Znasz już moc ciszy i spokoju?

„Wszystkie problemy ludzkości wynikają z niezdolności człowieka do spokojnego siedzenia w pokoju”. Te uderzające słowa, napisane przez Blaise’a Pascala w XVII wieku, dziś mają jeszcze głębszy wydźwięk. W czasach zdominowanych przez smartfony i niekończące się strumienie treści, idea spokojnego siedzenia — nierobienia niczego — wydaje się nie tylko przestarzała, ale wręcz niemożliwa. Jednak dla katolików cisza i spokój to nie tylko brak hałasu i aktywności; to święta przestrzeń, w której przemawia Bóg.

Spokój i cisza są często mylone, ale nie są tym samym. Cisza to coś więcej niż tylko fizyczna cisza; to celowy akt wyciszenia umysłu i serca, aby spotkać Boga. Spokój może oznaczać odpoczynek w jednym miejscu, jasne, ale jest to również skłonność do aktywnego słuchania, tworzenia przestrzeni dla „cichego, delikatnego głosu” Pana.

W naszym cyfrowym świecie nieustanny napływ powiadomień i bodźców sprawia, że ​​cisza wydaje się nieproduktywna, a nawet niewygodna. Po co siedzieć cicho, kiedy jest kolejny film do obejrzenia, kolejny artykuł do przeczytania lub kolejny e-mail do odpowiedzi? Jednak cisza nie jest pustą próżnią — jest żyznym gruntem dla łaski .

Odzyskiwanie ciszy zaczyna się od małych kroków. Rozważ stworzenie rytuału „chwili ciszy” w swoim dniu. Zacznij od zaledwie pięciu minut, odłącz się od urządzeń i poświęć ten czas Bogu. Możesz zamknąć oczy, skupić się na oddechu lub medytować nad krótką modlitwą, taką jak „Przyjdź, Duchu Święty”. Z czasem te chwile mogą się rozszerzyć na dłuższe okresy, stając się schronieniem przed hałasem świata.

W przypadku rodzin ciszę można wprowadzić podczas wspólnej modlitwy, np. siedząc w cichej refleksji po różańcu lub przed posiłkami. W domu warto ustalić wolne od ekranów przestrzenie lub momenty, aby stwarzać okazje do naturalnego wystąpienia ciszy.

Adoracja Eucharystyczna oferuje jedno z najgłębszych doświadczeń świętej ciszy. Siedzenie w obecności Najświętszego Sakramentu, bez rozproszeń, pozwala nam po prostu być z Chrystusem. Te chwile sprzyjają pokojowi i przypominają nam, że jesteśmy głęboko kochani — nie za to, co produkujemy lub osiągamy, ale za to, kim jesteśmy jako dzieci Boże.

Jak sugerował Pascal, nasza niezdolność do przyjęcia ciszy może powodować wewnętrzny zamęt, ale wybór ciszy może stać się radykalnym aktem wiary. Pozwala nam odejść od wymagań współczesnego życia i słuchać głosu Tego, który nas stworzył, oferując pokój, którego świat nie może dać (J 14,27).