykta"