Logika brania kontra logika dawania [Nauka Krzyża – XVI]

Podążenie za Jezusem niosącym krzyż, oddawanie swojego życia innym nie jest przygnębiającą procesją, jaką można w okresie Wielkiego Postu zobaczyć na ulicach hiszpańskich miast. 

Wzięcie swojego krzyża, wypełnianie Kazania na Górze, może być dla nas źródłem szczęścia i radości. Św. Paweł przeczuwając swoją bliska śmierć, kiedy żegnał się z Kościołem w Efezie, przytoczył słowa Jezusa, których nie ma w żadnej Ewangelii, a które Paweł chciał zostawić jako swój testament: 

Te słowa są krótkim streszczeniem całej Ewangelii i życia Jezusa. Są one także praktyczną kwintesencją Nauki Krzyża. Żyjemy w innej logice, w logice brania. Branie przedmiotów materialnych, uczuć, wrażeń, innych ludzi instynktownie uznajemy za źródło szczęścia. Natomiast dawanie kojarzy nam się ze stratą, zubożeniem, pustką. Jezus odwraca jednak ten porządek i chce nam dodać odwagi, abyśmy spróbowali żyć tak jak On. Często bezwiednie postępujemy według logiki świata, logiki „brania”. Tymczasem samo życie „przymusza” nas do zachowań zgodnych z Nauką Krzyża, z logiką „dawania”. Kobieta 9 miesięcy karmi swoje dziecko sobą, potem własnym mlekiem i poświęca mu bezinteresownie całe swoje życie. Macierzyństwo i szerzej rodzicielstwo, a także małżeństwo, gdzie obie strony powinny dawać, a nie tylko brać, są wspaniałą szkołą życia według logiki dawania i właśnie dlatego współcześnie młodzi ludzie tak często boją się trwałego związku, boją się dać siebie do końca, nieodwołalnie i dlatego pozostają samotni i nieszczęśliwi. 

Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię. Weźcie moje jarzmo na siebie i uczcie się ode Mnie, bo jestem cichy i pokorny sercem, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych. Albowiem jarzmo moje jest słodkie, a moje brzemię lekkie. Mt 11, 28-30.Jarzmo to chomąto, które nakłada się koniowi lub wołowi, żeby ciągnął za sobą wóz lub pług. Dla żydów ten obraz oznaczał Prawo Mojżeszowe, Boże Przykazania, które każdy żyd zobowiązuje się zachowywać, „kładzie” je sobie na szyje i ciągnie przez życie.

Jarzmo Jezusa to Jego przykazania, przede wszystkim Kazanie na Górze. Przykazanie oddawania się innym. Lekkie brzemię to krzyż, nasz indywidualny, niezasłużone cierpienie, które spotyka nas w naszym życiu. Cierpienie, przeciw któremu się buntujemy i jak Hiob pytamy: Dlaczego? Jednak codzienna „walka o byt”, szamotanie się z innymi o swoje interesy, lęk o swoje życie powodują, że jesteśmy „utrudzeni i obciążeni”. Możemy próbować zrzucać swój krzyż, szczególnie na drugich, ale Jezus przekonuje, że jeśli chcemy ukojenia dla naszej duszy, aby w naszym sercu zapanował pokój, to lepiej wziąć krzyż i zachowywać Jego przykazania. I wtedy okaże się, że ten trud niesienia Jego jarzma oraz krzyża jest słodki i nie taki ciężki, jak się obawialiśmy. Trzeba tylko spróbować choćby w małych rzeczach wejść w logikę życia według mądrości Krzyża, którą proponuje nam Jezus.