Patronka dobrej śmierci. Modlą się do niej nie tylko górnicy [galeria]

Święta Barbara zginęła zapewne około 305 roku, w czasie prześladowań chrześcijan za panowania cesarza Maksymiana Galeriusza. Na jej temat nie mamy więcej pewnych informacji. Mamy za to wiele tradycji i legend.

Według tradycji Barbara miała być piękną córką Dioskura, bogatego poganina z Heliopolis w Azji Mniejszej. Ojciec wysłał ją na naukę do Nikomedii. Tam zetknęła się z chrześcijaństwem. Miała nawet prowadzić korespondencję z wybitnym filozofem Orygenesem z Aleksandrii. Pod jego wpływem przyjęła chrzest i złożyła ślub czystości.

Kiedy dowiedział się o tym ojciec Barbary, który chciał ją wydać za mąż, postanowił złamać opór dziewczyny i uwięził ją w wieży. Zdecydowana postawa córki wywołała w nim wielki gniew. Przez pewien czas Barbara była głodzona i straszona, żeby wyrzec się wiary. Kiedy to nie poskutkowało, ojciec zaprowadził ją do sędziego i oskarżył. Sędzia rozkazał najpierw Barbarę ubiczować, jednak chłosta wydała się jej jakby muskaniem pawich piór. W nocy miał ją odwiedzić anioł, zaleczyć jej rany i udzielić Komunii św. Potem sędzia kazał Barbarę bić maczugami, przypalać pochodniami, a wreszcie obciąć jej piersi. Chciał ją w takim stanie pognać ulicami miasta, ale wtedy zjawił się anioł i okrył jej ciało białą szatą. Wreszcie sędzia wydał wyrok, by ściąć Barbarę mieczem. Wykonawcą tego wyroku miał się stać ojciec Barbary, Dioskur. Podobno ledwie odłożył miecz, zginął rażony piorunem.

Kliknij w galerię i zobacz najciekawsze obrazy i figury świętej Barbary

Św. Barbara jest czczona jako patronka osób narażonych na nagłą śmierć, takich jak górnicy, budowniczowie tuneli, marynarze, żołnierze czy więźniowie. Szczególnie popularna była w rejonach górniczych w Polsce, Czechach i Niemczech.

W Polsce jej kult był niezwykle żywy – już w XI wieku wymieniono ją w modlitewniku Gertrudy, córki Mieszka II. Pierwszy na polskich ziemiach kościół dedykowany św. Barbarze powstał w 1262 roku w Bożygniewie koło Środy Śląskiej. W średniowieczu powstało Bractwo Świętej Barbary, do którego należał m.in. św. Stanisław Kostka (według przekazów, święta miała mu przynieść przed śmiercią Komunię świętą). Święta Barbara należy do grona Czternastu Świętych Wspomożycieli.

W sztuce św. Barbara przedstawiana jest jako młoda kobieta w długiej tunice i płaszczu, często z koroną na głowie. Jej atrybuty to wieża z trzema oknami, kielich z Hostią, miecz, gałązka palmowa i anioł przynoszący jej Komunię Świętą. Symbolika ta nawiązuje do legend o jej życiu i męczeństwie.

Św. Barbara jest przykładem niezłomnej wiary i odwagi w obliczu prześladowań. Jej historia, choć otoczona legendą, przypomina o sile chrześcijańskiego świadectwa i nadziei na życie wieczne. Jest więc dobrą patronką nie tylko dla górników, ale wszystkich uczniów Jezusa. A jej orędownictwo w godzinie śmierci to też coś, o czym warto pamiętać – nie tylko w chwilach niebezpieczeństw.

Wspomnienie św. Barbary obchodzimy 4 grudnia.