Chcemy nadal tworzyć dla Ciebie wartościowe treści
i docierać z Dobrą Nowiną do wszystkich zakątków internetu.
Twoje wsparcie jest dla nas bardzo ważne.
RAZEM na pewno DAMY RADĘ!
W czasach zarazy celibat daje niesamowitą wolność. Cóż bowiem ma do stracenia zakonnik? Księża i zakonnicy mogą znaleźć się na pierwszej linii frontu. Pierwsi mogą oddać własne życie, bo śmierć jest dla nich tylko zyskiem!
Chcemy nadal tworzyć dla Ciebie wartościowe treści
i docierać z Dobrą Nowiną do wszystkich zakątków internetu.
Twoje wsparcie jest dla nas bardzo ważne.
RAZEM na pewno DAMY RADĘ!
W ostatnich dniach dyskutuje się o jednym i jednocześnie nie dyskutuje się o innych rzeczach. Wydaje się to zrozumiałe, bo każda sytuacja kryzysowa wymaga wzmożonej uwagi i solidarności, o której w „zwykłych czasach” zapominamy. Mimo wszystko, chciałbym podzielić się moim doświadczeniem „czasu zarazy” i celibatu, który czasami również „zarazą” bywa nazywany.
Czytaj także:
Spowiedź drive? Pobożność w czasach zarazy – koniecznie obejrzyj te zdjęcia!
Jeszcze kilka miesięcy temu dyskusja o celibacie wśród duchownych rozgrzewała niektórych do czerwoności. Celibat miał być jedynie kościelnym wymysłem, nieludzką niewolą ciała, a ostatecznie miał prowadzić do nadużyć seksualnych i grzechów o jakich świat nigdy nie słyszał. Ostatecznie próbowano uszczęśliwić na siłę wszystkich księży, siostry i zakonników i zaproponować im normalne życie w towarzystwie żony, dzieci i wnuków.
Niestety, takie myślenie dobrze sprawdza się w wygodnych czasach, gdy pośród ludzi (także pośród duchownych) króluje filozofia życia: „Odpoczywaj, jedz, pij i używaj!”. Dopiero gdy na świecie na masową skalę zaczęli umierać ludzie z powodu małego wirusa, nagle wszystko stanęło do góry nogami.
Człowiek poczuł się bezradny i kruchy. Ulice opustoszały, uczniowie całe dnie spędzają przed komputerem, a swobodny przepływ towarów i usług okazał się śmiertelnym niebezpieczeństwem, mimo iż wszyscy zapewniali, że to największe osiągnięcie europejskiej wolności gospodarczej.
Czytaj także:
Lot nad Wrocławiem z…. Najświętszym Sakramentem! Duszpasterskie pomysły na walkę z koronawirusem
W takich okolicznościach celibat okazuje się szczególnie potrzebny. Kochający mąż, ojciec czy dziadek w sytuacjach możliwego zagrożenia w pierwszym rzędzie pomyślą o zabezpieczeniu swojej rodziny. Z troską będą strzegli swoich dzieci i sen z powiek spędzać im będzie myśl o możliwych konsekwencjach choroby ich najbliższych.
Rzecz przeciwna ma się w przypadku celibatariuszy i zakonników. W czasach zarazy, wojny i zagrożenia celibat daje niesamowitą wolność, której inni mogą tylko pozazdrościć. Cóż bowiem ma do stracenia zakonnik? Nie posiada ani rodziny, ani majątku, o który musiałby się zatroszczyć i przekazać innym. Swoje życie może oddać służbie tym, którzy w czasie kryzysu cierpią najbardziej.
Księża i zakonnicy mogą znaleźć się na pierwszej linii frontu w walce o cudzą wolność i życie. Pierwsi mogą iść do chorych i zarażonych. Pierwsi mogą stanąć na linii frontu w obronie ojczyzny. Pierwsi mogą oddać własne życie, bo śmierć jest dla nich tylko zyskiem!
Kiedyś epidemia minie. Wtedy, zanim będziemy chcieli kogoś „uszczęśliwić” zniesieniem celibatu, pamiętajmy o tym, że wartość celibatu docenia się dopiero w obliczu epidemii, wojny i śmierci.
Czytaj także:
6 księży zmarło, a 20 zaraziło się koronawirusem. W tylko jednej diecezji
