5 zaskakująco prostych wskazówek, jak rozwijać kreatywność u dzieci

Myślisz, że nie ma nic gorszego, niż nudzące się dziecko? Przeczytaj, jak zbawienne w skutkach i rozwijające może być zostawienie dziecku wolnego czasu!

Jak zachęcać maluchy do kreatywności? Psychologowie i znawcy mechanizmów rozwoju dziecięcego sugerują rodzicom, aby w podejściu do dzieci przestali kierować się niepokojem i potrzebą kontroli. Pociechom warto dać więcej przestrzeni, aby te mogły same odkryć obiekt własnych zainteresowań.

Wartość… nudy!

„Dorosłość polega na wypełnianiu własnego czasu aktywnościami, które sprawiają nam przyjemność. I tego właśnie powinieneś nauczyć swoje dzieci” – tak na temat podstaw wychowania, które powinno się przekazać dzieciom wypowiada się Lyn Fry, psycholog dziecięcy z Londynu.

Według psychoanalityka Adama Phillipsa, „zdolność do nudy pozwala dziecku wzrastać”, z uwagi na fakt, iż znudzenie sprzyja refleksji nad życiem i analizie okoliczności, w miejsce przeżywania go bezrefleksyjnie. Uważa on, że dzieci powinny dysponować czasem wolnym, aby odkryć to, co naprawdę lubią i co rzeczywiście je interesuje. Nuda jest niezbędna do dokonania tego odkrycia.”

Cristiana De Ranieri, psycholog kliniczny ze Szpitala Dzieciątka Jezus w Rzymie przedstawia zestaw kilku praktycznych porad dotyczących rozwijania dziecięcej kreatywności. „Nasze dzieci nierzadko prowadzą bardzo intensywny tryb życia. Sama myśl o tym, by mogły doświadczać nudy lub spędzać czas na niczym napawa rodziców zgrozą. Wydaje im się bowiem, że taka sytuacja byłby interpretowana jako swoiste zaniedbanie, brak troski o wypełnienie dzieciom dnia. Jeśli jednak dzieci mają wszystko, w mniejszym stopniu uaktywniają się u nich procesy poznawcze, takie jak pragnienie zdobycia czegoś lub ciekawość” – mówi.

Oto lista wskazówek De Ranieri:

1. „Tak” dla nudy
   Okazja, by się nudzić pomaga wzrastać twojemu dziecku. Chwile  monotonii pobudzają umysł do poszukiwania czegoś, co by ją przełamało, czegoś interesującego, działając stymulująco na pragnienia dzieci i angażując umysł do pracy.
2. Zwyczajne  zajęcia
   Dziecięce akumulatory ładują się w trakcie wykonywania spontanicznych, można by powiedzieć prozaicznych czynności, bez żadnego przygotowanego scenariusz. Przykład? Zabawa z dziadkiem, malowanie, odkrycie na nowo gier schowanych w jakimś zapomnianym kącie lub chociażby bezczynne siedzenie przez kilka minut.
3. Nie obawiajmy się pozostawiać dziecku przestrzeni wolnego czasu
   Dziecko postrzega czas inaczej niż dorosły. Ono w swej ciekawości jest otwarte na bodźce, a rola rodziców polega na zapewnieniu mu warunków do odpowiedniego ich przetwarzania. Do realizacji tego celu czas wolny jest kluczowy.
4. Co lubisz robić?
   Równie kluczowe jest zachęcanie dziecka do zastanawiania się na tym, czym miałoby ochotę zająć się w danym momencie. Taka postawa sprzyja odkrywaniu przez dziecko obszarów własnych  zainteresowań, bez żadnych założeń czy wytycznych.
5. Spędzać czas wspólnie
   Wielu rodziców kupuje dzieciom rozmaite zabawki, ale … nie bawi się z nimi. Należy stwarzać dzieciom możliwość do spędzania czasu z rodzicami również w kontekście zabawy, aby przyjemne chwile były wspólnym rodzinnym doświadczeniem.

Inteligencja a stymulacja  

Czy dziecko, które wdrażamy w taki trening umysłowy jest bystrzejsze od innych? Cristiana De Ranieri zauważa, że „elementem odróżniającym pod kątem inteligencji nie jest w tym przypadku ilość, lecz uaktywnione mechanizmy emocjonalne czy też zaplecze różnorodnych motywacji. Bezsprzecznie stymulacja aktywności intelektualnej i umysłowej różnego typu sprzyja rozwijaniu bardziej elastycznej i dynamicznej inteligencji”.

To oczywiste, że nie można skazywać dziecka na ciągłą bezczynność, tak jak i nie można pozwolić mu robić tylko tego, na co ma ochotę. Rodzice są zobowiązani oferować dzieciom szeroką gamę pouczających i ubogacających je doświadczeń, takich jak: aktywność fizyczna, sport drużynowy, bogate życie rodzinne, częste i głębokie relacje z innymi dziećmi, kontakt z osobami starszymi, przebywanie na łonie natury, obcowanie ze zwierzętami zdolnymi do interakcji, zachęta do werbalizowania swoich uczuć oraz nauki języków obcych, gry stymulujące umiejętności poznawcze oraz intelektualne, przeżycia religijne, etc.

Jedno czego rodzicom nie wolno, to stłamsić dziecięcej natury, dopuszczając do przeciążenia pociech ilością zadań i pozbawienia ich wolnego czasu, a w tym przestrzeni na … nudę.

Tekst ukazał się w hiszpańskiej edycji portalu Aleteia
Tłumaczenie: Aleteia