1Czy papież odwiedzi najsroższy reżim świata?
Południowokoreański Minister ds. Zjednoczenia Kwon Young-se wyraził zadowolenie z powodu możliwości wizyty papieża Franciszka w Korei Północnej. Szef resortu dostrzega w Ojcu Świętym mediatora na rzecz pokoju na Półwyspie Koreańskim - donosi agencja UCA News.
Young-se odwiedził 21 czerwca ordynariusza Gwangju, abp. Hyginusa Kim Hee-joonga. Duchowny potwierdził, że papież "chętnie" przyjedzie do Korei Płn., gdy tylko otrzyma oficjalne zaproszenie.
O wizycie tej mówi się już od roku 2018. Wtedy to przywódca tamtejszego reżimu, Kim Dzong Un, za pośrednictwem prezydenta Korei Południowej, Moon Jae-ina, przekazał Franciszkowi ustne zaproszenie do złożenia wizyty w kraju.
2Echa orzeczenia ws. aborcji w USA
Allen przypomina historię bł. Piusa IX, który w 1848 r. został wygnany do nadmorskiego miasteczka Gaeta, położonego ok. 160 km od Rzymu. Bezpośrednio przed tym wydarzeniem papież sprawował władzę nad dużą częścią środkowych Włoch jako głowa Państwa Kościelnego. Musiał jedna uciekać z Rzymu z powodu powstania, jakie wszczęli ludzie niezadowoleni z jego rządów i decyzji wojskowych.
Podczas pobytu w Gaecie Piux IX wydał serię coraz bardziej reakcyjnych dekretów. Ostatecznie wojska francuskie pod wodzą Napoleona III wyparły rewolucjonistów z Rzymu i przywróciły władzę papieża. Jako świecki monarcha rządził on aż do kolejnego upadku Wiecznego Miasta w 1870 r.
Nastąpiły wówczas ostateczny koniec Państwa Kościelnego i powstanie nowego zjednoczonego rządu włoskiego. Pius IX odmówił uznania go, a stosunki pomiędzy Włochami a Kościołem zostały uregulowane dopiero niemal 60 lat później, na mocy Traktatów Laterańskich z 1929 r.
"Lekcja, jaką można wyciągnąć z tej historii, jest taka, że choć sprawowanie władzy świeckiej może być kuszące, […] to jednak naraża papieży na ogromne ryzyko. Co za tym idzie, Kościół, któremu oni przewodzą, staje się zakładnikiem losu" - wskazuje Allen.
Chociaż nikt dziś nie rozważa powrotu Państwa Kościelnego, dziennikarz "Crux" zauważa, że krytycy orzeczenia z USA "wyczuwają echa tej starej pokusy rządzenia poprzez dekrety, a nie perswazję (...), zwłaszcza w szczególnie kłopotliwej kwestii, odmawiania Komunii św. politykom pro-choice".
"Crux", Watykan (jęz. angielski)
3Co nasza cywilizacja zawdzięcza dominikanom?
W rok po 800. rocznicy śmierci św. Dominika "Religion en Libertad" przypomina dziewięć osiągnięć cywilizacji zachodniej zainspirowanych przez jeden z najważniejszych zakonów w historii Kościoła: dominikanów.
Do motta zakonu, które brzmi: "chwalić, błogosławić i głosić", media dodają często "wynajdywać". Wśród innowacji, do których powstania przyczynili się dominikanie, wymienić można: system polityczny USA, motto nowożytnych igrzysk olimpijskich pt. "Szybciej, wyżej, mocniej" (francuski dominikanin Louis Henri Didon, który pasjonował się sportem, przyjaźnił się z Pierrem de Coubertinem, ojcem nowożytnych igrzysk olimpijskich), białe szaty papieży, nowoczesne prawo międzynarodowe, powstanie w Anglii jednego z pierwszych parlamentów w Europie, badania nad sekwencją DNA, nazwę Republiki Dominikańskiej i jej stolicy Santo Domingo, a także "wynalezienie" różańca i drogi krzyżowej.
4400 lat Kongregacji Ewangelizacji Narodów
Kongregacja Ewangelizacji Narodów, którą nowa Konstytucja Apostolska przekształca w Dykasterię ds. Ewangelizacji, łącząc ją z Papieską Radą ds. Nowej Ewangelizacji, obchodzi w tym roku 400-lecie istnienia. 6 stycznia 1622 r. papież Grzegorz XV powołał do życia organ koordynujący inicjatywy Stolicy Apostolskiej, podejmowane na różnych kontynentach w celu głoszenia Ewangelii i umacniania obecności Kościoła na terenach misyjnych.
Podwójny cel Kongregacji polegał na promowaniu zjednoczenia chrześcijan oraz szerzeniu wiary katolickiej na nowo odkrytych terenach niechrześcijańskich. Przez cztery wieki działalność misjonarzy koordynowana była z pałacu znajdującego się na Placu Hiszpańskim w centrum Rzymu.
Kongregacja posiada pod swoją administracją uniwersytety, organizacje humanitarne i placówki służby zdrowia rozsiane po całym świecie. Sprawuje również jurysdykcję nad 1117 okręgami kościelnymi. Obejmują one niemal całą Azję (z wyjątkiem Filipin), całą Afrykę (z wyjątkiem Egiptu i Tunezji), Alaskę, Indie Zachodnie i niektóre terytoria na Bałkanach.
5Czy Liban zezwoli na śluby cywilne?
W Libanie trwa gorąca debata na temat możliwości zawierania małżeństw cywilnych. Pomysł ten poparli wybrani niedawno parlamentarzyści. Wywołali tym samym gniew tych, którzy nalegają, aby kwestia ta pozostała w gestii władz religijnych.
Tymczasem młode pary różnych wyznań coraz częściej starają się wyłamać ze swoich systemów religijnych, aby zawrzeć związek małżeński. Ponieważ małżeństwo cywilne nie jest uznawane w Libanie, celem zawarcia ślubu udają się one na Cypr.
Libańskie grupy wyznaniowe regulują w obrębie swych społeczności nie tylko kwestię małżeństw, ale również rozwodów czy opieki nad dziećmi. Obrońcy praw obywatelskich oskarżają jednak sądy religijne o dyskryminację kobiet. Wskazują też, że w kluczowych kwestiach dot. spraw rodzinnych Libańczycy traktowani są w różny sposób, w zależności od ich przynależności religijnej.
