7 biblijnych kobiet, które z pewnością cię zainspirują

Jak pokazują współczesne badania, kobiety stanowią dziś większość w kościołach. Od początków Kościoła były wielkim błogosławieństwem. Warto sięgać więc po Pismo Święte i wracać do historii kobiet, których postawy możemy naśladować także dzisiaj. Oto siedem z nich!

Maryja została wybrana spośród wielu dziewcząt na matkę Zbawiciela. Ten fakt mógł zrodzić w Jej sercu dumę czy pewnego rodzaju pychę. Jednak Ona zachowała się inaczej, wypowiedziała słowa, które każdy z nas winien codziennie powtarzać Bogu:

Pokora Maryi, która składa w ręce Boga swoje życie i oddaje się w służbę Panu w Jego wielkiej misji, fascynuje i zachęca do naśladowania.

Anna nie miała łatwego życia. Jej mąż Elkana skorzystał z prawa, jakie dawała mu tradycja – do posiadania dwóch żon (por. 1 Sm 1,2). Anna doświadczała poniżania ze strony drugiej żony własnego męża i z tego powodu nosiła w sercu ogromny smutek (por. 1 Sm 1,6). Jednak nie poddała się rozpaczy, nie złorzeczyła. Przeciwnie, wytrwale się modliła, bo cały czas pragnęła syna. W końcu stało się to, na co czekała całe życie.

Biblia mówi, że Maria Magdalena była opętana. Jezus wyrzucił z niej siedem złych duchów (Łk 8,2). Nie dysponujemy wieloma informacjami na temat przeszłości tej kobiety, ale z pewnością nie było to życie, które by wychwalało Boga. Jednak Maria Magdalena miała odwagę, by pokonać własną słabość i stać się wspaniałą służebnicą Jezusa Chrystusa. Zawsze jest wspominana jako towarzyszka Jego uczniów i była pierwszą, która dowiedziała się i uwierzyła w zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa (Mt. 28,1).

To kobieta, w której zaszła niezwykła przemiana, najprawdziwszy dowód na to, czego może dokonać Bóg w życiu każdego człowieka.

Faraon postanowił, że każdy Egipcjanin winien zabijać wszystkich nowo narodzonych chłopców – Hebrajczyków (Wj 1,22). Ten rozkaz narażał na śmiertelne niebezpieczeństwo Mojżesza, który był wówczas jeszcze malutkim dzieckiem. Strategia matki Mojżesza i jego siostry Miriam uratowała mu jednak życie. Chociaż nie było łatwo. Miriam wykazała się wielką mądrością. Obserwowała chłopca, którego matka pozostawiła na brzegu rzeki w skrzynce. Udało jej się przekonać córkę faraona, aby na jakiś czas oddała znalezione niemowlę pod opiekę jego własnej matce (Wj 2,7). Dziewczyna uratowała życie Mojżesza dzięki mądremu sposobowi radzenia sobie z niekorzystnymi sytuacjami.

Biblia mówi o Rachab jako o nierządnicy. Nie ukrywa tego faktu. Jednak nie zataja również przemiany, jaka zaszła w sercu kobiety. W rozmowie z wywiadowcami izraelskimi, którym udzieliła schronienia w swoim domu, ukazuje nam wielką bojaźń Boga:

Wielkie wyznanie bojaźni Pana. Zważywszy na to, iż Rachab żyła pośród ludu pogan, jej wyznanie ujawnia wielkość jej bojaźni. Jej postawa w oczach Boga była tak wielką, iż Rachab należy do genealogii Jezusa Chrystusa (Mt 1,5).

Samarytanka, jak wszyscy wiemy, doświadczyła wspaniałego spotkania z Jezusem przy studni, z której czerpała wodę (J 4,9). Jezus ukazuje błędy, jakie popełniła w swej przeszłości i w obecnym życiu, i kieruje do niej słowa z wielką mocą, które wstrząsają sercem kobiety. Rezultat? Sercem kobiety zawładnęła misjonarska gorliwość – rozgłosiła słowa Jezusa Jego ludowi, który dotąd Go nie znał:

Ostatnie wersy Księgi Przysłów wysławiają charakter kobiety, która nie ma imienia, lecz którą można zaliczyć do wielkich Bożych kobiet, jakie istniały i nadal istnieją w naszych czasach. Kobieta ta wykazuje się cnotą, troszcząc się o rodzinę, męża, dzieci; poświęcając się pracy w sposób uczciwy i pełen oddania; będąc przykładem dla swych najbliższych; przeżywając swoje życie w sposób mądry. Tekst ten to streszczenie cnót Bożych kobiet, to podkreślenie ich ważności.