Czy śmierć Jezusa ma jakiś sens? [Czuwanie z Jezusem – Noce Wiary]

Jezus przed męką prosił uczniów, by z Nim czuwali. Chcemy zrobić to, o co prosi i poświęcić nasz czas na odpoczynek, by modlić się z Jezusem.

Rozpocznij tę modlitwę w nocy: przed snem, lub budząc się w środku nocy. Poświęć ok. 30 minuty, by być z Panem.

Po Przewodniku i medytacji zapraszamy cię do czuwania z Chrystusem.

Redakcja

Pierwszym punktem czuwania będzie kontemplacja obrazu ukrzyżowania Jezusa. W tym tygodniu rozważaliśmy noc wiary Abrahama, w której miał złożyć w ofierze Izaaka. To zapowiedź męki Jezua.

Następnie zapraszamy do odmówienia Godziny czytań. To modlitwa Kościoła, na którą składają się Psalmy i czytania ze Starego Testamentu. Takimi tekstami modlił się sam Jezus.

Na końcu czuwania są prośby – to wyraz tego, że potrzebujemy Bożej pomocy i łaski.

Czytaj także:Twój ojciec w wierze przeżył najtrudniejszą z prób [Przewodnik po Nocy Wiary]

Godzina czytań stanowi część modlitwy Kościoła, znaną jako Liturgia godzin. Praktykując ją, przechodzisz przez teksty zatwierdzone przez Kościół, rozpoczynając od znaku krzyża i wypowiadając słowa „Boże wejrzyj ku wspomożeniu memu”, aby potem kontynuować hymnem, wybranymi psalmami lub ich fragmentami, aż do momentu, gdy następują dwa czytania: jedno z Biblii i drugie z dzieł duchowych takich jak nauczanie Ojców Kościoła, pism mnichów, świętych lub dokumentów kościelnych. 

Modlitwa kończy się kolektą i znakiem krzyża oraz słowami „Błogosławmy Panu”.

W miejscach oznaczonych gwiazdką – * – należy zrobić dłuższą pauzę na głęboki oddech, a tam, gdzie pojawia się krzyżyk – † – przewidziana jest krótsza przerwa.

Można odmawiać Liturgię godzin w pozycji, która jest dla ciebie najwygodniejsza. Podczas modlitwy wspólnotowej zwykle stoi się na początku i podczas hymnu, siada na psalmach i czytaniach, by ponownie wstać na zakończeniu modlitwy, co pozwala zaangażować w modlitwę całe ciało.

1
Kontemplacja

Domena Publiczna

Spójrz na obraz z ołtarza z Isenheim autorstwa Matthiasa Grünewalda. Zwróć uwagę na wychudzone, powykręcane ciało Jezusa. Na jego umęczoną twarz. Popatrz na omdlałą Maryję, podtrzymywaną przez umiłowanego ucznia i na Marię Magdalenę, która klęczy tuż obok. Lewa strona obrazu jest ciemniejsza, postacie są przepełnione bólem. To w ich stronę swoją umęczoną twarz zwraca Jezus.

Po drugiej stronie krzyża widzimy jednak całkiem inną scenę. Mamy tam pełnego spokoju i dostojeństwa Jana Chrzciciela, który wskazuje na Zbawiciela. Obok stoi baranek. To nawiązanie do sceny z Ewangelii, której Chrzciciel nazywa Jezusa Barankiem Bożym. Jan Chrzciciel dostrzega sens w śmierci Jezusa. Przyniesie ona życie.

Trwaj przez kilka minut wpatrując się w ten obraz.

2
Liturgia godzin – Godzina czytań

K. † Boże, wejrzyj ku wspomożeniu memu.

W. Panie, pośpiesz ku ratunkowi memu.
Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze,
i na wieki wieków. Amen.

HYMN

1  Z otchłani grzechu wołamy do Ciebie:
Panie, wysłuchaj pokornej modlitwy;
Bo jeśli winy zachowasz w pamięci,
Któż się ostoi?

2  Wszak Ty przebaczasz niewierność i błędy,
Pragniesz nas darzyć bezmiarem swej łaski,
Bo chcesz, by z pełną miłości bojaźnią
Tobie służono.

3  Więc pokładamy niezłomną nadzieję
W Twojej litości dla serc uniżonych
I wyglądamy radosnej jutrzenki
Dnia świętej Paschy.

