Bogu należy się to, co najpiękniejsze. Anglikańskie nabożeństwo Evensong

Kolejka do Opactwa Westminsterskiego w Londynie ciągnęła się na kilkadziesiąt metrów. Nie spodziewałem się zobaczyć takich tłumów na Evensong. Po chwili wątpliwości, czy uda się nam dostać do środka, kolejka żwawo ruszyła i po kilku minutach wraz z żoną i znajomymi weszliśmy do ogromnego kościoła anglikańskiego, który jest miejscem koronacji angielskich królów. 

Przeszliśmy przez ogromną i przepiękną świątynię, minęliśmy zamknięte wrota w ścianie oddzielającej budynek na dwie części. Podeszliśmy do nawy bocznej, niedaleko stall i ołtarza głównego. Po chwili usłyszeliśmy nieco z oddali czterogłosowy chór męski, który rozpoczął śpiew wezwania do Evensong. Po chwili procesja złożona ze śpiewaków i przewodniczących liturgii mężczyzn i kobiet weszła do nawy głównej i zajęła miejsca w stallach, a ich głos poniósł się pod samo sklepienie.

Evensong to tradycyjna modlitwa liturgiczna Kościoła anglikańskiego. Przypomina naszą liturgię godzin i jest swego rodzaju połączeniem nieszporów, godziny czytań i komplety. Rozpoczyna się od Psalmu wezwania, aktu pokuty oraz modlitwy Ojcze nasz. Następnie chór wykonuje responsorium oraz Psalm, po którym lektor odczytuje dłuższy fragment z Pisma Świętego. Następnie chór śpiewa Magnificat, a lektor odczytuje kolejne czytanie z Biblii. 

Kolejnym elementem Evensong jest śpiew Pieśni Symeon „Nunc dimittis” – „Teraz o Panie pozwól odejść słudze Twojemu”. A po niej następuje wspólne wyznanie wiary oraz prośby. Po nich chór śpiewa krótki hymn, a cała modlitwa kończy się kolektą, którą odczytuje lub odśpiewuje przewodniczący, lub przewodnicząca liturgii. 

Liturgia w Opactwie Westminsterskim w okresie wakacyjnym jest wykonywana codziennie. Każdego dnia w kościele gromadzi się kilkudziesięcioosobowy chór, który wykonuje skomplikowane utwory. Wiele osób, które przychodzi wtedy do Opactwa, jest tam po to, by tylko posłuchać muzyki na bardzo wysokim poziomie. Jednak równie wiele osób włącza się w liturgię i modli się słuchając. 

Piękno i kunszt, z jakim wykonany jest śpiew Evensong przypominają, że Bogu nie warto dawać byle czego i ochłapów. Choć On sam nie potrzebuje naszych modlitw i niczego Mu one nie dają, to miłość domaga się tego, by dawać kochanej osobie to, co najlepsze i najpiękniejsze.