Poświęcenie Wenezueli Najświętszemu Sakramentowi Ołtarza miało miejsce 2 lipca 1899 r., u schyłku XIX wieku, równie burzliwego, jak obecne stulecie. Po 118 latach to doniosłe wydarzenie religijne nadal jest okazją do organizowania spotkań naznaczonych żarliwą modlitwą i skupionych wokół inicjatyw chrześcijańskich, pomimo głębokiego kryzysu społecznego i politycznego, który dotyka wenezuelskie społeczeństwo.
Poświęcony kraj
„Po tym trudnym czasie, jaki nastał dla Kościoła podczas walk niepodległościowych oraz w okresie Pierwszej Republiki, u progu nowego etapu, w który kraj miał wkroczyć, zrodził się projekt poświęcenia Republiki Wenezueli Najświętszemu Sakramentowi” – pisze na swoim blogu ks. Miles Eduardo Useche Juliá. Kult Jezusa w Najświętszym Sakramencie stawał się wtedy wśród wiernych coraz bardziej popularny, szczególnie od momentu, kiedy to w 1882 r. w kościele de las Mercedes w Caracas zapoczątkowano praktykę wieczystej adoracji.
Czytaj także:
Słyszeliście o tzw. efekcie motyla wywoływanym przez adorację eucharystyczną?
„Głównym propagatorem idei uroczystego poświęcenia był Juan Bautista Castro, kapelan kaplicy Wieczystej Adoracji, uhonorowany licznymi tytułami” – podaje autor. To właśnie z okazji nominacji księdza Juana Bautisty Castro na kolejnego (ośmego z kolei) arcybiskupa Caracas (1904-1915) zostało zwołane zgromadzenie narodowe. Wystąpiło ono z prośbą do episkopatu o poświęcenie Republiki na wieczność Jezusowi w Najświętszym Sakramencie. Biskupi jednogłośnie na nią przystali i 2 lipca 1899 r. ówczesny arcybiskup Caracas, Críspulo Uzcátegui, wygłosił Akt Poświęcenia.
Modlitwa Poświęcenia Wenezueli Najświętszemu Sakramentowi:
„Najwyższy Panie Wszechświata i Odkupicielu stworzenia,
Najłaskawszy Jezu, który w cudownym i nieopisanym akcie miłości, pozostałeś z nami w tym sakramencie aż do skończenia świata,
Stajemy u Twych stóp, aby ziemi i niebiosom obwieścić, że jesteś naszym jedynym królem i najświętszym władcą.
Ku Tobie kierujemy wszystkie nasze uczucia,
Tobie oddajemy się na służbę,
W Tobie pokładamy nasze nadzieje.
Ty jesteś naszym Bogiem
i nie będziemy mieli bogów cudzych przed Tobą;
W Twoje ręce składamy nasz los i przyszłość naszej ojczyzny.
Wielu z nas Cię obraziło i, jak syn marnotrawny, w swych grzesznych skłonnościach roztrwoniło Twoje dziedzictwo.
Przebacz nam, gdy ze skruszonym sercem wracamy do Twego domu i zanurzamy się w Twoje objęcia.
Przyjmij nas, Zbawicielu i wysłuchaj naszych próśb o to, by nastało wśród nas Twoje eucharystyczne królestwo.
Wznieś Swój tron i zakróluj w naszej Republice,
abyś właśnie tutaj odbierał szczególną cześć oraz
by nasz kraj mógł chlubić się tym niewymownym zaszczytem, nosząc imię Republiki Najświętszego Sakramentu.
Oddajemy Ci wszystko czym jesteśmy i co posiadamy
Niech Twoje ojcowskie spojrzenie spocznie na naszej ofierze,
czyniąc ją cenną i godną Twojej boskiej obecności;
Ponownie Cię błagamy, przygarnij nas, Panie, nie odrzucaj nas,
niech ten akt naszej miłości i wdzięczności
będzie odnawiany z pokolenia na pokolenie
za każdym razem z jeszcze większą gorliwością,
dopóki istniała będzie Wenezuela,
zapewniając sobie na zawsze miejsce w Twoim Najświętszym Sercu.
Niech tak się stanie w naszym życiu obecnym i przyszłym,
Na wieki wieków, Amen.”
Czytaj także:
Najlepiej jest „chodzić z Bogiem”, wtedy człowiek czuje się najszczęśliwszy
Ponowienie poświęcenia
Warto przypomnieć, że w niedzielę 26 czerwca 2011 roku, na zakończenie IV Kongresu Eucharystycznego w Wenezueli, który odbywał się w Caracas w dniach 23-26 czerwca, również dokonano odnowienia aktu poświęcenia kraju Najświętszemu Sakramentowi. Przy tej okazji powierzono Wenezuelę jednocześnie opiece Matki Boskiej z Coromoto.
We mszy św. wzięło udział około 20.000 wiernych, ponad 1400 delegatów – uczestników kongresu eucharystycznego oraz biskupi wenezuelscy i ówczesny nuncjusz apostolski, a obecnie kardynał, Pietro Parolín.
W łączności z aktem poświęcenia w misję IV Kongresu Eucharystycznego wpisane zostało promowanie inicjatyw, które mają umacniać wiarę chrześcijańską w narodzie, rozpowszechnianie tworzenia Bractw Najświętszego Sakramentu, jak również troska o rozwój powołań kapłańskich i zakonnych, ponieważ, cytując kardynała Jorge Urosa Savino: „Od tego zależy przyszłość Kościoła w Wenezueli”.
Czytaj także:
Najbardziej niebezpieczne państwo świata. Możecie się zdziwić…
Dziś świętujemy...