4  Niech Tobie, Ojcze, z Twym Synem i Duchem
Będzie na wieki majestat i chwała,
A Ty nas prowadź do zdrojów zbawienia
Drogą pokuty. Amen.

PSALMODIA

1 ant. Zmęczyłem się krzykiem * wypatrując mego Boga.

Psalm 69, 2-22. 30-37

Gorliwość o dom Twój mnie pożera
Dali Mu pić wino zaprawione goryczą (Mt 27, 34)

I

Wybaw mnie, Boże, *
bo woda mi sięga po szyję.

Ugrzązłem w błotnej topieli *
i nie mogę znaleźć oparcia.

Trafiłem na wodną głębinę *
i nurt mnie porywa ze sobą.

Zmęczyłem się krzykiem i ochrypło mi gardło, *
osłabły mi oczy od wypatrywania mego Boga.

Liczniejsi od włosów na mej głowie *
są ci, którzy mnie nienawidzą bez powodu.

Silni są moi prześladowcy, wrogowie zakłamani; *
czyż mam oddać to, czego nie zabrałem?

Boże, Ty znasz mój brak rozumu, *
moje przestępstwa nie są dla Ciebie tajne.

Niech przeze mnie wstyd nie okrywa tych, co Tobie ufają, *
Panie Zastępów.

Niech nie rumienią się z mego powodu, *
którzy Ciebie szukają, Boże Izraela.

Dla Ciebie bowiem znoszę urąganie, *
hańba twarz mi okrywa.

Dla braci moich stałem się obcym *
i cudzoziemcem dla synów mej matki.

Bo gorliwość o dom Twój mnie pożera *
i spadły na mnie obelgi złorzeczących Tobie.

Utrapiłem siebie postem, *
a spotkały mnie za to zniewagi.

Przywdziałem wór jako szatę *
i stałem się pośmiewiskiem dla innych.

Obmawiają mnie siedzący w bramie, *
urągają mi pijący wino.

Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.

Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.

Ant. Zmęczyłem się krzykiem wypatrując mego Boga.

2 ant. Dali mi żółć jako pokarm, * a gdy byłem spragniony, / poili mnie octem.

II

Panie, modlę się do Ciebie, *
w czas łaski, o Boże.

Wysłuchaj mnie w Twojej wielkiej dobroci, *
w Twojej zbawczej wierności.

Wyrwij mnie z bagna, abym nie utonął, †
wybaw mnie od tych, co mnie nienawidzą, *
ratuj mnie z wodnej głębiny.

Niechaj nie porwie mnie nurt wody, †
niech nie pochłonie mnie głębia, *
niech się nie zamknie nade mną paszcza otchłani.

Wysłuchaj mnie, Panie, bo miłość Twoja jest łaskawa, *
spójrz na mnie w ogromie swego miłosierdzia.

Przed sługą Twoim nie ukrywaj oblicza, *
wysłuchaj mnie prędko, bo jestem w ucisku.

Zbliż się do mnie i mnie wybaw, *
uwolnij mnie na przekór moim wrogom.

Ty znasz moją hańbę, mój wstyd i niesławę, *
wszyscy, co mnie dręczą, są przed Twymi oczami.

Hańba złamała me serce i sił mi zabrakło, †
czekałem na współczucie, lecz nikt się nie zjawił, *
i na pocieszycieli, lecz ich nie znalazłem.

Domieszali trucizny do mego pokarmu, *
a gdy byłem spragniony, poili mnie octem.

Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.

Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.

Ant. Dali mi żółć jako pokarm, / a gdy byłem spragniony, / poili mnie octem.

3 ant. Szukajcie Boga, * a wasze serce ożyje.

III

Jestem nędzny i pełen cierpienia, *
niech pomoc Twa, Boże, mnie strzeże.

Pieśnią chcę chwalić imię Boga *
i wielbić Go z dziękczynieniem.

Będzie to Bogu milsze od ofiary z bawołu *
i z cielca, który już ma rogi i racice.

Patrzcie i cieszcie się, ubodzy, *
niech ożyje serce szukających Boga.

Bo Pan wysłuchuje biednych *
i swoimi więźniami nie gardzi.

Niechaj Go chwalą niebiosa i ziemia, *
morze i wszystko, co w nim żyje.

