100 lat temu o. Maksymilian Kolbe założył Rycerstwo Niepokalanej. Dla obrony Kościoła

„Zdobyć cały świat dla Niepokalanej Dziewicy, by Ona, a przez Nią Chrystus zakrólował w duszach wszystkich ludzi” – oto program Rycerstwa Niepokalanej.

16 października mija równo 100 lat od utworzenia „Milicji Niepokalanej”. Rycerstwo Niepokalanej, założone przez o. Maksymiliana Marię Kolbego, jest dziś popularnym ruchem apostolskim obecnym na pięciu kontynentach.

Rycerstwo Niepokalanej: początki

Militia Immacultae (Rycerstwo Niepokalanej) powstało 16 października 1917 roku. Powstanie tego ruchu związane jest z pobytem o. Maksymiliana w Rzymie. Franciszkanin przebywał tam wraz z innymi współbraćmi na studiach z zakresu filozofii i teologii.

Czytaj także:
Maksymilian Kolbe. Kilka zaskakujących faktów z życia wielkiego świętego

Punktem zwrotnym były wystąpienia włoskich wolnomularzy, którzy organizowali w tym czasie liczne manifestacje i nawoływali do odwrócenia się od Boga. Uczestnicy jednej z manifestacji nieśli ze sobą sztandar, na którym znajdował się Lucyfer depczący głowę św. Michała Archanioła.

Na jednym z transparentów podobno widniał napis, który przeraził o. Kolbego: „Diabeł będzie rządził w Watykanie, a papież będzie mu służył za szwajcara”.

Zatwierdzenie ruchu w Kościele

Wraz z innymi braćmi zakonnymi o. Kolbe założył stowarzyszenie dla „obrony Kościoła”. Ofiarowano Matce Bożej nie tylko kształtujący się stopniowo ruch, ale również starania o to, by wiara oraz prawda miały znaczenie w duchowej odnowie ludzi.

Ruch został pobłogosławiony przez papieża Benedykta XV 28 marca 1919 roku. I można powiedzieć, że dla działalności ruchu był to moment przełomowy. Wtedy też w Polsce ruch zaczął działać intensywniej (przed oficjalnym jego uznaniem nie przyjmowano nowych członków). Przy bazylice ojców franciszkanów w Krakowie powstała wówczas pierwsza polska siedziba Rycerstwa Niepokalanej.

Zgoda abp. Adama Stefana Sapiehy spowodowała, że ruch zaczął się rozwijać i mogli do niego przystępować już nie tylko duchowni, ale również i osoby świeckie. Oficjalnego zatwierdzenia przez Kościół dokonał kard. Bazyli Pompilj w styczniu 1920 roku.

„Rycerz Niepokalanej”

W 1927 roku o. Maksymilian Maria Kolbe założył klasztor i wydawnictwo – Niepokalanów. Miejsce to stało się także z czasem centralną siedzibą Militia Immacultae. Program Rycerstwa Niepokalanej został określony w następujących słowach: „Zdobyć cały świat dla Niepokalanej Dziewicy, by Ona, a przez Nią Chrystus zakrólował w duszach wszystkich ludzi”.

Zaczęto wydawać również czasopismo „Rycerz Niepokalanej” (od 1922 roku). Pierwszy numer ukazał się w styczniu, a jego nakład wyniósł 5000 egzemplarzy (w 1938 roku nakład czasopisma osiągnął 1 mln egzemplarzy).

Czytaj także:
Maksymilian Kolbe i Rudolf Höss. Jak zostać świętym, a jak zbrodniarzem?

Cudowny Medalik i walka duchowa

Obecnie Rycerstwo nadal się rozwija. Szczególnie ważna jest tu modlitwa, świadectwo życia, czytanie Pisma Świętego oraz ewangelizacja za pomocą środków społecznego komunikowania.

Członkowie Rycerstwa Niepokalanej noszą Cudowny Medalik jako znak przynależności do ruchu i zachęcają do odmawiania różańca. Każdy, kto chce do niego przystąpić powinien zobowiązać się do oddania swojego życia Maryi, nie tylko poprzez wypowiedzenie przyrzeczenia wedle formuły znajdującej się w Dyplomiku Rycerstwa Niepokalanej, ale także poprzez praktykę życia.

Rycerstwo powołane jest do walki ze złem, a jego członkowie powołani do głoszenia prawdy o zbawieniu. Rycerze „toczą walkę” o nawrócenie każdego człowieka. Nie chodzi tu jednak o walkę siłą, ale modlitwą, pokutą i działaniem, praktyką życia codziennego i oddaniem się wyższym wartościom każdego dnia. Celem jest doprowadzenie do Boga poprzez rozpoczęcie formacji – począwszy od samego siebie, a dopiero potem podejmowanie różnorodnej działalności na rzecz Kościoła.

Rycerstwo Niepokalanej stale przypomina o Bogu i o wartościach, dla których warto poświęcić życie, by poprzez to zwyciężyć w walce ze złem i „przebudować” dotychczasowe priorytety. Członkowie są prawdziwymi rycerzami poświęcającymi się Niepokalanej z miłością i szacunkiem dla innych.

Czytaj także:
Dlaczego o. Kolbe chciał polecieć w kosmos?