Przekazując darowiznę, pomagasz Aletei kontynuować jej misję. Dzięki Tobie możemy wspólnie budować przyszłość tego wyjątkowego projektu.
Święty Tomasz z Akwinu nie ma sobie równych w przedstawianiu i wyjaśnianiu cnót niezbędnych do dobrego życia. Przeciwstawia on każdej cnocie odpowiadającą jej wadę. Zatem pilność jest przeciwstawna ciekawości. Zaliczanie ciekawości do wad może wydawać się zaskakujące, jednak we współczesnym słowniku termin ten ma podwójne znaczenie. Jeśli rodzice są szczęśliwi widząc, że umysł ich dziecka jest zawsze czujny i „ciekawy wszystkiego”, nie wahają się powtarzać mu, że „ciekawość to wada”. Ciekawość jest więc rozpatrywana na przemian jako cnota i wada. Tę ambiwalencję można wyjaśnić bardzo prosto: termin „pilność” został na przestrzeni wieków zapomniany, a ciekawości nadano nowe znaczenie.
Pilność jest cnotą moralną, która zależy od cnoty umiarkowania i odnosi się do wiedzy intelektualnej. Dążenie do wiedzy jest samo w sobie dobre, musi jednak zawsze być ukierunkowane na Dobro, w przeciwnym razie odwraca nas od Boga. Ponowne odkrycie sensu pilnej pracy pomaga nam określić, w jakim kierunku powinniśmy kierować nasze wysiłki. Jego stosowanie jest proste i przydatne dla każdego w życiu codziennym. Cnota ta pozwala nam określić cel wiedzy: czy nasze pragnienie wiedzy jest owocne czy jałowe? Czy wiedza służy naszemu uświęceniu, czy mamy pragnienie dzielenia się nią i pomagania innym? A może gromadzę ją się z egoizmu, próżności lub w celu zdobycia władzy nad innymi?
Pilność pozwala nam wybierać przedmioty studiów, które są rzeczywiście przydatne w naszym życiu zawodowym, rodzinnym i duchowym. Choć każda wiedza ma wartość samą w sobie, nie należy tracić z oczu hierarchii wiedzy. Lepiej przeczytać życiorys świętego, niż gubić się w mediach społecznościowych w poszukiwaniu najświeższych wiadomości lub najnowszych komentarzy jakiegoś influencera. Zamiast fascynować się filozofiami Wschodu, można z pożytkiem czytać pisma św. Teresy lub św. Jana od Krzyża, które są łatwo dostępne i odżywiają duszę, przynosząc jej głęboki wewnętrzny spokój. Cnota pilnej pracy pomaga nam odwrócić się od spraw zbędnych i skierować uwagę na sprawy pożyteczne dla naszego uświęcenia.
Co oznacza brak pilnej nauki
Brak skupienia sprawia, że umysł zaczyna błądzić od jednego tematu do drugiego, wybierając tylko to, co sprawia mu przyjemność i przynosi natychmiastową satysfakcję. Możemy poświęcić mnóstwo czasu na poszukiwanie informacji, które w danej chwili wydają się istotne, ale o których szybko zapomnimy na rzecz czegoś innego. Umysł łączy więc ze sobą ośrodki zainteresowań, tak jak łączy się ze sobą filmy na Instagramie, zależnie od upodobań, nastroju, zainteresowań, nie dążąc do zbudowania spójnej wiedzy, która by go rozwijała i którą mógłby przekazywać. Umysł łudzi się, że interesuje go cała masa atrakcyjnych tematów, ale w rzeczywistości poszukuje siebie jedynie wśród tej różnorodności tematów. Nie ma potrzeby spędzać godzin na szukaniu w Internecie najlepszego przepisu kulinarnego, takiego, który ostatecznie zrewolucjonizuje kulinarną przyszłość rodziny. Otwórzmy naszą starą dobrą książkę kucharską, w której wciąż znajduje się wiele przepisów, które nigdy nie zostały przetestowane... Zamiast wygodnie siedząc na kanapie oglądamy filmy o przetrwaniu w górach, uczymy się rozpoznawać drzewa i grzyby, a w sobotnie popołudnie zabieramy dzieci na zwiedzanie lasu...
Pilność oznacza także przezwyciężanie lenistwa intelektualnego poprzez przyjęcie systematyczności w nauce, ciągłości w dążeniu do wiedzy, wytrwałości w podejmowaniu wysiłków, stałości w koncentracji. Znajduje zastosowanie również w relacjach międzyludzkich. Pozwala ona na ukierunkowanie obserwacji innych na dobro nasze lub naszego bliźniego: wzbogacenie naszego doświadczenia, ćwiczenie się w cnocie, korygowanie naszych błędów. Wręcz przeciwnie, ciekawość może prowadzić do niezdrowej chęci poznania wszystkiego o innych, szkodliwej tendencji do analizowania zachowań i ciągłego znajdowania dla nich niewypowiedzianych motywów.
Pilność i ciekawość doskonale ilustrują ambiwalencję człowieka: jego natura duchowa każe mu pragnąć wiedzy, ale rana grzechu pierworodnego odwraca go od tego owocnego pragnienia, rozpraszając jego umysł lub sprawiając, że wszelka praca intelektualna staje się dla niego bolesna.