Gdyż Bóg ocali Syjon i miasta Judy zbuduje, *
tam będą mieszkać i mieć posiadłości.

To będzie dziedzictwem potomstwa sług Jego, *
miłujący Jego imię przebywać tam będą.

Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.

Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.

Ant. Szukajcie Boga, / a wasze serce ożyje.

WERSET PRZED CZYTANIAMI

K. Nawróćcie się do Pana, Boga waszego.

W. Bo łaskawy jest i miłosierny.

I CZYTANIE

Z Księgi Wyjścia

35, 30 – 36, 1; 37, 1-9

Budowa przybytku i arki

Mojżesz przemówił do Izraelitów: “Oto Pan powołał imiennie Besaleela, syna Uriego, syna Chura z pokolenia Judy, i napełnił go duchem Bożym, mądrością, rozumem, wiedzą i znajomością wszelkiego rzemiosła, by obmyślił plany robót w złocie, w srebrze, w brązie, oraz prac nad przystosowaniem kamieni do ozdoby i nad obróbką drzewa potrzebnego do wykonania wszelkich zamierzonych dzieł. Dał mu też zdolność pouczania innych, jak i Oholiabowi, synowi Achisamaka z pokolenia Dana. Napełnił ich mądrością umysłu do wykonania wszelkich prac, zarówno kamieniarskich, jak i tkackich, oraz barwienia fioletowej i czerwonej purpury, karmazynu, bisioru, a wreszcie zwyczajnych prac tkackich, tak że mogą sporządzać wszelkie przedmioty, a zarazem obmyślać ich plany.

Besaleel, Oholiab i wszyscy biegli mężczyźni, którym Pan dał mądrość, rozum do poznania, niech wykonają wszelkie prace przy budowie świętego przybytku według wszystkich nakazów Pana”.

Potem Besaleel zbudował arkę z drzewa akacjowego, której długość wynosiła dwa i pół łokcia, jej zaś szerokość i wysokość półtora łokcia. I pokrył ją szczerym złotem wewnątrz i zewnątrz, i uczynił na niej dokoła złoty wieniec. Odlał dla niej cztery pierścienie ze złota i przymocował je do czterech jej rogów: dwa pierścienie do jednego jej boku i dwa pierścienie do drugiego jej boku. Zrobił również drążki z drzewa akacjowego i pokrył je złotem.

I do pierścieni na obu bokach arki włożył te drążki służące do jej przenoszenia.

Uczynił też przebłagalnię ze szczerego złota, a długość jej wynosiła dwa i pół łokcia, jej zaś szerokość półtora łokcia. Wykuł także dwa cheruby ze złota, uczynił zaś je na obu końcach przebłagalni: jednego cheruba na jednym końcu, a drugiego cheruba na drugim końcu przebłagalni. Wykonał cheruby razem z przebłagalnią na obu jej bokach. Cheruby miały skrzydła rozpostarte ku górze i zakrywały nimi przebłagalnię. Miały twarze zwrócone jeden ku drugiemu i ku przebłagalni były zwrócone twarze cherubów.

RESPONSORIUM

Ps 84, 2. 3; Ps 46, 5. 6

W. Jak miłe są † Twoje przybytki, Panie Zastępów. / Dusza moja stęskniona pragnie przedsionków Pańskich, * Serce moje i ciało radośnie wołają do Boga żywego.

K. Najświętszy przybytek Najwyższego, Bóg jest w jego wnętrzu, więc się nie zachwieje. W. Serce moje i ciało radośnie wołają do Boga żywego.

II CZYTANIE

Z komentarza św. Grzegorza Wielkiego, papieża, do Księgi Hioba

(Księga 13, 21-23)

Tajemnica naszego odrodzenia

Błogosławiony Hiob będący typem Kościoła świętego przemawia bądź to głosem jego ciała, bądź też głosem jego Głowy i gdy mówi o członkach Kościoła, natychmiast wznosi się do słów, które wypowiada Głowa. Dlatego czytamy: “To cierpiałem, choć nie ma nieprawości w ręce mojej, gdyż czyste były me prośby do Boga”.

