Możesz wpadać w błędne koło zmęczenia. Okoliczności życiowe utrudniają Ci zatrzymanie się i odpoczynek, co tylko potęguje stres.
Przekazując darowiznę, pomagasz Aletei kontynuować jej misję. Dzięki Tobie możemy wspólnie budować przyszłość tego wyjątkowego projektu.
Niewielka dawka stresu jest niezbędna do życia. To dzięki niej masz motywację do mierzenia się z codziennymi wyzwaniami i pokonywania pojawiających się przeszkód. Krótkotrwały stres jest mechanizmem danym Ci po to, abyś w sytuacji kryzysowej zmobilizował się do wysiłku.
Jednak stres ma też swoje złe oblicze. Trzy najpopularniejsze formy negatywnego stresu to długotrwały stres, ostra reakcja na stres (ASD) i zespół stresu pourazowego (PTSD).
Ciągle ten pośpiech
Długotrwały stres wynika z dużego tempa życia, a także trudnych warunków np. choroby, niepewności odnośnie pracy, kłopotów finansowych czy rodzinnych. Powoduje obciążenie organizmu, obniżenie odporności, a także problemy z odpoczynkiem i relaksem.
Czytaj także:
8 fizycznych symptomów depresji – obserwuj uważnie siebie i swoich najbliższych
Jeżeli jesteś pod wpływem długotrwałego stresu, możesz wpadać w błędne koło zmęczenia. Okoliczności życiowe utrudniają Ci zatrzymanie się i odpoczynek, co tylko potęguje stres. W takiej sytuacji warto odcinać te rzeczy, spotkania czy zobowiązania, które nie są konieczne. Zmniejszając ilość swoich działań, choć trochę zmniejszysz negatywny wpływ długotrwałego stresu.
Przeżyłeś coś trudnego?
Ostra reakcja na stres to efekt zetknięcia się z wyjątkowo silnym czynnikiem stresującym. Może to być katastrofa, pożar, wypadek drogowy, napad. Przy czym, aby doświadczyć tego zaburzenia wystarczy być świadkiem, niekoniecznie uczestnikiem tego typu zdarzenia.
Ostra reakcja na stres przybiera postać „wstrząsu psychicznego”. Typowymi jej objawami są m.in.: oszołomienie, szok psychiczny, poczucie odrealnienia, a także zaburzenia orientacji i niezdolność rozumienia bodźców (np. osoba nie rozumie, co się do niej mówi). W zachowaniu osoby w tym stanie można zaobserwować wycofanie się lub pobudzenie emocjonalne i psychoruchowe, w tym też zachowania agresywne. Ostra reakcja na stres powoduje również problemy z koncentracją i uwagą. Dodatkowo towarzyszy jej kołatanie serca, pocenie się, zaczerwienienie, szybkie tętno i uczucie duszności.
Objawy zazwyczaj ujawniają się bezpośrednio po wydarzeniu i znikają w ciągu kilku dni. Dlatego zaburzenie to ma najczęściej charakter przejściowy. Mimo to wymaga pomocy i wsparcia, ponieważ istnieje ryzyko, że przemieni się w zespół stresu pourazowego. Pomoc osobie doświadczającej ostrej reakcji na stres polega przede wszystkim na wysłuchaniu jej, okazaniu zrozumienia, akceptacji i pomocy w przeanalizowaniu zdarzenia, będącego przyczyną ostrej reakcji na stres. Te działania pomagają rozładować napięcie i lęk, towarzyszące temu zaburzeniu.
Czytaj także:
Stres? Zły nastrój? Receptą może być aktywność fizyczna
Jeżeli Ty lub ktoś z Twoich bliskich doświadczyłeś ostrej reakcji na stres, to warto skorzystać z fachowej pomocy psychologicznej.
Zespół stresu pourazowego – to przekracza nasze możliwości
Zespół stresu pourazowego (PTSD) jest formą reakcji na skrajnie stresujące wydarzenie, czyli takie, które przekracza możliwości radzenia sobie i adaptacji danej osoby. Mogą to być zdarzenia takie, jak: katastrofy, działania wojenne, klęski żywiołowe, wypadki drogowe, bycie ofiarą napaści, uprowadzenia, tortury. Najogólniej mówiąc wszystkie zdarzenia, które łączą się z zagrożeniem życia i towarzyszącą temu bezradnością.
Osoba, która cierpi z powodu PTSD, wielokrotnie doświadcza traumatycznego przeżycia, ponieważ mimowolnie odtwarza je w myślach lub powracających koszmarach sennych. W związku z tym unika miejsc, osób i rzeczy przypominających jej o tym wydarzeniu. Może też wycofywać się z relacji towarzyskich. Dodatkowo dokuczają jej przewlekłe objawy fizyczne, w tym przede wszystkim: nadpobudliwość, problemy ze snem i koncentracją, trudności z zapamiętywaniem, drażliwość, złość, omdlenia, nadmierna czujność.
W przypadku tego zaburzenia konieczna jest profesjonalna pomoc psychologiczna, a często też włączenie leków.
Czytaj także:
Jak uniknąć pourlopowego stresu?
