Z s. Mariettą ze Zgromadzenia Sióstr Jezusa Miłosiernego rozmawia Joanna Szubstarska.
Joanna Szubstarska: Duchowość Zgromadzenia Sióstr Jezusa Miłosiernego można streścić w jednym słowie: Miłosierdzie. W jaki sposób siostry realizują swoje powołanie bycia orędowniczkami Bożego Miłosierdzia?
S. Marietta: Charyzmatem naszego zgromadzenia jest uwielbienie, głoszenie i wypraszanie Bożego Miłosierdzia. Istotne jest wprowadzanie w czyn Miłosierdzia, którego doświadczamy. Jednym z takich działań jest prowadzenie kół koronkowych. W parafii, w której mieszkamy, zawiązały się koła dla osób dorosłych, ale będziemy je również zakładać dla dzieci i młodzieży. Kiedy zakładałam pierwsze koło w poprzedniej mojej parafii, nie sądziłam, że odzew będzie tak szeroki.
Pomysł zrodził się w 2012 w parafii pw. NMP Królowej Polski w Tarnowie-Mościcach, dziś koła koronkowe funkcjonują w innych parafiach diecezji tarnowskiej, a także w innych miejscach Polski oraz poza granicami. Koła to dziewięcioosobowe grupy modlitewne, oparte na modlitwie koronką i nowenną do miłosierdzia Bożego, mogą zawiązywać się w parafiach, grupach kościelnych, miejscach pracy i rodzinach. Miłość Miłosierna przenoszona jest dalej. Naszym pragnieniem jest to, aby inni modlili się modlitwą, o którą prosił sam Jezus.
Koła koronkowe są jednym ze sposobów przekazywania Miłości Miłosiernej. Czy istnieją inne formy działalności?
Pole działalności sióstr jest duże, nie widzę ograniczeń. Siostry są katechetkami, prowadzą rekolekcje, służą jako pielęgniarki, pracują w hospicjach, obecne są w krajach misyjnych. Służą w parafiach jako zakrystianki, pracują w przedszkolach.
Czy Siostra spotkała się ze świadectwami osób, które doświadczyły Bożego Miłosierdzia?
Słyszałam świadectwo osoby, która nie umiała modlić się słowami Koronki do Bożego Miłosierdzia. Kiedy Koronka stała się modlitwą dnia tej osoby, wyznała ona, że modlitwa wprowadza wewnętrzny pokój serca, pozwala żyć Bożym życiem i daje szczęście. Na spotkaniach kół koronkowych ludzie mówią często, że Koronka jest bardzo ważną modlitwą w ich życiu, że doświadczają Bożej miłości.
Jak najpełniej doświadczyć Bożego Miłosierdzia?
Przede wszystkim należy przyjąć Boże Miłosierdzie. Trzeba uświadomić sobie, że go potrzebujemy i że Bóg nam je ofiarowuje. A także to, że życie doczesne, jak i wieczne bez miłosierdzia byłoby straszne. Gdzie bylibyśmy, gdyby nie Boże Miłosierdzie? Pewnie zgubiły nas nasze grzechy. Nasze życie ma być odbiciem Bożego Miłosierdzia. Ludzie nas potrzebują, potrzebują wysłuchania, dobrego słowa, modlitwy, konkretnej pomocy. To druga strona Bożego Miłosierdzia.
Dlaczego Siostra wybrała Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia jako miejsce posługi?
Jestem w zgromadzeniu kilkanaście lat, ale od dawna wiedziałam, że moje życie ma być związane z Jezusem Miłosiernym. Czułam, że taka jest moja droga. Kiedy byłam w szóstej klasie, pod choinkę dostałam prezent od moich rodziców – „Dzienniczek”. Już wtedy myślałam o wstąpieniu do zgromadzenia zakonnego. Chciałam trafić do takiego, które było związane z s. Faustyną. Nie wiedziałam wówczas o istnieniu Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia.
Jakie słowa z „Dzienniczka” w sposób szczególny przemawiają do Siostry?
Często cytuję słowa s. Faustyny. Są to słowa z „Dzienniczka”, które towarzyszyły mi zanim wstąpiłam do zgromadzenia: „O życie szare i monotonne, ile w tobie skarbów. Żadna godzina nie jest podobna do siebie, a więc szarzyzna i monotonia znikają, kiedy patrzę na wszystko okiem wiary. Łaska, która jest dla mnie w tej godzinie, nie powtórzy się w godzinie drugiej. Będzie mi dana w godzinie drugiej, ale już nie ta sama. Czas przechodzi, a nigdy nie wraca. Co w sobie zawiera, nie zmieni się nigdy, pieczętuje pieczęcią na wieki” (Dz 62). Dla mnie to kairos. Bóg daje nam łaskę na teraz, niepowtarzalną. W „Dzienniczku” są również słowa o Koronce do Bożego Miłosierdzia, a także piękne słowa o obrazie Jezusa Miłosiernego, o którym Jezus mówi, jak o naczyniu miłosierdzia i zachęca nas, abyśmy do Niego przychodzili. Inne słowa brzmią tak: „Nie znajdzie ludzkość uspokojenia, dopokąd nie zwróci się z ufnością do miłosierdzia Mojego” (Dz 300).
Jezus uzdrawiał chorych, karmił chlebem głodnych, pocieszał płaczących. Najbardziej okazywał miłosierdzie, pochylając się nad grzesznikami. Jak apelować do ludzi, aby wzywali Bożego Miłosierdzia?
Trzeba pokazać ludziom drogę do odnalezienia istoty ich życia. Kiedy człowiek szuka prawdy o sobie, dojdzie do stwierdzenia, że jest grzesznikiem i potrzebuje przebaczenia i miłości Boga. Nie można narzucać przyjęcia Bożego Miłosierdzia. Człowiek dojdzie do odkrycia Bożego Miłosierdzia wtedy, gdy doświadczy go w swoim życiu.
Kiedy mówi się o przymiotach Boga, obok miłosierdzia pojawia się sprawiedliwość. Czy jest równowaga między nimi?
Bóg jest sprawiedliwy, ale jednocześnie jest miłosierny. Podstawą miłosierdzia jest sprawiedliwość. Będziemy odpowiadać za swoje grzechy, ale gdyby nie Jezus Miłosierny, wszyscy zostalibyśmy potępieni. Miłosierdzie zatem jest większe od sprawiedliwości. Pisał o tym św. Jan Paweł II w encyklice „Dives in misericordia”.
Miłosierdzie, w Siostry odczuciu, rozszerza się na świecie…?
Można odczuć, że Miłosierdzie Boże mocno rozlało się na świat. Świadczą o tym objawienia, których przed II wojną doświadczyła s. Faustyna, potem rozwój kultu, który wypłynął tak mocno, wreszcie encyklika św. Jana Pawła II i Rok Miłosierdzia. Na świecie znana jest Koronka do Bożego Miłosierdzia, a „Dzienniczek” s. Faustyny został przetłumaczony na wiele języków i znany jest na świecie.
Dziś świętujemy...