Św. Marii Małgorzaty d'Youville

Maria Małgorzata urodziła się 15 października 1701 roku w Varennes w prowincji Quebec (Kanada). Była najstarsza pośród sześciorga dzieci Christophe Dufrost de La Jemmerais i Marie-Renée Gaultier. Kiedy miała zaledwie siedem lat, jej ojciec umarł zostawiając rodzinę w wielkiej biedzie. Tylko dzięki pomocy swojego pradziadka, Pierra Boucher, Małgorzata mogła wyjechać do Quebec, do szkoły prowadzonej przez Urszulanki.

Po powrocie do domu była nieocenioną pomocą dla swojej matki, zajęła się też edukacją swoich braci i sióstr. Minęło kilka lat i Małgorzata stała się piękną, jeszcze wciąż bardzo młodziutką, wykształconą panną i wszystko wskazywało na to, że dobrze wyjdzie za mąż a jej przyszłość rysowała się w różowych kolorach.

Tymczasem wszystko się skomplikowało, kiedy jej matka wyszła za mąż za irlandzkiego lekarza, którego społeczność małego Varennes uznała za obcego i na dodatek z podejrzaną reputacją. Rodzina więc przeniosła się do Montrealu, gdzie 21 letnia Małgorzata spotkała François’a d’Youville i 12 sierpnia 1722 roku poślubiła go. Młodzi zamieszkali w jego domu, niestety wraz z teściową, która nie polubiła synowej i jak mogła tak utrudniała jej życie.

Nie dość tego, niedługo po ślubie mąż Małgorzaty przestał interesować się rodziną i coraz częściej znikał z domu. Małgorzata przeżyła szok, kiedy dowiedziała się, że Francois zajmuje się nielegalnym handlem alkoholem wśród Indian.

Po ośmiu latach małżeństwa, kiedy kolejne, szóste już dziecko było w drodze, Francois śmiertelnie zachorował i wkrótce zmarł, mając zaledwie 30 lat. 28 letnia Małgorzata została sama z dwojgiem dzieci. (Czworo dzieci umarło jeszcze w niemowlęctwie.) Mimo tych tragedii Małgorzata nie załamała się, a jej wiara jeszcze bardziej się umocniła.

Żeby spłacić ogromne długi, jakie zaciągnął jej mąż i mieć na utrzymanie siebie i synów, otworzyła niewielki sklepik. Pomagała każdemu, kto potrzebował pomocy, wszystkim się dzieliła z biedniejszymi od siebie, wzięła do domu biedną, bezdomną i niewidomą kobietę, żeby się nią opiekować. Wierzyła bowiem mocno, że to sam Bóg działa w jej życiu. Swoich synów wychowała na księży.

Przykład jej zaufania do Boga i poświęcenia się dla ubogich spodobał się trzem młodym kobietom, które postanowiły jej pomóc. Sylwester 1737 roku był decydującym dniem dla Małgorzaty, która wtedy właśnie złożyła przysięgę Bogu, że w Jego Imię poświęci się ubogim. Nie była wtedy jeszcze świadoma, że oto stała się założycielką Sióstr Miłosierdzia (Sisters of Charity of Montreal, „Grey Nuns”).

Małgorzata zawsze walczyła o prawa biednych i pokrzywdzonych, narażając się na złośliwości i krytykę swoich krewnych i sąsiadów. I robiła to mimo wielu przeszkód. Nawet wtedy, kiedy była chora, kiedy jedna z jej współtowarzyszek umarła, a dom jej zniszczył pożar. Te przeciwności tylko ją wzmocniły i jeszcze bardziej zaangażowały w sprawy biednych.

2 lutego 1745 roku Małgorzata i jej dwie wierne towarzyszki przysięgły sobie, że poświęcą się całkowicie pomocy jeszcze większej ilości biednych i opuszczonych. Dwa lata później Małgorzacie – „matce ubogich”, jak ją już zaczęto nazywać, zaproponowano objęcie kierownictwa szpitala Charon Brothers w Montrealu, któremu groziło zamknięcie. Małgorzata z siostrami odbudowała szpital i rozpoczęła w nim pracę, opiekując się najbardziej poszkodowanymi przez los chorymi. Z pomocą sióstr i świeckich współpracowników założyła fundację dla biednych i chorych.

W 1765 pożar zniszczył doszczętnie cały szpital. Ale wiary i męstwa Małgorzaty nic już zniszczyć nie mogło. W tym tragicznym zdarzeniu dostrzegła mimo wszystko obecność Boga. Mając 64 lata podjęła się heroicznej pracy odbudowy budynku, z przeznaczeniem na dom opieki dla najuboższych. I dokonała tego. Kompletnie wyczerpana pracą społeczną na rzecz biednych zmarła 23 grudnia 1771 roku.

Zakony Sióstr Miłosierdzia działają dziś na prawie każdym kontynencie. 3 maja 1959 roku papież Jan XXIII beatyfikował Siostrę Małgorzatę i nazwał ją „Matką Powszechnego Miłosierdzia”. Za jej wstawiennictwem w 1978 r. zdarzył się cud nagłego uzdrowienia młodej kobiety chorej na ostrą białaczkę szpikową, co otworzyło drogę do uznania świętości Marguerity d’Youville. 9 grudnia 1990 w Watykanie została uroczyście ogłoszona świętą, przez papieża Jana Pawła II.

Biogram zaczerpnięty – za zgodą właściciela – z serwisu Ewangelia na co dzień