Paulo ma rzadką chorobę genetyczną – karłowatość dysplazji diastroficznej. Katyucia choruje na karłowatość achondroplazji. Oboje żyją jak każda inna para, a wzrost nie ma dla ich stylu życia większego znaczenia. Mają razem 181,41 cm.
Mężczyzna pracuje jako sekretarz prawny w lokalnym samorządzie. Ma nawet ambicje kandydowania na burmistrza w swoim rodzinnym mieście Itapeva w Brazylii. Kobieta zaś ma odnoszący wiele sukcesów salon kosmetyczny, który został specjalnie dostosowany do jej wzrostu.
Paulo jeździ do pracy specjalnym samochodem. „Najlepszą rzeczą w naszym związku jest nasza bliskość, wzajemne towarzystwo i to, że mamy siebie” – mówią w wywiadzie dla dailymail.com. Mężczyzna jest codziennym wsparciem dla swojej żony. „Jest moim małym wojownikiem” – wyjaśnia z uśmiechem Katyucia.
Nasze myśli pasują do siebie, nasze pomysły pasują do siebie, nasze uczucia pasują do siebie i to jest naprawdę fajne – przyznają zgodnie.
Rozmawiają o swoich codziennych sprawach, spierają się jak każde inne małżeństwo i dochodzą do porozumienia. Lubią podróżować, wychodzić na randki do japońskich restauracji. Ich niewielki wzrost sprawia, że mają trudności z korzystaniem z publicznych udogodnień, takich jak: bankomaty czy publiczne toalety. Trudność sprawiają im również posiłki w formie bufetu.
„Bankomat został stworzony dla osób o normalnej wysokości. To prosta sprawa. Osoby o normalnej wysokości mają dostęp, ale niestety my nie mamy dostępu – mówi Paulo.
Oboje przyznają, że byli niejednokrotnie dyskryminowani ze względu na swój wygląd. Ludzie często śmieją się z nich i pokazują na nich palcami. Cieszą się jednak, że mogą tworzyć wspólny dom i chcą być szczęśliwi.
Trudne początki
Po raz pierwszy spotkali się w 2006 roku za pośrednictwem mediów społecznościowych. Paulo zakochał się w kobiecie od pierwszego wejrzenia. Ona była raczej zdystansowana. Po wymianie kilku wiadomości nawet go… zablokowała. Był dla niej denerwujący. Po pewnym czasie zmieniła zdanie i zaczęli ponownie ze sobą rozmawiać. Wówczas ich przyjaźń rozkwitła. Ich relacja przerodziła się w miłość. Paulo był oczarowany pięknem zewnętrznym i wewnętrznym kobiety.
Na początku utrzymywali relację na odległość. Po czterech latach znajomości Katyucia przeniosła się z rodzinnej miejscowości do Itapeva – tam, gdzie mieszkał Paulo.
Mężczyzna nie był w stanie chodzić samodzielnie do 21. roku życia. Używał dziecięcego trójkołowca. Potem zaczął używać butów ortopedycznych. Przyrzekł, że nie będzie się wspomagał dziecięcym rowerem. Zakupił samochód, który jest dostosowany do jego wzrostu. Chciał od zawsze być samodzielny i realizować swoje pasje. Podobnie zresztą jak Katucia.
To właśnie robimy najlepiej
Małżonkowie najbardziej lubią… spać i jeść. „To właśnie robimy najlepiej” – tłumaczą z uśmiechem. Po ośmiu latach znajomości zdecydowali się na ślub. To była przemyślana decyzja. Małżonkowie chcieliby powiększyć rodzinę. Mają jednak świadomość tego, że Katyucia ze względu na niski wzrost może mieć trudności z porodem.
„Rozmawialiśmy o posiadaniu dzieci. Moja ciąża byłaby zagrożona, ponieważ rozmiar mojej macicy nie utrzymałby dziecka. Zdecydowaliśmy się, że wszystko będzie się działo we właściwym momencie – stwierdza Katyucia.
Każde z nich docenia zalety drugiej osoby. Katyucia podziwia prostotę Paulo oraz jego cierpliwość. Paulo zafascynowany jest osobowością swojej żony.
„Być może jesteśmy niscy, ale mamy wielkie serca i dużo miłości do siebie nawzajem, a także do innych osób obecnych w naszym życiu. Nasze życie nie jest pozbawione wyzwań, ale cieszymy się, że możemy wspólnie stawić czoła tym wyzwaniom” – dodają małżonkowie.
Para oficjalnie została uznana za najmniejsze małżeństwo na świecie i zostali wpisani do Księgi Rekordów Guinnesa.
Źródła: barcroft.tv; huffpost.com; dailymail.com
Czytaj także:
Poznajcie Saybie – najmniejsze dziecko, które przyszło na świat
Czytaj także:
Małżeństwo: jak stłumić w zarodku regularne kłótnie między wami?
Dziś świętujemy...