Dar mądrości od Ducha Świętego: Nie trać czasu na życiowy „konkurs piękności” [nowenna]

Mądrość, rozum, rada, męstwo, umiejętność, pobożność i bojaźń Boża. Siedem darów Ducha, które znamy z Biblii (Iz 11,1-2) i z Katechizmu. Aby zrozumieć i przyjąć dar, trzeba poznać intencje obdarowującego, a więc wsłuchać się w Jego Słowo.

Jezus obiecał, że Duch przypomni uczniom wszystko, co On im powiedział. W uroczystość Zesłania Kościół słucha aż dziewięciu czytań – sześciu w noc wigilii (czyli czuwania przed uroczystością) i trzech w sam dzień święta. W ich kluczu będziemy starali się na nowo zrozumieć dary Ducha i odkryć ich działanie w swoim życiu.

Pierwsze czytanie mówi o budowie wieży Babel i jej fiasku (Rdz 11,1-9). To jedna z tych historii biblijnych, które nie mają swojego konkretnego historycznego „gdzie” i „kiedy”, ale dzieją się „zawsze” i „wszędzie”. Wieżę Babel, czyli coś na pokaz budujemy wszyscy.

W czytaniu słyszymy: „zbudujemy sobie miasto i wieżę (…) i w ten sposób zdobędziemy sobie imię, abyśmy się nie rozproszyli po całej ziemi”. Zdobyć sobie imię – pokazać, ile się znaczy, uczcić, uwielbić samego siebie. To nawet nie tyle grzech pychy, ile wprost bałwochwalstwa – postawienia siebie w miejscu Boga. Ale co to ma wspólnego z pierwszym darem Ducha – darem mądrości?

Mówimy nieraz o „mądrości ludowej” czy o mądrości „prostych ludzi”. Nie jest więc ona równoznaczna z wiedzą, nawet bardzo rozległą. Można mieć jednocześnie dużo wiedzy i mało mądrości. Mądrość to raczej zdolność właściwego wykorzystania w życiu posiadanej wiedzy. Na czym polega zatem mądrość będąca darem Ducha?

To umiejętność życia w zgodzie z najbardziej podstawową wiedzą, jaką człowiek posiada – z wiedzą o sobie samym, o tym kim się jest i kim jest Bóg. Święta Katarzyna ze Sieny, którą z czasem ogłoszono doktorem Kościoła (a więc kimś, czyją mądrość Kościół uznał za wspólne dziedzictwo wszystkich wierzących), usłyszała podczas jednej z rozmów z Jezusem: „Czy wiesz, kim ty jesteś i kim Ja jestem? Kiedy te dwie rzeczy poznasz, będziesz szczęśliwa. Otóż ty jesteś ta, która nie jest. Ja zaś jestem tym, który jest”. Mocno.

Ja jestem ten, który nie jest. Mogłoby mnie nie być. Nie istnieję sam z siebie, nie ja dałem sobie istnienie i nie ode mnie ono zależy. To spuszcza od razu powietrze z balonika mojej pychy i myślenia o sobie, że „co to nie ja”.

Ale z drugiej strony, skoro istnieję, to znaczy, że Ten, co daje istnienie chciał, abym był. Przy całym moim nadęciu i zadęciu jestem tyle co nic. Ale jestem „nic” chciane przez samego Boga!

Duch Jezusa przychodzi do mnie z darem mądrości, bym mógł patrzeć na siebie i postępować według tej wiedzy. Bym nie tracił sił, czasu i nerwów na udowadnianie sobie i całemu światu, kim to ja nie jestem i ile to nie mogę. Szkoda mnie. Szkoda mojego życia, które zamienione w „konkurs piękności” rzadko kiedy bywa szczęśliwe.

Dar mądrości to dar mądrego przeżywania siebie. Jak o niego prosić i jak go przyjąć?

Modlitwa wstępna (odmawiana w każdym dniu nowenny):

Duchu Święty, Boże, który w dniu narodzin Kościoła raczyłeś zstąpić widomie na apostołów, aby oświecić ich rozum, zapalić serca, utwierdzić w wierze i życie ich uświęcić, błagamy Cię najgoręcej w czasie tej nowenny, abyś również nam raczył udzielić tych samych darów dla naszego uświęcenia i wzrostu chwały Bożej. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

W pierwszym dniu nowenny:

W ostatnim dniu oktawy Święta Namiotów Jezus „zawołał donośnym głosem: Jeśli ktoś jest spragniony, a wierzy we Mnie, niech przyjdzie do Mnie i pije! A powiedział to o Duchu, którego mieli otrzymać wierzący w Niego" (J 7,37.39). Módlmy się: Panie Jezu Chryste, jak drzewo po przyjęciu wody rozwija się i przynosi owoce, również i my pragniemy przyjąć łaskę Ducha Świętego i przynosić owoce cnót. Amen.