Pytają mnie: “Czy twoje życie jest trudne? Chciałbyś mieć ręce i nogi?”. Mówię: nie

"Momenty w moim życiu, z których jestem najbardziej dumny, to te, kiedy nauczyłem się chodzić, ubierać, schodzić i wchodzić po schodach, wsiadać na wózek inwalidzki, robić własne notatki w szkole i kiedy się obroniłem" - wylicza Gabriel Adams.

Brazylijczyk urodził się z zespołem hipoplazji ustno-szczęko-kończynowej. Osoby dotknięte tym rzadkim zespołem wad wrodzonych mogą mieć m.in. małą i nierozwiniętą szczękę, brakujące palce u rąk i nóg czy całe kończyny. Choroba wpływa także na ich pamięć krótkotrwałą czy jakość słyszenia.

Gabriel nie ma rąk i nóg. Ma za to 9 kochających braci i 4 siostry, choć jako jedyny z tej amerykańskiej gromadki został adoptowany. "Jestem bardzo wdzięczny, że mam tak wspierającą rodzinę, która nie traktuje mnie jak dziecko i nie robi wszystkiego za mnie - podkreśla. - Kiedy byłem młodszy, wiele razy nie rozumiałem, dlaczego tak po prostu nie zrobią czegoś za mnie. Nie mam rąk i nóg – zrób to dla mnie, nie chcę tego robić. A oni odpowiadali: Dasz radę, znajdziesz sposób".

Ojciec Gabriela, Ron Adams, wspomina:

"Nienawidziłem moich rodziców za to, że każą mi przechodzić przez tę ciężką pracę, ale teraz patrzę na nich i jestem im wdzięczny, że nakłonili mnie i zmobilizowali, żeby być osobą niezależną i taką, jak wiedzieli, że mogę się stać" - wyznaje Gabe.

Jako dziecko Adams zmagał się ze znęcaniem ze strony rówieśników. Dziś ludzie wciąż wytykają go palcami, ale - jak mówi - stara się, żeby przykre komentarze po prostu na niego nie wpływały.

W siódmej klasie postanowił, że zacznie tańczyć i wystąpił w talent show. Cała szkoła nagrodziła go owacjami na stojąco. Całkowicie pokochał taką formę wyrażania siebie i dziś... uczy tańca.

Publicznie opowiada także swoją historię na rozmaitych wydarzeniach, motywując innych.

Gabriel nie chce mieć protez. Czuje się niezależny i po prostu ich nie potrzebuje. „Lubię swoje ciało i jestem dumny z tego, do czego jest zdolne” - podkreśla.