Ioannis Kourempeles przypomina prostą prawdę: gdy łączy nas Chrystus, nic nie będzie w stanie nas podzielić.
Przyznawana od 2011 roku przez Watykańską Fundację Josepha Ratzingera – Benedykta XVI międzynarodowa Nagroda Teologiczna często nazywana jest „teologicznym Noblem”. W tym roku, po raz pierwszy laureatem prestiżowego wyróżnienia został naukowiec prawosławny – profesor Ioannis Kourempeles z Salonik.
Urodzony w 1965 roku grecki badacz, pracujący na Uniwersytecie Arystotelesa w Salonikach zajmuje się prawosławną teologią dogmatyczną i symboliczną, myślą Ojców Kościoła oraz historią chrześcijaństwa w pierwszym tysiącleciu, zwłaszcza w kontekście kontaktów pomiędzy kulturą grecką i łacińską.
26 listopada w czasie uroczystości w Sali Klementyńskiej Kourempeles – wraz z drugim tegorocznym laureatem, ks. prof. Inosem Biffim, emerytowanym wykładowcą teologii systematycznej i historii teologii średniowiecznej na uniwersytetach w Mediolanie i Lugano -dołączą do szacownego grona wyróżnionych do tej pory teologów: m. in. ks. prof. Waldemara Chrostowskiego, Remiego Brague`a, Anne Marie-Pelletier oraz anglikańskiego duchownego prof. Richarda Burridge`a.
Teologia w praktyce
Jednym z założeń powołanej do życia za pontyfikatu poprzedniego papieża Nagrody Teologicznej było ponowne uczynienie z tej traktowanej dzisiaj nieco po macoszemu dziedziny nauki ważnego elementu życia wspólnot chrześcijańskich.
Tak jak Nagroda Nobla honoruje swoich laureatów za przełomowe i znaczące dla ludzkości odkrycia lub dokonania, tak ambicją twórców Nagrody Ratzingera jest pokazanie, że współczesna teologia nie jest ekscentrycznym hobby uprawianym na elitarnych katedrach uniwersyteckich i w wąskich gronach badaczy, ale wpływa na codzienne życie Kościołów. Pomaga w tłumaczeniu i porządkowaniu chaosu pojęciowego ponowoczesnego świata, wspiera życie modlitewne i sakramentalne, formuje podstawy katechizacji, jak również wskazuje wartościowe sposoby ogarnięcia najbardziej złożonych problemów świata współczesnego: globalizacji, sekularyzacji i kryzysu tradycyjnej kultury i tożsamości.
Nie bez znaczenia jest również ekumeniczny wymiar teologii – to bowiem na barkach teologów w dużej mierze spoczywa ciężar prowadzenia oficjalnego dialogu ekumenicznego, uzgadniania treści wspólnych dokumentów sygnowanych przez Kościoły i poszukiwanie nowych płaszczyzn dialogu. W tym ujęciu, teologia to dzisiaj jeden z najważniejszych mostów łączących podzielonych chrześcijan.
Współcześnie żyjemy w innym świecie niż w pierwszym tysiącleciu Kościoła, w którym teologowie często musieli wypracowywać uzasadnienie dla dogmatów wiary i sposobów jej nauczania. Wówczas, praktycznym sprawdzianem wartości badań teologicznych była zawsze ich recepcja wśród rzesz wiernych. Był to zazwyczaj proces skomplikowany i długotrwały, niemniej stanowiący główne i ostateczne kryterium pracy teologów. Dzisiaj, gdy wydaje się, że na poziomie dogmatycznym w poszczególnych Kościołach nie ma już niejasności i wątpliwości, teologowie pełnią ważną rolę w refleksji nad podstawowymi problemami moralnymi, społecznymi i historycznymi.
Dziś wspominamy świętego...
