Papież: Świat się gorszy, a my klękamy przed okruszyną chleba

„Nie wolno nam podążać za Bogiem w marzeniach i wyobrażeniach o wielkości i potędze, ale musimy Go rozpoznać w człowieczeństwie Jezusa, a w konsekwencji w człowieczeństwie braci i sióstr, których spotykamy na drodze życia” – powiedział papież Franciszek podczas modlitwy Anioł Pański w Watykanie (22 sierpnia 2021).

Ojciec Święty zwrócił uwagę, że także dzisiaj objawienie Boga w człowieczeństwie Jezusa może wywołać zgorszenie i nie jest łatwe do zaakceptowania. Oto tekst papieskiego rozważania w tłumaczeniu na język polski.

Czytaj także:Papież: Spotkanie z Jezusem jest ważniejsze niż wszystkie przykazania

Drodzy bracia i siostry, dzień dobry! Ewangelia dzisiejszej liturgii (J 6,60-69) ukazuje nam reakcję tłumu i uczniów na mowę Jezusa po cudzie rozmnożenia chlebów. Jezus zachęcił ich do zinterpretowania tego znaku i uwierzenia w Niego, będącego prawdziwym chlebem, który zstąpił nieba, chlebem życia. I wyjawił, że chlebem, który da, jest Jego ciało i krew.

Słowa te brzmią surowo i niezrozumiale dla uszu ludu, do tego stopnia, że od tej chwili – jak mówi Ewangelia – wielu uczniów odchodzi, to znaczy przestaje iść za Nauczycielem (w. 60.66).

Następnie Jezus pyta Dwunastu: „Czyż i wy chcecie odejść?” (w. 67). A Piotr, w imieniu całej grupy potwierdza decyzję pozostania z Nim: „Panie, do kogo pójdziemy? Ty masz słowa życia wiecznego. A my uwierzyliśmy i poznaliśmy, że Ty jesteś Świętym Bożym” (J 6,68-69). To piękne wyznanie wiary.

Zastanówmy się pokrótce nad postawą tych, którzy się wycofują i zawracają, decydując się od tej chwili nie iść już za Jezusem. Co jest źródłem tej niewiary? Jaki jest powód tego odrzucenia?

Słowa Jezusa wywołują wielkie zgorszenie: mówi, że Bóg postanowił objawić samego siebie i dokonać zbawienia w słabości ludzkiego ciała. To tajemnica Wcielenia. Wcielenie Boga jest tym, co wywołuje zgorszenie i stanowi przeszkodę dla tych ludzi – ale często także dla nas.

Istotnie Jezus potwierdza, że prawdziwym chlebem zbawienia, przekazującym życie wieczne, jest Jego ciało; że aby nawiązać komunię z Bogiem, zanim zaczniemy przestrzegać przepisów czy wypełniać nakazy religijne, musimy żyć w prawdziwej i konkretnej relacji z Nim, ponieważ od Niego pochodzi zbawienie, z Jego wcielenia.

Oznacza to, że nie wolno nam podążać za Bogiem w marzeniach i wyobrażeniach o wielkości i potędze, ale musimy Go rozpoznać w człowieczeństwie Jezusa. A w konsekwencji w człowieczeństwie braci i sióstr, których spotykamy na drodze życia.

Bóg stał się ciałem i kiedy wypowiadamy te słowa w Credo w dzień Bożego Narodzenia oraz uroczystości Zwiastowania Pańskiego, klękamy, aby adorować tę tajemnicę wcielenia.

Czytaj także:Papież otrzymał list, a w nim… trzy kule. Zidentyfikowano nadawcę

Bóg stał się ciałem, stał się ciałem i krwią. Uniżył się, stawszy się człowiekiem takim jak my, upokorzył samego siebie aż po wzięcie na siebie naszego cierpienia i naszego grzechu.

I prosi nas, abyśmy Go szukali nie poza życiem i historią, ale w relacji z Chrystusem i z naszymi braćmi. Trzeba Go szukać w życiu, w dziejach, w naszym powszednim życiu. I to bracia i siostry droga do spotkania z Bogiem – relacja z Chrystusem oraz braćmi.

Także dzisiaj objawienie Boga w człowieczeństwie Jezusa może wywołać zgorszenie i nie jest łatwe do zaakceptowania. To właśnie św. Paweł nazywa „głupstwem” Ewangelii wobec tych, którzy szukają cudów lub mądrości światowej (por. 1 Kor 1,18-25).

I tę „skandaliczność” dobrze ukazuje sakrament Eucharystii: jaki sens może mieć, w oczach świata, uklęknięcie przed okruszyną chleba? Po co karmić się tym chlebem? Świat się gorszy…W reakcji na cudowny czyn Jezusa, który karmi tysiące ludzi pięcioma chlebami i dwiema rybami, wszyscy Go wychwalają. I chcą Go unieść w triumfie, uczynić Go królem.

Lecz kiedy sam wyjaśnia, że gest ten jest znakiem Jego ofiary, to znaczy daru Jego życia, z Jego ciała i krwi, i że ci, którzy chcą za Nim pójść, muszą Go naśladować, Jego człowieczeństwo oddane dla Boga i dla innych, wówczas im się nie podoba.

Jezus stawia nas w sytuacji kryzysowej. Wręcz martwmy się, jeśli nie wprowadza nas w kryzys, bo może rozwodniliśmy Jego orędzie! I prośmy o łaskę, byśmy dali się pobudzić i nawrócić Jego „słowami życia wiecznego”.

Niech Najświętsza Maryja Panna, która zrodziła swego Syna Jezusa w ciele i zjednoczyła się z Jego ofiarą, pomoże nam zawsze dawać świadectwo wiary naszym konkretnym życiem.

tłum. o. Stanisław Tasiemski OP
KAI/ks

Czytaj także:Papież: Najpoważniejszą chorobą w życiu jest brak miłości