Bez żadnej nieprawości na swoich rękach cierpiał Ten, który nie popełnił grzechu ani nie znalazł się podstęp w Jego ustach, a jednak zniósł dla naszego zbawienia wszystkie boleści krzyża. On sam jeden przed wszystkimi innymi zanosił czyste prośby do Boga i modlił się w czasie męki krzyżowania za swoich prześladowców mówiąc: “Ojcze, przebacz im, bo nie wiedzą, co czynią”.

Co można czystszego powiedzieć lub pomyśleć w modlitwie, jeśli się prosi o miłosierdzie dla tych, którzy zadają nam ból? Dlatego to krew naszego Zbawiciela, jaką wylali szalejący prześladowcy, będą potem pić wierzący i przepowiadać, że Jezus jest Synem Bożym. O tej to krwi słusznie czytamy: “Ziemio, nie okrywaj krwi mojej i niech w tobie nie będzie miejsca, gdzie by się mogło skryć wołanie moje”.

Człowiekowi grzesznemu powiedziano: “Ziemią jesteś i do ziemi pójdziesz”. Ziemia ta nie ukrywa krwi naszego Odkupiciela, ponieważ każdy grzesznik pijąc cenę swojego zbawienia wyznaje ją i sławi oraz głosi, jak tylko może, swoim bliźnim.

Ziemia nie ukrywa krwi Chrystusa, ponieważ Kościół ogłosił już tę tajemnicę swojego zbawienia we wszystkich częściach świata.

Zwróćmy jeszcze uwagę na słowa: “Niech w tobie nie będzie miejsca, gdzie by się mogło skryć wołanie moje”. Sama bowiem krew zbawienia, którą przyjmujemy, jest wołaniem naszego Odkupiciela. Dlatego św. Paweł mówi: “Przystąpiliście do pokropienia krwią, która przemawia mocniej niż (krew) Abla”. A o krwi Abla powiedziano: “Krew brata twego głośno woła ku Mnie z ziemi”.

Krew Jezusa lepiej jednak przemawia niż krew Abla, ponieważ krew Abla domagała się śmierci bratobójcy, natomiast krew Pana wyprosiła życie prześladowcom. Żeby więc sakrament męki Pańskiej nie był w nas bezużyteczny, winniśmy naśladować to, co przyjmujemy, i głosić innym to, co sami czcimy.

Wołanie bowiem Chrystusa znajduje w nas wtedy miejsce ukrycia, jeśli język nasz milczy o tym, w co serce uwierzyło. Żeby więc głos Jego nie pozostał w nas zakryty, trzeba, ażeby każdy na swój sposób głosił bliźnim tajemnicę własnego powrotu do życia.

RESPONSORIUM

por. Rdz 4, 10. 11; Hbr 12, 24

W. Oto krew † Syna Twojego i naszego Brata woła z ziemi do Ciebie, Panie. * Błogosławiona ziemia, która została nasycona krwią Odkupiciela.

K. A pokropienie Jego krwią przemawia mocniej niż krew Abla. W. Błogosławiona ziemia, która została nasycona krwią Odkupiciela.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący Boże, wlej w nasze serca swoją łaskę, † abyśmy powściągali nasze zmysły od grzesznych nadużyć * i z Twoją pomocą zachowywali słowa życia wiecznego. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

K. Błogosławmy Panu.

W. Bogu niech będą dzięki.

3
Prośby na zakończenie

Jezu, przyjmij te prośby!

• Za Kościół, aby potrafił poświęcać się dla innych – proszę Cię, Jezu.
• Za rządzących państwami, aby uznali, że przemoc nie przyniesie pokoju – proszę Cię, Jezu.
• Za cierpiących i przygniecionych problemami, abyś im pomógł – proszę Cię, Jezu.
• Za zmarłych, abyś przyjął ich do siebie – proszę Cię, Jezu.
• Za mnie i moich bliskich, abyśmy potrafili sobie służyć – proszę Cię, Jezu.
• Za wszystkich biorących udział w Nocach Wiary, aby odnaleźli sens w swoim życiu – proszę Cię, Jezu.

Zapisz swoje przemyślenia po tej modlitwie w notatniku. Do zobaczenia podczas kolejnej Nocy Wiary.

Czytaj także:Dziesięć mszy dziennie! Matka napisała wyjątkową drogę krzyżową po tragicznym wypadku córki

Czytaj także:Ostatnie gesty Jezusa przed Męką: wyjątkowy „testament” dni poprzedzających Triduum Paschalne